In 2017, 2018 en 2019 heb ik Concert at Sea bezocht. Ook voor 2020 had ik mijn kaartjes voor de donderdag en vrijdag alweer, maar goed, daar kwam een pandemie om de hoek kijken. Dat werd een “concert at home”. Ik had verwacht dat we nog wel een aantal jaren hiermee zouden worstelen, maar gelukkig kan het feest in 2022 wel doorgaan. En heb ik er ook nog maar een kaartje voor de zaterdag bij gekocht, dus dit jaar bezoek ik alle 3 de dagen. Door Concert at Sea heb voor het eerst Kensington live zien optreden, Sting en Shaggy, Golden Earring, Nile Rodgers en Chic en meer artiesten gezien (Guus Meeuwis, maar ook Doe Maar (de eerste en enige keer))! Dit jaar gaat het terrein al redelijk vroeg open (rond 12.00 uur), maar dat gaat mij in ieder geval op de donderdag niet lukken (want inchecken in het hotel is pas vanaf 13.00 uur en dan heb ik ook nog de “early-check-in”).

Donderdag 30 juni

Vertrek om 8.00 uur naar Zeeland. Rond 11.50 uur ben ik in Vlissingen. Ik had me vergist in de parkeergarage, dus ik moet iets verder lopen. Paraplu maar mee, want er vallen zo nu en dan wat drupjes. Eerst het standbeeld van De Ruyter begroet, daarna naar 1618 gelopen om een uitsmijter en Radler te bestellen: de vakantie is gestart!
Daarna naar Middelburg, mijn vaste parkeergarage en naar het hotel gelopen, om 13.00 uur ingecheckt (early-check-in), koffer in mijn kamer dumpen en weer naar de parkeergarage, op naar de Brouwersdam. Eerst tanken bij mijn vaste Texaco-tankstation en door. De borden wijzen je soms een andere kant op, maar ik weet waar P2 is en daar zet ik nu mijn auto ook neer. Omdat het terrein al vanaf 12.00 uur open is (en ik er rond 14.47 uur ben) sta ik aan de linkerkant van de rotonde. Uit de auto, kistjes aan, poncho aan, want het miezert en richting bushalte. Deze keer maar niet naar de ingang lopen, want het regent mij iets te veel.

Eerste bus sla ik over en ik stap in de volgende: een disco-bus. Dus lekker muziekje, wat flitsende lichten. Een jongedame vraagt of de plek naast mij nog leeg is (dat is ie), dus ze komt naast mij zitten en we raken in gesprek. Ze blijkt op de camping te staan en 1 dag Concert at Sea te doen: vandaag. Dat is sneu, want dat is de dag dat het weer beroerd is, vrijdag en zaterdag zijn dagen waarop de zon schijnt en je echt kunt genieten. En dan blijkt ze ook nog uit Friesland te komen, uit Harlingen. Wat een toeval, 2 Friezen in Zeeland. Blof zou er een nummer over kunnen schrijven 🙂 Wat ook wel grappig is, is dat ze sprekend op een oud collega van mij lijkt, Iris Rosier, collega bij HSCG. Hetzelfde gezicht, dezelfde prachtige donkere ogen.

Maar goed, ik dwaal af. Want het nadeel van die bus is dat ie de hele boel “om” rijdt. Dus we zijn begonnen vanaf ingang Zuid, maar we rijden naar Noord. Tussen het andere verkeer dat wil parkeren, dus het duurt best wel lang. Uiteindelijk zijn we er en kunnen we naar de ingang lopen. Het voordeel is wel dat hier de Captains at SEA staan, die vermaken het publiek en zo blijkt maar weer: die missen we op “zuid”. Nadat ik binnen ben eerst munten kopen voor de volgende dagen en dan door naar het podium. Zo kan ik nog net 10 minuten mee maken van “Cover at Sea” en dat vind ik jammer, die had ik graag volledig meegemaakt. Ik ga niet naar het Umoja-podium voor Meau en blijf maar staan wachten tot om 16.45 uur Diggy Dex begint. Ook weer een prima set! Dat is om 17.45 uur afgelopen. Ik zou nog wachten op het optreden van Miss Montreal dat om 18.30 begint (tot 19.30 uur), daarna zou Maan komen (20.15-21.15), Rondé (21.15-22.15) en uiteindelijk Kensington van 22.15 tot 23.30 uur.

Maar het is genoeg. Mijn mouwen van mijn spijkerjack zijn kletsnat. Mijn broekspijpen ook. Ik sta te soppen in mijn schoenen. En ik begin koud te worden. En ook de zool van 1 van mijn kistjes begint los te laten (gooi ik later in een container). Dus “met pijn in mijn hart” verlaat ik voor het optreden van Miss Montreal het terrein en loop terug naar de auto. Gooi een doek (wat in de kofferbak ligt) over mijn zitting en rij terug naar het hotel. Kachel op 24. Als ik in Middelburg naar het hotel loop laat ook de zool van mijn andere schoen los, die gooi ik in de prullenbak. In het hotel aangekomen natte spul uitgedaan, afgedroogd en met 2 blikjes bier naar The Hangover 2 en 3 gekeken.

Vrijdag 1 juli.

Omdat ik al in Zeeland ben, kan ik vandaag om 11.00 uur vertrekken. En zo ben ik mooi op tijd op P2 en kan ik bijna vooraan parkeren. Vervolgens naar de Zuid-ingang lopen. Omdat ik een “comfort-kaart” heb voor deze dag een bandje gekregen en naar binnen. Het terrein gaat om 12.00 uur open, ik ben om 12.10 uur op het terrein. Nog bijna geen mensen dus, leuk om de boel zo te bekijken. Maar.. dreigende luchten en het idee “eerst naar het Umoja podium” gaat nog niet door, ik ren door de regen naar het Comfort-dek waar ik met mijn bandje naar binnen mag. Trappen op, daar heb je een aantal tafels, wat stoelen, een eigen bar, eigen toiletten. En zo zit ik om 12.17 uur op het Comfort-dek met een biertje in mijn hand. Geleund tegen de muur, want de regen komt door de wind door een paar kieren.

Een leuke bar-dame die de boel hier wat leidt. Vervolgens toch nog maar even een bakje kibbeling gehaald bij het gebouw bij het Umoja-podium, dat is gezond. En vis moet zwemmen natuurlijk 🙂 Hierna weer terug naar het Zeeland Podium. Ronnie Flex & The Fam treedt hier op tussen 14.15 en 15.15 uur. Op Spotify zou ik Ronnie niet opzetten, maar ik moet zeggen, hij zet een prima enthousiast optreden neer, mooie aftrap deze middag! Son Mieux komt bij het Umoja podium, maar omdat het wat drukker wordt op het Comfort-dek besluit ik hier te blijven staan. Volgende optreden is Di-rect om 16.15 uur, tot 17.15 uur. Bekende nummers en die zijn prima om naar te luisteren, de drone die om de band heen vliegt, via het binnenpad omhoog en omlaag vliegt, zorgt voor spectaculaire beelden, maar het bevestigt mij wel in mijn muziekkeuze: als Di-rect in de Ziggo Dome of AFAS zou optreden, daar zou ik geen kaartje voor kopen. Snelle “en de lieve jongens band” treedt op tussen 18.15 en 19.15 uur. Ook hierbij geldt, ik ben niet echt een fan. “De reünie”, steeds die herhalende tekst, hou maar op. Maar ook hier geldt, het optreden bij Concert at Sea is een top-optreden! Prima nummers, enthousiast publiek. Top-uur!

Op het Umoja-podium treedt tussen 19.15 en 20.15 uur Van Dik Hout op. Volgens mij heb ik ze wel eens eerder gehoord en ik was toen niet zo enthousiast, de zanger had niet zoveel volume, de teksten maken “de nummers” compleet en dan moet het wel verstaanbaar zijn. Gelukkig is het deze avond wél voor elkaar, Martin Buitenhuis is prima bij stem en verzorgt een uitstekend optreden!
Daarna terug naar het Comfort-dek, op het Zeeland podium treedt Krezip op, zangeres Jacqueline Govaert heeft een dijk van een stem. Doet ook nog even een duet met Danny Vera. Top-set! Volle bak op het Comfort-dek, dus ik blijf hangen. Tussen 22.30 en 00.00 uur treedt The Script op. Ik zou eerder dit jaar naar hun concert in de Ziggo Dome, omdat ze hier ook kwamen dat kaartje verkocht. En ik denk terecht, ik denk dat dit optreden spectaculairder is. Al die mensen op de dijk. Danny O’Donoghue (de zanger) geeft aan dat het hem en de band zoveel energie geeft om weer voor zoveel mensen te mogen optreden. Jammer dat tussentijds het rechter grote scherm hapert, maar de geluidsinstallatie blijft wel goed werken. Zo doen ze ook nog tussentijds een optreden tussen het publiek. Zo vraagt Danny of iemand op de mobiel een ex-geliefde wil bellen, iemand doet dat en wij roepen allemaal “hallo” en vervolgens wordt (volgens mij?) het lied Breakeven gezongen. The man who can’t be moved, Hall of Fame, Superheroes, ze komen allemaal voorbij. Geweldige avond!

Zaterdag 2 juli

Laatste Concert at Sea dagje alweer, gaat snel. ’s Morgens om 8.30 uur ontbijten, nog even een rondje door Middelburg gelopen, bij de Etos nog even wat zonnebrand gekocht en op de markt op mijn plekje in de zon gezeten. Ik heb het wel gezien, ik ga op tijd weg. Dus rond 11.00 uur weer even tanken bij de Texaco en ik sta nu wederom mooi vooraan op P2. En zo zit ik rond 12.30 uur met een biertje, bakje kibbeling in de zon met zicht op het Umoja-podium. Komen nog een paar mensen aanschuiven bij mijn tafel. We zien het mini-busje rijden (wat ook op mijn Youtube-playlist te zien is), maar ook nog een soort piloot op een vliegtuigje met een rits stoelen erachteraan en iemand met een vis-masker op een soort trekkertje met banaan er achter en daar loop een soort “kapitein Iglo” figuur bij met verrekijker die een potentiële bruid in het publiek voor de vis spot. Ze doen dat altijd leuk bij concert at sea, zo hebben we in vorige jaren een soort politie-motoren, paardrijders gehad.

Op het Umoja-podium start om 13.45 uur (tot 14.30 uur) Blanks. Ik kende m niet, had m dus niet aangevinkt, maar ben blij dat ik ben gaan kijken. Het is een gozer die in 1997 geboren is, van de 80-s sound houdt en daar muziek mee maakt. Misschien niet heel veel publiek, maar wel publiek wat echt voor Blanks gekomen is, dus weinig geklets en geroezemoes tussendoor. Hij doet komend seizoen mee met Beste Zangers, vorig seizoen heb ik overgeslagen, maar de komende serie ga ik wel volgen, benieuwd hoe hij presteert!

Terug naar het comfort-dek, op het Zeeland podium treedt Davina Michelle op, van 14.30 tot 15.30 uur. Wat een stem heeft die meid! Ge-wel-dig optreden. En ze heeft ook nog een soort drumband die bij een nummer mee slaat. Dan heb je dit “oud drumband-lid” natuurlijk helemaal voor je gewonnen!

Op het comfort-dek heb je maar een paar stoelen. Dus na verloop van tijd wil je toch wel even zitten. Ik ga dus op de dijk zitten, waar een deel van de 40.000 bezoekers ook zit, volle bak dus. En zo start het optreden van Racoon. Naar verloop van tijd besluit ik terug te lopen naar het comfort-dek. Bart van der Weide (zanger Racoon) breekt zijn optreden even af, “ik ga niet zingen als er iemand ligt te creperen”, de EHBO-ers halen de persoon en tussen uit en we gaan door. Bart is het geval “ruwe bolster, blanke pit”. Het nummer “Oceaan” komt voorbij, het nummer wat hij geschreven heeft voor zijn zus Anne, ze had een ongeneeslijke ziekte en is overleden. Ook hier op NPO2 na te lezen: link. Ik heb Racoon eerder horen spelen en vraag mezelf nu af of ik dit al wist of niet, maar goed, daar stond ik dan toch met tranen in mijn ogen naar dit nummer te luisteren. Sowieso vind ik alle nummers van Racoon geweldig (Love you more, De Echte Vent). Dit was dus ook weer een top-uurtje!

Tussen 18.15 en 19.15 uur treden Suzan en Freek op. Die ik voor het eerst in 2019 gezien heb op het strand, toen met hun nieuwe single Blauwe Dag. Mooi hoor, die 2-stemmigheid. Goede nummers ook. Zo zingt Suzan ook nog “Papa” van Stef Bos. Top-optreden van Suzan en Freek!

De originele artiest op het Umoja-podium is ziek geworden, De Kik vervangt ze. Die zou ik wel willen zien, maar ook hier geldt, dan weer in de mensenmassa, je plekje op het comfort-dek kwijt. Dus toch gebleven. Zo zit er een meisje tegen de muur aan, ik ga daar naast zitten, even mijn voeten wat rust gunnen (want op het eind van de dag voel je die wel). En zo gaat er nog een oudere man naast zitten en hebben we een mooie afspiegeling van het publiek bij CAS: jong en oud!

Om 20.15 uur start Chef’Special en die kun je wel een feestje toe vertrouwen. Amigo! En meer nummers.

Afsluiter, zoals elk jaar, is Blof. Tussen 22.30 en 00.00 uur komen nieuwe nummers voorbij (moet ik nog even aan wennen) een duet met S10 (daar ben ik niet zo’n fan van), maar ook veel oud werk en dat is super! En als toegift komt ook nog mijn favoriete nummer voorbij “later, als ik groter ben”. Rond 00.10 uur is het feest voorbij, dus nog even muntjes opmaken (tosti laat ik in mijn auto liggen, dat is morgen mijn lunch tussen de middag) en om 1.01 uur bij ik de parkeergarage weer in, rond 1.30 uur lig ik plat. Het is mooi geweest!

Dit weekend stond ook in het teken van “de Friese dames”. Had ik op de eerste dag een gesprek met de “Harlingse” in de party-bus, zo vraagt mijn bar-dame: “kom jij uit Friesland”? Blijkt dat ze oorspronkelijk uit Drachten komt! Woont/werkt nu in Den Haag met kerstpakkettenverkoop en doet dit erbij, volgende activiteit is de vierdaagse in Nijmegen. Dus mocht iemand haar daar nog tegen komen (dit is ze), doe haar even de groeten van “Durk uit Friesland van Concert at Sea”!

Zondag 3 juli

Terug naar huis. Het is traditie dat ik dan ook nog wat doe, afgelopen jaren het Mauritshuis bezocht, Madurodam, Ouwehands Zoo. Vorig jaar ben ik naar Amsterdam gereden, Hans Klok stond hier met een circustent en een groep artiesten. Als IT-er ben ik in mijn werk gefocust op verklaarbare en reproduceerbare feiten, goochelen/illusies, ik vind het fantastisch hoe je zo “voor de gek gehouden” wordt. Nu zag ik dat Hans weer in Amsterdam was, omdat ik er toch bijna langs rijd heb ik een kaartje gekocht. Ook meteen een parkeerkaart. Het is ’s middags om 15.00 uur, omdat ik 11.00 uur uit het hotel weg moet, heb ik even de tijd (rond 13.00 uur staat de auto in de garage). Daarbij moet ik wel even wat omrijden, de Piet Hein tunnel is weer (of nog steeds) afgesloten en daar bij (de verkeerde) afslag zie ik al een circustent. Dus ik denk “kan ik die hier helemaal zien dan?”. Blijkt het later een tent van het festival Wasteland te zijn wat op 2 juli was…

In ieder geval, in de auto even mijn tosti opeten en naar het Java-eiland lopen. Over de grote brug, ik zie daar een groot schip liggen en denk… waar is de tent? Die is er niet. En nee, dat is niet een hele goede verdwijntruc van Hans Klok. Je moet niet werken met aannames, maar met feiten, dus als ik op mijn ticket kijk, blijk ik in een ander deel van Amsterdam te moeten zijn!

Terug naar de auto en zo blijkt maar weer dat het goed is dat ik wat extra marge heb. Rond 14.00 uur sta ik in het gebied van het N1 Park aan de wethouder van Essenweg. Een stuk grasland, dus je kunt hier makkelijk je auto kwijt. Muntjes kopen bij de ingang en met een hotdog en blikje cola zit ik vervolgens aan een biertafel. Met een briesje wind, maar zo nu en dan ook in een genadeloos hete zon. Rond 15.00 naar binnen in de tent, het programma duurt ongeveer 1.5 uur. Naast Hans zijn illusies en mooie dames ook koorddansers (Colombiaanse familie), acrobatische turnsters, de man op zijn één-wielers (was er de vorige keer ook), de clown die vooral de jongere bezoekers vermakelijk vindt. Een Italiaans stel, waarbij de man messenwerper is. Maar ook met een kruisboog schiet, we zien zelfs een act geïnspireerd op Wilhelm Tell, hij staat onder een appel, schiet op een box, daar vliegt een pijl in een volgende box, die schiet een pijl en zo zigzagt het tot de laatste door zijn appel heen vliegt. Ook nog een soort “wasmachine-trommels” die rond draaien en waarbij de 2 Colombianen (van het koorddansen) hun toeren vertonen, ook aan de buitenkant daar overheen lopen, in de nok van de tent, ook nog met een blinddoek (en dat gaat echt net goed!). Zo vliegt de tijd voorbij en wordt het tijd om in de auto te stappen, mijn eerste vrije dagen zijn ontspannen besteed!

Foto-album staat hier: link.

Youtube-playlist: link.