Het was de bedoeling om in 2024 wat minder vaak naar concerten te gaan. In 2023 ging het wel erg extreem met een dag Concert at Sea, daarna The Weekend en afsluitend Maroon 5. Maar goed, dat waren ook allemaal bands/artiesten die ik graag eens live wilde zien.

De Simple Minds ken ik niet van recent werk. Wel van “vroeger” met nummers als Don’t You (Forget about me), Belfast Chilld, Alive and Kicking, She’s a River, Promised you a Miracle en Someone Somewhere. Ik heb mijn kaartje geboekt met de hoop dat een groot deel van deze nummers deze avond voorbij komen.

In 2019 zou ik naar een concert van UB40, het deel waarbij Astro en Ali Campbell de groep vormden. Omdat ik toen geopereerd werd, is dat nier doorgegaan. En een aantal jaren later is Astro overleden. Linkin Park die optrad en ik dacht “die kan ik later nog wel eens live zien”, maakt de zanger er een einde aan… Dus als je ziet dat een toffe band gaat optreden en je kunt een kaartje kopen: doe het dan ook.

Op de dinsdag voor het concert komt in Het Uur van de Wolf ook de Simple Minds nog voorbij. Op zaterdag vertrek ik rond 16.00 uur naar Amsterdam en rond 17.35 uur sta ik buiten bij café Baco. Vorig weekend is de zomertijd ingegaan en hoewel het deze week nogal regenachtig was hebben we mazzel, het is heerlijk weer, 22.5 graden. Met een biertje in de hand kijk ik eens even wat voor publiek er nog meer op dit concert afkomt. Iemand achter een rollator, wat mensen met krukken. Over het algemeen leeftijdsgenoten.

We hebben ook weer de vaste ploeg “blikjes- en flesjesverzamelaars”. Ik vermoed dat dit daklozen zijn die op deze manier wat geld proberen te verdienen, deze keer is er ook een dame in een elektrische rolstoel, mondkapje voor en flink wat tassen aan de mobiel gekoppeld. Ik dacht eerst dat ze ook een bezoekster was, maar al redelijk snel pakt ze blikjes aan van andere concertbezoekers. Dan komt er een andere gast die ook tassen ophangt, net voor de container voor haar, dus eigenlijk “pikt” ie klanten af. Een paar oudere concertbezoekers trekken het lot van deze dame aan, ze staan in het vak om naar het sta-vak naar binnen te gaan. Maar ze gebaren naar andere mensen dat ze even blikjes en flesjes bij deze dame kunnen inleveren. Haar eigen (tijdelijke) persoonlijke fanclub. Dus naast het feit dat zo’n concert een “leuk uitje” is, is daarnaast het bekijken van mensen en andere gebeurtenissen ook altijd wel een belevenis 🙂

Om 18.40 uur sluit ik aan bij de rij. Naar binnen gaat snel, jas in een kluisje, even wat cash storten op de pas en dan naar de eerste verdieping. In de rij om een t-shirt te kopen. Ik kom half in botsing met iemand anders, die koopt ook een t-shirt en ziet dat ik het t-shirt onder mijn overhemd doe (dan hoef ik er niet de hele avond mee te sjouwen). Hij wil dat volgens mij ook al doen, maar zijn vrouw is al weer doorgelopen 😀 Daarna met de roltrap naar de tweede verdieping. Een broodje kroket en daarna met een biertje naar mijn zitplaats.

Het voorprogramma wordt gedaan door Del Amitri, ze starten om 19.15 uur. Ik kende de band niet, maar ga ze ook niet op Spotify beluisteren (ik had van tevoren al even gezocht), ze beginnen met hun bekendste nummer “Last to know”. Het zou een rockband zijn, maar ik vind er eerlijk gezegd niet zoveel aan.

Als ze van het podium afgaan ga ik nog even voor een sanitaire stop en een broodje en zit rond 20.30 uur weer op mijn plek, de echte show begint. Ik zit op de 2e verdieping en redelijk hoog, maar wel aardig vooraan, dus ik heb goed zicht op het podium. Zanger Jim Kerr en gitarist Charlie Burchill zijn duidelijk zichtbaar. Naast hun staan er nog een zangeres, nog een gitarist, toetsenist en drummer op het podium.

De aftrap wordt gedaan met “Waterfront”. Hoewel ik via Spotify wel wat nummers beluisterd heb, herken ik niet alle nummers die gespeeld worden. Let there be love, She’s a River, Glittering Prize, Promised You a Miracle, Belfast Child, Don’t You Forget about Me, die kon ik (deels) meezingen. Tussendoor nog een lekkere drumsolo van onze vrouwelijke drumster. Na Don’t You Forget About me, gaat de ploeg even van het podium, “we want more” en komen ze weer terug. Eerst zingt Sarah Brown het lied “Book of Brilliant Things” (zij is de vrouwelijke zangeres op het podium). Een paar nummers volgen en zo ook “Alive and Kicking”. Schijnbaar denken sommige bezoekers dat dit het laatste nummer is, want een flink aantal mensen vertrekt al.

Dat vind ik net zo slecht als dat voetbalsupporters 5 minuten voor het eindsignaal al vertrekken. Ik blijf dus zitten en dat is maar goed ook, want de echte afsluiter komt nog: “Sanctify Yourself”.

Een volle zaal, dus dat wordt ook een vol P2 wat leeg rijdt. Ik besluit dus om nog even te blijven zitten in het horecagedeelte. Met een broodje kaassoufflé heb ik een bodempje voor de terugreis. Met de roltrap naar beneden, jas uit het kluisje en op P2 aangekomen sta ik wat achteraan, maar ik kan daardoor wel redelijk snel aansluiten in de rij. Omdat er werkzaamheden zijn aan de brug bij Purmerend maar via de polder en ook dat bevalt goed, wederom SlamFM ervoor, in de polder komt 95.9 in de display en kan ik ze helaas niet meer ontvangen. Mochten de Simpleminds weer eens terugkomen, als ik dan al andere concerten gepland heb, dan ga ik waarschijnlijk niet (keuzes). Maar mocht er niets op mijn planning staan, dan koop ik gerust weer een kaartje. Want het was een zeer geslaagde avond!

Foto-album: link.

Youtube-playlist: link.

Setlist via setlist.fm:

01. Waterfront
02. Love Song
03. Sons and Fascination
04. Sweat in Bullet
05. This Fear of Gods
06. Let There Be Love
07. She’s a River
08. Once Upon a Time
09. Glittering Prize
10. Promised You a Miracle
11. New Gold Dream (81-82-83-84)
12. Drum solo
13. Belfast Child
14. Someone Somewhere in Summertime
15. Don’t You (Forget About Me)
16. Book of Brilliant Things (Sung by Sarah Brown)
17. See the Lights
18. Alive and Kicking
19. Sanctify Yourself