Deze avond naar de Lawei, de voorstelling naar het boek van Agatha Christie met Hercules Poirot. Van tevoren een biertje bij Hopper, daarna naar de grote zaal. Hier kom ik nog een oud collega, Jappie, van UPC tegen.

De vraag is of je iets “wat zich in een trein afspeelt”, in de winter, een beetje natuurgetrouw op het podium kunt laten zien. Dat is verbazingwekkend goed geslaagd. Ten eerste door het (luide) locomotief-geluid en andere geluiden. Alle ornamenten waarmee geschoven wordt. De projecties. De nepsneeuw en ventilator waardoor het lijkt alsof een paar treinpassagiers op een balkonnetje van de trein staan.

Als je het boek gelezen hebt ken je vast het plot, ik geloof niet dat ik het gelezen heb of het is heel lang geleden. Op zich wel mooi, want dan is de ontknoping een verrassing. Hercules Poirot, de Belgische detective spreekt met ons over de zaak. Soms een klein beetje interactie met het publiek, er niest iemand, Hercules: “gezondheid!”. En wat andere humor/woordgrapjes tussendoor. Het Özcan Akyol station, als iemand een andere reiziger langs moet sturen voor een interview reageert die persoon met “wie?” en het standaard antwoord van Hercules is “oui”!

Aan het begin kijken we op het podium naar een Turks restaurant/hotel waar we al kennis maken met de meeste spelers in de voorstelling. Een niet zo sympathieke zakenman die later die reis dood in zijn coupé wordt aangetroffen… wie heeft het gedaan?

Een voorstelling met een pauze in het midden en daarbij ook een knappe cliffhanger aan het einde van het eerste deel. Ik ken niet alle acteurs, ik zie later pas dat Wilbert Gieske mee deed (die herkende ik niet met grijze baard), Gerrie van der Klei is zeker bekend. Hercules Poirot wordt gespeeld door Remko Vrijdag, de naam zei me wel iets, maar via Wikipedia zie ik dat hij van de Vliegende Panters was. Aha! Zeker de moeite waard om te bekijken!

De trailer is hier te bekijken.