Francis ken ik van Maestro en ook haar deelname aan De Slimste Mens. Gregor Bak ken ik van “vroeger” van de televisie. Ik meende dat hij iets met “korenslag” deed, maar dat werd gepresenteerd door Henny Huisman, wel zie ik dat hij jurylid was bij “Una voce particolare” en dat programma heb ik zeker gezien!

In ieder geval, vorig jaar heb ik de voorstelling van Francis en Dominic in de Harmonie gezien en daar hoorde ik al dat ze de komende jaren wat eigen projecten zouden doen. Gregor doet vaker de pianobegeleiding van Francis en daarmee staan/zitten ze nu beide met deze voorstelling in het theater.

Rond 19.30 uur ben ik al in de Lawei en kan de planning voor de komende weken uitwerken. Binnenkort een aantal vrije dagen, dus een mooie gelegenheid om wat achterstallig werk weg te werken. Ik zit op de eerste rij, wat naar rechts. Wat een prima plek is, want Francis waarschuwt de mensen die in het midden zitten “u zit in de spuug-zone”. Bij bepaalde uithalen kan er wel eens een klodder in de ether belanden… iets wat ik inderdaad 1x heb waargenomen…

Francis is een leuk mens, in deze voorstelling neemt ze ons mee hoe ze operazangeres geworden is en vertelt ons verhalen over Verdi, Puccini en zingt natuurlijk ook. Maar voordat ze begint zingen we allemaal “Happy Birthday” voor Gregor, want hij is vandaag jarig!

Ik heb altijd gedacht dat Francis uit Rotterdam kwam, zo klinkt ze en ze heeft het hart op de tong, maar ze blijkt uit Den Haag te komen. Francis maakt onderdeel uit van een muzikaal gezin en zo zongen ze altijd al samen. Maar als ze bij een les Christine Deutekom met de Zauberflöte van Mozart hoort zingen, denkt ze “is dit een mens die dit zingt”? En is ze thuis gaan kijken of ze dat ook kon, mee zingen met de plaat. En dat blijkt het geval te zijn. Zangles genomen en zich steeds verder ontwikkeld. Eerst nog wel als “iets erbij”, dus eerst voor een normale baan gestudeerd voor Sociaal Pedagogisch Werk.

We krijgen een blok van 14 minuten met verschillende werken, Carmén, Verdi. We krijgen de verschillen te zien tussen het originele “Madama Butterfly” van Pucchini en Miss Saigon.

Tussentijds is er een pauze, na het verfrissende biertje kijk ik nog even bij het schilderij wat hier hangt. Dat is een schilderij uit 1986 van de toenmalige schouwburgdirecteur Roel Oostra (en daar is de zaal ook naar genoemd waar de voorstelling gespeeld wordt). Het schilderij is gemaakt door Gerrit Breteler, een zanger, kunstenaar. Ik ken een deel van zijn werk omdat hij in het verleden ook mijn nichtje geschilderd heeft. Roel Oostra leeft (tijdens het typen van dit blog) nog steeds en is de 100 inmiddels gepasseerd, Gerrit Breteler is vorig jaar overleden.

Een andere inspiratiebron voor Francis is Maria Callas. We zien hoe met een soort “deep fake” een filmpje gemaakt is waardoor het lijkt dat Francis en Maria beide op het podium staan. We horen verhalen over jaloezie tussen artiesten, zoals het cat-duet van Rossini (waar Francis niet een fan van is). De opera Tosca komt voorbij, waar ook het ornament op het podium betrekking op heeft (de Engelenburcht).

Ben je geen fan van Francis of kun je niet zo goed tegen flinke uithalen in de zang, dan moet je niet naar deze voorstelling gaan. Kun je al deze zaken wel waarderen en krijg je net als ik, op sommige momenten het kippenvel in je nek omdat je geraakt wordt door de muziek, dan is deze voorstelling zeker een aanrader!