Ze zijn back… Nickelback! Met de Get Rollin’ Tour, genaamd naar het album dat ze in november 2022 uitgebracht hebben. De afgelopen jaren koop ik vaak bij een concert een t-shirt van de band die ik bezoek. Daarvoor deed ik dat niet, dus in 2016 en 2018 geen t-shirt gekocht, dit jaar ga ik dat wel doen, ik lees trouwens ook terug bij mijn verslag van 2018 dat ik gezegd had “dat doe ik de volgende keer wel”.

Meestal ga ik op een vrijdag of zaterdag naar een concert, maar dit is een zondagavond. Goeie tip van mijn collega Ronnie: de Toppers treden deze avond ook op in de Johan Cruijff Arena. Via de site zie ik dat dat een speciale editie is: deelnemers van de Postcode Loterij konden een toegangskaart voor dit concert winnen. Ik heb dat eerder mee gemaakt, want in 2018 bezocht ik het concert van Katy Perry in de Ziggo Dome en waren de Toppers ook in de Arena.

Het wordt dus druk, stond ook al in de e-mail die we van tevoren ontvingen, dus rond 15.00 uur rij ik richting Amsterdam. In de buurt van Lemmer dreigende luchten, maar een paar drupjes, maar duidelijk een “verwaaide bui”. Genoeg wind om het losse zand van de velden in de lucht te blazen, het ziet er allemaal dreigend en roodgekleurd (door het zand) uit, imponerend genoeg om het verkeer af te laten remmen en ook met lampen te knipperen, maar dat blijkt dus mee te vallen. Voor de rest rijdt het goed door, filerijden voor de garage, rond 17.00 uur kan ik mijn auto in de parkeergarage van de Amsterdam Arena neerzetten, nog voldoende ruimte. Mijn collega Jorrit had al doorgegeven dat het “zwart van de mensen ziet die voor de Toppers komen” en daar is geen woord van gelogen: wat een mensen! Daarna doorgelopen naar de BACO waar al meer mensen zijn en een biertje, kijken wat voor blikjes- en statiegeldverzamelaars er deze avond bij zijn.

Ik zie wat bekende blikjes- en flesjesverzamelaars, op het plein bij de Arena had ik ook de vrouw in de elektrische rolstoel gespot, die zag ik bij de Simple Minds voor het eerst. Later rijdt ze nog even het terrein van de Ziggo Dome op, maar ziet dat er al heel veel verzamelaars zijn, dus ze draait om en rijdt weg. Het is een eind van me af, maar ik hoor “pssssstttt…..”, dus ik vermoed dat ze een lekke band heeft. Daar lijkt het inderdaad op, zelf had ze het nog niet door, maar bij de Arena blijven een paar dames bij haar staan. Op het plein bij de Ziggo Dome liggen lege Flügel flesjes, waarschijnlijk is daar één van kapot gegaan en is ze door glas gereden. 1 van de dames gaat naar de verkeersregelaars, maar keert onverrichter zake terug. Dan haalt ze 2 agenten erbij, die lopen hier ook in grote getale rond. Nadat ik weer een biertje opgehaald heb zijn ze weg, dus ik ga er vanuit dat de politie het opgelost heeft.

Ik blijf een eindje op het plein staan, heerlijk in het zonnetje. Maar buienradar liegt niet, rond 18.30 uur gaan de deuren open, om 18.45 uur sta ik ook in de rij. Mijn locatie stond nog op Wergea, dus ik had de bui wat later verwacht, het begint nu toch wel behoorlijk te druppen. Toch maar goed dat ik mijn jas aan heb en mijn pet op. Ik ga via ingang Noord, ernaast is geen rij, want dat is de “Priority ingang”, dus alleen als je een VIP-kaartje hebt o.i.d. ga je via die rij, en die mensen zijn er niet. Om de boel wat door te laten lopen worden mensen uit mijn rij daar door gelaten. En ook ik heb het geluk om daar naar binnen te mogen. Een eigen garderobe en een glaasje bubbels staat klaar: keuze voor met of zonder alcohol. Je loopt door een gang en daar hangen portretten van bijvoorbeeld Prince, maar het kan geen toeval zijn, 6 jaar geleden op exact dezelfde dag heb ik het concert van Katy Perry bezocht en ook zij hangt in deze ere-gallerij!

Je komt dan weer bij de trappen waar je anders via de “normale ingang” ook komt. Nog even 20 euro op mijn pasje bijgeboekt, sanitaire stop en daarna een t-shirt gekocht, dat is geregeld.

Om 19.30 uur starten The Lottery Winners. Van tevoren niet beluisterd, ik laat me verrassen. De zanger is een enthousiaste ADHD-er, muziek klinkt goed, dus dat zit al goed!

Om 20.45 uur start Nickelback. Het eerste nummers is San Quentin van het nieuwe album, maar natuurlijk komt er ook veel “oud werk” voorbij. De klassiekers. Photograph, Animals, Savin’ Me. Bij Rockstar mag er een fan meezingen, een Française met blauw haar mag op het podium komen en mee zingen. Met “How you remind me” lijkt het concert afgelopen te zijn, er gaan volgens mij alweer mensen weg, maar ze komen (natuurlijk) terug met Gotta be Somebody en Burn it to the Ground. De cover van Oasis die ze samen met The Lottery Winners spelen, Don’t Look Back in Anger is prima gedaan. En ook alle shanty-koor parodieën op Rockstar die we op het grote scherm zien zijn vermakelijk.

De zaal staat vol, de eerste ring is redelijk gevuld, de tweede ring is aan de zijkanten gevuld, maar tegenover het podium met zwart doek afgedekt: daar zit niemand. Dus mijn advies, mocht je naar een leuk concert willen gaan en Nickelback komt weer, boek een kaartje. Geweldige sfeer, doe een drankje bij BACO waar voor de tijd de nummers al uit de boxen knallen en dan een avondje rocken. De volgende keer ben ik er ook weer bij!

Foto-album: link.

Youtube-playlist: link.

Playlist via setlist.fm:

0. Walk (Pantera song) (played until end of first chorus)
1. San Quentin
2. Savin’ Me (with guitar tech Rob Dawson)
3. Far Away
4. Animals
5. Someday (with intro jam)
6. Worthy to Say (Ryan Peake on vocals)
7. Figured You Out (with t-shirt cannons during bridge)
8. When We Stand Together
9. Hangnail
10. This Afternoon
11. Don’t Look Back in Anger (Oasis cover) (with The Lottery Winners) (with Ryan Peake and Thomas Rylance on vocals)
12. Photograph (Acoustic until final chorus, then full band)
13. Rockstar (with a fan from France with blue hair on stage invited to sing)
14. Those Days
15. How You Remind Me
    Encore:
16. Gotta Be Somebody
17. Burn It to the Ground

Als Fries ben ik bekend met de musical “De Tocht”. Het heeft een tijd geduurd voordat er gespeeld kon worden, het theater is volledig voor deze voorstelling gebouwd. Hoewel ik een fanatiek concert- en theaterbezoeker ben had ik niet meteen het idee “daar moet ik naartoe”. Ook nadat mijn collega Timo mij vroeg of ik al geweest was en meldde dat het een “leuke voorstelling was”, had ik nog steeds niet het idee dat ik iets zou missen als ik niet zou gaan. En toen ik eens op de site keek en naar de prijzen keek, een beetje goede plek kost rond de 80 euro, had ik dat nog steeds.

Maar goed, eind juni stopt de voorstelling. Dus als je denkt “ach, laat ik toch gaan!”, dan moet je niet al te lang meer wachten. Want het is natuurlijk wel supervet, een echte ijsvloer die 360 graden rond de tribune met zitplaatsen loopt, welke kan draaien, met grote projecties op de wanden waardoor heel veel zaken van de route “echt lijkend” getoond worden. Vergelijkbaar met Soldaat van Oranje (daar net andersom, daar draait het deel waar de tribune op staat).

En toen ontving ik op 11 april een e-mail van Van den Brug. Uitgeroepen tot de winnaar Skoda publieksprijs en Premium dealer 2024! Om dat te vieren deelde Van den Brug een kortingscode van 20% voor de Tocht, niet alleen voor hun Skoda-klanten, maar ook voor de andere merken!

Kaartje gekocht, geen premium-plek, maar wel 1e rang: de eerste rij, stoel 1, precies in het midden.

En zo rij ik 17 mei rond 19.15 uur naar Leeuwarden. Maar goed dat ik niet later vertrokken ben, want er is een snelheidsbeperking op een deel van de Waldwei en vanaf het parkeerterrein moet je nog een eindje lopen voordat je in het Friso Theater bent. Mijn jas afgegeven bij de garderobe, naar boven gelopen en na even wachten gaan de deuren hier open: we kunnen naar binnen.

Over onze stoelen hangt een soort kleedje, daarmee kun je als je het koud krijgt jezelf een beetje bedekken, ik als hardcore-Fries maak daar geen gebruik van en zit zelfs met korte mouwen bij deze voorstelling! Tijdens de voorstelling snap ik trouwens wel waarom mijn zitplaats “1e rang” is en niet “premium”, sommige korte onderdelen worden aan de zijkant gehouden, waardoor je naar links of rechts moet draaien om de spelers te zien. Maar voor het grootste deel speelt het verhaal zich in het midden, voor ons af.

Hoofdrolspeelster is Nandi van Beuren, ook wel bekend van haar deelname aan de Slimste Mens. Eindelijk, na tig jaren wachten, kan er eindelijk weer een Elfstedentocht geschaatst worden. In hun jeugd hadden ze een klein groepje en spraken ze af om de tocht gezamenlijk te rijden.

Haar vriend/man is Sjoerd en hij is boer… in Wergea.

Zijn broer, Pieter, hoorde ook bij het groepje, maar daar zit wat frictie, later blijkt dat Pieter de oudste was en dus volgens traditie de boerderij zou overnemen, maar hij naar Rotterdam vertrokken is en Sjoerd daardoor zich verplicht voelde om de boerderij over te nemen.

Daarnaast nog het verhaal van Jelmer, een oudere schaatser, die vroeger met zijn vrouw Baukje de tocht gereden heeft. Bij de aanzoek door W.A. van Buuren op foto gezet is. Zijn vrouw is inmiddels overleden, haar as zit in een thermosfles en verspreid hij op plaatsen op de route. Vrouw Baukje komt zo nu en dan in de voorstelling ook nog terug.

In de vriendengroep is wel wat meer frictie, één van de groep die naar Ibiza verhuisd is, daar inmiddels failliet gegaan is en sinds jaren niet meer op schaatsen gestaan heeft. Het is een zware tocht, de hel van 63 is er niets bij vergeleken. Flink sneeuwen en dat hebben ze ook heel mooi in de pakken verwerkt waardoor het lijkt alsof ze helemaal onder de sneeuw zitten. Waarschijnlijk lijkt het vanaf een grotere afstand nog mooier.

Het is een musical, dus daarin wordt gezongen. En we zijn in Friesland, dus er zijn wat stukjes daarin die in het Fries verteld / gezongen worden. Op de 2e rij zaten wat irritante Hollanders, na een paar Friese stukken tekst “ik versta er niks van!”, een bidon met drinken mee, wat domme grappen maken. Na verloop van tijd zijn ze stil, maar ik had op het punt gestaan om me om te draaien en te zeggen “als jullie er niets aan vinden kunnen jullie ook gewoon naar huis gaan”.

De voorstelling start om 20.00 uur, geen pauze en is rond 22.00 uur afgelopen. Tijdens de show mag je geen foto’s of andere opnames maken, maar bij de finale wel. En dan blijkt dat ik de allerbeste plek heb, want zo kan ik de foto maken die ook bij dit artikel gebruikt wordt. Ik vond het een leuke voorstelling en ben blij dat ik toch gegaan ben. Na afloop gaan best wel veel mensen direct weer weg. Ik neem nog een “Kâld kletske”, een triple en wat andere mensen nemen een chocolademelk met een dikke toef slagroom ter afsluiting. Hierna loop ik ook weer naar de auto en ben rond 23.00 uur weer thuis.

Ben je nog niet geweest en lijkt het je wel wat, check hier de site.

Foto-album: link.

Hoewel ik zelf meer richting pop, rock, metal en jaren 60/70/80 muziek neig, zijn er klassieke muziekstukken die ik wel kan waarderen. En waarschijnlijk jij ook. Want wie kent niet de parelvissers van Georges Bizet (vertolking door Domingo en Bocelli), Nessun Dorma van Puccini (vertolking door Paul Potts) en zo zijn er nog veel meer nummers.

In 2022 ben ik in de Harmonie naar de voorstelling van Lucas en Arthur Jussen geweest (link). Bij het publiek wat niet echt in de klassieke sector actief is (zoals ik) bekend geworden doordat ze in een aantal uitzendingen van Ivo Niehe voorbij gekomen zijn. Mijn afsluiting van dat blog was “Heerlijke relaxte avond gehad, als ze terugkeren naar de Harmonie ga ik wederom een kaartje kopen!”.

In het programma van 2024 zijn de broeders Jussen er weer, dus ik heb mijn kaartje gekocht en was op 15 mei aanwezig.

Voordat ik naar de Harmonie loop besluit ik nog even van het mooie weer te genieten. Het is nog lekker warm, als je een goed plekje uitzoekt kun je op het terras nog in de zon zitten, op naar Huize Kwast. Veel mensen op de terrassen, veel mensen die rondlopen. Zo zie ik eerst een aantal “heren” die een trui omgebonden hebben en richting de Dikke van Dale lopen. Uiteindelijk kan ik zien welke tekst erop staat, het zijn leden van Heerendispuut Non Solum. Ik neem een Leffe Triple en zie ook een aantal dames met een trui om bij Huize Kwast gaan zitten. Daar staat de tekst Portum Tutum op. Dit is een damesjaarclub binnen de Algemene Studentenvereniging Leeuwarden Sempiternus Vitae Modus Noster. Ook te volgen via Instagram. Ter afsluiting neem ik nog een Hertog Jan van de tap en mijmer nog even over mijn “studententijd”. Voornamelijk studeren en niet “de stad in gaan”, daar heb ik toch wel wat gemist. Maar goed, dat haal ik nu in door alle leuke concerten in de Ziggo Dome en andere zalen te bezoeken 🙂

Op naar de Harmonie. In de pauze kom ik ook nog een paar Wergeasters tegen (zij konden het wel waarderen dat er op Nieuwjaarsdag klassieke muziek uit de Bidler over de landerijen gespeeld werd, ik niet), maar ik denk dat we het wel eens zijn over deze avond, namelijk dat er prima muziek gespeeld werd.

Alleen… als ik de invulling van deze avond had geweten was ik waarschijnlijk niet gegaan. Zoals uit het bovenstaande verhaal al bleek kwam ik om Lucas en Arthur te horen spelen. Maar zo was de voorstelling niet opgezet. Het eerste nummer van Antonin Dvorak was een serenade voor blazers. Dit werd gespeeld door een klein deel van het volledige orkest. Daarna volgde Felix Mendelssohn met Bartholdy, concert voor 2 piano’s en orkest. Bij dat nummer komen de broers met hun piano’s op het podium en ook de rest van het orkest, dus eigenlijk alle violisten (een stuk of 14). Daarbij herken ik ook nog de concertmeester van Maestro.

Na de pauze volgt het nummer Serenade gecomponeerd door Mathilde Wantenaar en daarna nog een nummer van Antonin Dvorak, een serenade voor strijkers. Wat ik hier trouwens “een nummer” noem, dat zijn bij de blazers-serenade 4 delen en bij de strijker-serenade 5 delen. Wat dus gauw “een half uur” is.

Maar zoals je dus kunt lezen spelen de gebroeders dus alleen voor de pauze en bij de eerste vijf minuten van het nummer hoeven ze ook nog niets te doen. Ik had graag gezien dat ze ook na de pauze nog een nummer gespeeld hadden en ik vermoed dat meer mensen in het publiek die mening delen.

Daarom nog maar even op de site van Lucas en Arthur gekeken, ze zitten vaak in Duitsland / het buitenland, in Nederland in het Concertgebouw, maar ik zie een tour in mei. Misschien dat we ze dan weer ergens (in de buurt?) kunnen zien en horen: agenda.

De “drummers van Japan” van Yamato heb ik al 2x gezien, in 2019 en in 2022. De allereerste keer zat ik op het balkon, dat was redelijk krap (ik zat volgens mij met mijn knieën tegen de stoelen voor mij). Dus in 2022 had ik een plaatsje in de zaal: rij 1! Dan zit je ook echt bovenop het podium, het klinkt niet zo slim (is het niet heel luid dan), maar dat valt allemaal wel wat mee. Ik vond het zo’n beetje “de beste plek die je maar kunt hebben”. Dus ook dit jaar weer een zitplaats op de 1e rij.

Ik ben ruim op tijd in Heerenveen, dus voordat ik naar het Posthuis Theater loop doe ik eerst nog even een drankje op het terras van café It Houtsje, nog net een plekje in de zon.

In het theater zitten er ook nog 2 bekenden van mij in de zaal, op rij 2 Albert Elting en zijn vader, voormalig materiaalman en voormalig mede-slagwerker bij de drumband van Wergea.

Op het toneel staan (als ik het goed geteld heb) 3 dames en 5 heren die ons een avondje slagwerk laten horen. En ook (de dames) tokkelen met een soort ijskrabber op een 3-snarig soort gitaar wat een karakteristiek Japans geluid geeft.

Als je op de eerste rij zit, zie je ook dat er “echt gewerkt” wordt. Want we hebben het hier niet over normale drumstokjes, het zijn grote trommels, grote vellen en dus ook een soort knuppels waarmee geslagen wordt. En dat vraagt energie. 1 van de band doet even een praatje, heeft ook nog wat Nederlandse tekst op papier staan en als hij dat doet kan ik zien dat het zweet van zijn hoofd loopt. Ze hebben van die dunne jasjes aan, ook zijn borstkas glimt van het zweet, volgens mij val je met zo’n optreden zo een paar kilo’s af.

Tussendoor hebben we nog een pauze (die pauze is niet voor ons, maar voor de slagwerkers om weer op adem te komen) en na de pauze krijgen we nog een aantal slagwerknummers te horen. Als je voor de derde keer komt, dan is het een voorstelling met een andere naam, maar zie je natuurlijk wel bekende acts. De kleine bekkentjes waarmee gedaan wordt alsof ze een soort balletje naar elkaar overgooien. En ook heel snel na elkaar doorgeven. En na het slot-applaus waarbij de grappigste van het stel nog een stukje slagwerk doet, roept “hey, hey, hey, hey” en wij dat moeten herhalen en mee klappen.

Een prachtige voorstelling. Maar zoals uit mijn laatste alinea blijkt, voorlopig voor mij voldoende. Maar mocht jij ze nog nooit gezien hebben of ze nog eens willen zien, hou dan hun website in de gaten, zoals je ziet komen ze regelmatig in Nederland optreden!

Foto-album: link.

Youtube-playlist: link.

Op 7 mei rij ik rond 19.00 uur naar Drachten en heb 20 minuten later de auto geparkeerd. Jas ophangen en dan naar Hopper, eerst een Birra Moretti met een vleugje zeezout. Morgen nog een dagje werken en dan lang weekend: tijd om mijn planning voor de komende dagen uit te werken. De eerste 2 tuinbanken in de olie gezet, de 3e heeft de eerste laag ook te pakken. Binnenkort de picknicktafel, het onkruid moet eigenlijk van het terras verwijderd worden, ook in de tuin voor alweer onkruid… dat wordt wieden.

Deze avond even ontspannen. De Ashton Brothers hebben geen pauze, dus van 20.00 tot 21.30 (inclusief applaus tot 21.40 uur) staan ze op het podium. In 2013 heb ik ze voor het eerst gezien in de Harmonie, ik heb ze nog bij Gabbers in de Ziggo Dome gezien en in 2018 in de Koornbeurs. Ik lees daar terug dat het “nog” 3 mannen zijn, we zien deze avond 6 mannen op het podium staan, dus het groepje is gegroeid.

In 2018 was mijn conclusie “een fan-tas-tische avond” en dat geldt ook voor deze voorstelling. Mocht je nog een kaartje willen kopen, check dan even de site.

Mocht je je willen laten verrassen, lees dan niet verder, want hier komen een aantal van de hoogtepunten uit de show.

Zo zag ik al dat aan het plafond een stellage vast zit en ik me afvraag “gaan ze straks op die manier de zaal in”? Het antwoord is ja! Want op een bepaald moment “ruimen ze rotzooi op”. Er ligt plastic e.d. op het podium. Maar ze maken ook zelf rommel, 1 klimt in de stellage en op bepaalde plaatsen zit een vuilniszak, gevuld met plastic. Wordt naar beneden geleegd, de mensen op die plekken moeten aan de kant. De anderen lopen over de stoelen de zaal in om de rotzooi op te ruimen. Er worden ook een paar jassen en tassen van het publiek op het podium gegooid en “opgeruimd”. Zoals ik tegen mijn buren zeg: wij zitten in de veilige zone.

De show begint trouwens met de opkomst van de 3 hoofdspelers. Ze hebben allemaal een instrument op hun rug (contrabas, gitaar, accordeon). Ze omarmen elkaar en zo spelen ze op elkaars instrument. Kunstig gevonden! Muzikaal zijn ze zeer sterk. Dus a capella zang. Duivels spelen op een blokfluit.

Een act waarbij iemand een hele strook plastic op eet (is het echt.. of niet?). Zwevende figuren op basis van bij elkaar gebundeld plastic. Een act waarbij gedanst wordt en daarna “flink geknokt”, net zoals in westerns gedaan wordt. Waarbij met geluidsfragmenten er “levensecht” geslagen wordt, onder andere met een koekenpan. Een act met een paar gitaristen en waarbij 1 zingend in de rondte draait en daarbij een jurk als een soort schijf draait. Die omhoog, verdelen naar 2 schijven. En waarbij deze later wordt vervangen met een soort metalen jurk die in brand wordt gestoken. Er staan 2 mannen met brandblussers klaar, aan het einde van het lied wordt de boel geblust. Een act met een “goochelaar”, beetje Tommy Cooper-achtige figuur, waarbij alles wat gebeurt wordt benoemd als “magic”. Er mag iemand uit het publiek op een stoel zitten, een stuk plastic gaat het ene oor in, maar komt er aan de andere kant niet uit. Het wordt vervolgens een redelijk gruwelijke act om het plastic er toch weer uit te krijgen 😉

Wat oude bekenden volgens mij, de “miep-miep-miep” mannetjes, waarbij 1 een protestbord heeft en daarbij op een ladder klimt. De ander op de vingers gaat staan. Later 1 oude man met krukken, 1 met rollator, 1 met rolstoel en 1 blinde/slechtziende. Een act waarbij de navel de mond is van de persoon die zingt, door het deel van het bovenlichaam daar boven in een zwart gewaad te doen is dat de hoed, daaronder een kartonnen bril met oogjes en een neus. Heel grappig!

En zo komen er nog wat acts voorbij. Ik herhaal mijn conclusie van 2018: een fan-tas-tische avond, als ze met hun volgende voorstelling in Friesland optreden ben ik er weer bij!

Foto-album: link.