Als je bij TRES werkt, dan heb je elk jaar een uitje naar een stad in Europa. Tenminste, dat mag. Je hoeft niet mee te gaan. Ik doe dat wel. Ten eerste omdat de activiteitencommissie elk jaar een hele prestatie levert om een locatie te vinden, een goed hotel te boeken, leuke activiteiten te organiseren, het gezamenlijk eten te organiseren. Ten tweede omdat je die dagen vaak op stap gaat en gesprekken hebt met collega’s die je anders “op de werkvloer” niet zo vaak spreekt / tegenkomt. We werken bij TRES in verschillende teams en hoewel je in één gebouw zit, heb je qua werkzaamheden meer met de ene collega te maken dan de andere. En doordat “thuiswerken” ook een ding geworden is na corona, is ook dat een factor om bepaalde collega’s minder vaak te zien. En ten derde omdat het gewoon hartstikke leuk is. En ook omdat ik bij een bedrijf gewerkt heb waar niets mogelijk was. Als het bedrijf waar je werkt dit kan realiseren, dan zorgt dat ook voor een stuk (extra) goodwill op de werkvloer. Want de baas doet dit voor jou, dus als je dan “even wat extra’s moet doen”, dan doe je dat.

Natuurlijk zijn er ook mensen die hun vraagtekens zetten bij het heen-en-weer vliegen voor 3 dagen vertier. Dat kun/mag je doen. Voor mezelf streep ik dit weg omdat ik anders nooit met het vliegtuig ga, dus “die ene keer per jaar”, dat moet kunnen. En ja, hoewel het werk wat we doen niet fysiek zwaar is, is het mentaal soms wel belastend. Dus om op deze manier “even tot rust te kunnen komen”, ik vind het fijn.

Vrijdag 23 mei
Rond 5.00 uur stapt mijn collega Marjan bij mij in de auto. Omdat ik een autorisatiecode voor het hek heb, kan ik deze open krijgen en parkeer mijn auto binnen het hek. Instappen bij Erol, op naar Schiphol.
Rond 9.55 uur stappen we in het vliegtuig. Hoewel er een lichte vertraging is krijgt de piloot van de KLM het voor elkaar om die tijd weer in te lopen, dus rond 12.38 lopen we in de miezerregen naar de taxibusjes. In de regen rijden we naar het hotel, tassen uitpakken en dan met een groepje even de stad in om wat te eten. Het is inmiddels droog geworden, dat zal het de komende dagen ook blijven en het zal nog warmer worden. De eigenaar van het restaurant waar we eten is een echte Joegoslaaf, hand in het verband, niet iemand om ruzie mee te maken vermoed ik 😉 Arsen neemt een cola (wij allemaal aan het bier), dus hij noemt Arsen “the driver”. Prima maaltijd en lekker Pan biertje. We drentelen nog even door de straatjes en belanden boven op het terras van The Dock Bar, waar steeds meer TRES-sers zich bij ons voegen. Rond 19.00 uur gaan we eerst naar het terras bovenop het hotel (andere deel) waar alvast afscheid genomen wordt van Tjal. Tjal wordt leraar bij Firda. Heel wat anders dan hij nu doet. We wensen hem succes, maar zijn team heeft alvast een korte “roast” voor deze avond voorbereid. Harmen, Chris en Marco worden op de foto gezet worden en ontvangen een fotoboek van 25 jaar TRES. We lopen met zijn allen naar de Fabrique. Voorgerecht is burrata met cherrytomaat en ruccola, hoofdgerecht is ribeye steak met frietjes en gegrilde groente, nagerecht is lavacake met vanille-ijs.

Hierna de stad in, naar Charlies Bar. Redelijk rustig, eerst aan de tequila. Daarna aan het bier. De DJ heeft een goede playlist, met “Sweet Caroline” wordt goed meegebruld. Een ander deel van TRES wat ook naar binnen wil staat nu eerst lange tijd in de rij te wachten. Want de “pub” is maar klein, je staat er hutjemutje, dus voor er mensen naar binnen kunnen, moeten er eerst weer mensen uit gaan.
Ik maak het niet al te laat, de volgende dag ook weer een beetje “fris en fruitig” de stad in.

Zaterdag 24 mei
Na het ontbijt zouden we met een groepje de stad in, maar een deel is al onderweg. Dus maar even alleen het “Game of Thrones museum” bezocht. Het is een klein huisje en de collectie is ook niet heel indrukwekkend, dus of het nu 14.50 euro waard is… Maar goed, toch leuk om wat zaken uit de serie te zien en ook foto’s van locaties in de omgeving waar opnames gemaakt zijn. Na de tijd nog wat vrije tijd, dus op een stenen bankje in de zon gezeten en wat rondgekeken. Zo lopen er meerdere gidsen met groepen rond en zo hoor ik dat tegenover de plaats waar ik zit vroeger de Fransen het eerste ziekenhuis opgezet hebben.

Rond 10.45 uur gaan wij met onze gids (Karla) op stap. We beginnen aan de noordkant. De Golden Port. Daar zien we het standbeeld van Grgur Ninski. Om te voorkomen dat het beeld omgesmolten zou worden in de 2e wereldoorlog is het in stukken gezaagd en verborgen en later weer aan elkaar gezet. Er zou ook een flesje met een drankje binnenin het standbeeld zitten. Als je over zijn teen wrijft en een wens doet, zou die wens uitkomen. Dit komt me allemaal bekend voor en als ik in mijn archief zoek, zie ik dat bij mijn reis naar Kroatië in 2015 we een dag naar Split geweest zijn, toen zijn we ook bij dit standbeeld langs gegaan. Ook nog 2 korte filmpjes terug gevonden: deel 1, deel 2. Die poorten zijn van het paleis van Diocletianus. We gaan naar de oostkant, de zilveren poort. Daarna naar de zuidkant. We gaan hier wat naar onderen in een soort kelder. Vroeger was dit de stort van al het afval (ook urine, ontlasting), doordat er geen zuurstof bij kwam, zijn zaken daarin bewaard die niet vergaan zijn. Ook zijn hier opnames voor Game of Thrones gemaakt.

In het oostelijke deel moet nog 20% opgeruimd worden, dus mogelijk komen daar nog “nieuwe schatten” boven water. Net als de smalle straatjes waar we hier doorheen lopen. Zo’n gids vertelt je net wat meer. Want aan een muur zit een portret van een geestelijke, daar zit een heel klein mannetje achter. Dat zou een geestelijke van een andere stad zijn, die bespotten altijd de mensen uit Split, dus is hun “wraak”. Ook zien we hier de sfinx, geschenk van Egypte (3500 jaar out), die ik 10 jaar geleden hier gezien heb. We zien een groepje van 4 oudere mannen, die traditionele Dalmatische liederen zingen. In een soort open ronde toren, waardoor er een hele goede akoestiek is. Er is een tempel voor de oppergod Jupiter. De oostelijke kerk is het grootst, die is gewijd aan Diocletianus. We zien hier zuilen/pilaren die Grieks zijn, maar ook Egyptisch.

Onze gids legt nog even uit waarom de vlag van Kroatië een soort schaakbord is, het toont het aantal stammen die er waren. Er waren oorlogen tussen Turken en Venetianen wie de stad zou mogen hebben, met een potje schaak is dat toen beslist. We staan nog even bij de westelijke poort, dat is de Iron Gate. We zien hier ook een hand met een vis. De straatjes zijn nu smal, dat komt omdat er gebouwd is. Vroeger konden 10 man naast elkaar door de straten lopen.

Er werd gedacht dat de Venetianen de eerste nederzetting hier gesticht hadden, maar onder die laag is nog een oudere laag van Griekse oorsprong gevonden. Dat is verder niet uit te zoeken, want dan stort de boel helemaal in elkaar.

Hierna hebben we weer even tijd om zelf wat te gaan doen. Ik koop een ijsje en ga op een bankje zitten bij de haven. Daarna stappen we met een grote groep in 2 boten. Omdat we tegen de wind hebben, “bonkt” dat behoorlijk over de golven. Op het eilandje is niet zoveel te doen, dus een beetje rondhangen en daarna gaan we naar Trogir. Hier door de smalle straatjes lopen, even een drankje met de collega’s. Hierna varen we weer terug naar de haven. Deze avond eten we bij de pizzeria. Smaakt prima, maar “een kleine pizza als toetje”, dat had van mij niet gehoeven 😉

Het “op stap gaan”, daar zitten wat haken en ogen aan. Er zijn wel goeie spots, maar die gaan pas later op de avond open. “Disco Club” leek wel wat, maar die is pas 1.5 uur later open. Als ik later naar het hotel loop klinkt er best wel luide (en goede) muziek. Dus ik verwacht eerst dat dit van ons dakterras komt. Hier zit een groepje van TRES, hier drinken we nog wat, maar het begint hier wel behoorlijk fris te worden. En omdat de muziek hier niet vandaan komt, met een deel van de collega’s nog even gaan kijken waar dat dan vandaan komt.

Dan blijkt dat er bijna naast ons hotel een foodtruck-festival was, mooie locatie, vast gezellig, maar het feest duurt hier tot 00.00 uur en we komen om 23.55 uur aanlopen…. De boel wordt dus afgesloten. Hier nog een drankje en dan maar onder de wol, morgen weer terug naar huis.

Zondag 25 mei
Prima vliegveld! We kunnen onze koffers al inchecken voor het ruim en zelf nog even buiten zitten. Wat ik ook doe want de zon schijnt flink, nog even wat vitamine D opbouwen! Door de douane gaat snel, nog even rond sneupen bij de tax-free shop (goedkope sigaretten, maar dat blijkt alleen voor buiten de EU te zijn, dus de collega’s die hun inkopen al gedaan hebben, hebben dat op het juiste moment gedaan). Om 12.45 uur lopen we naar het vliegtuig. Rond 17.45 uur zijn we weer in Heerenveen.
En hier blijkt het hek niet op onze mobiele telefoon te reageren… het blijft dicht. Dus ik kan niet bij mijn auto komen. Anderen hebben nog hun huissleutel in de auto, Jeroen Smink klimt over het hek en zorgt dat die huissleutel alsnog in het bezit komt van de eigenaren. Altijd handig als je een top-turner in het team hebt! Erol brengt Marjan en mij naar huis, ik breng Tini naar huis en zo kunnen we rond 19.00 uur toch een heel geslaagd TRESFest afsluiten!