Simon en Garfunkel hebben prachtige liedjes gemaakt. Dus als ze een keer in de Ziggo Dome of Ahoy op zouden treden, dan zou ik zeker een kaartje kopen. Ik denk dat “half Nederland een kaartje zou kopen” als dat zou gebeuren. Die kans is klein, in de 70-er jaren zijn ze uit elkaar gegaan, via Wikipedia zie ik dat er nog een paar reünie-concerten geweest zijn en inmiddels zijn ze beide 82/83 jaar oud.

Op 9 februari is in de Theater Sneek de show “Simon en Garfunkel Acoustic – Old Friends” door Jop Wijlacker en Dennis Kolen. Ik ken de beide mannen niet, dus ik laat me verrassen, eens horen of hun samenzang net zo klinkt alsof Simon en Garfunkel beide op het podium staan. Zo heb ik in 2018 2 Engelsmannen gezien/gehoord die ook materiaal van S & G zongen, dat was prachtig.

De voorstelling start om 20.15 uur, om 19.15 uur stap ik in de auto. Jas inleveren bij de garderobe, rond 20.00 uur gaan de deuren naar de zaal open. Het publiek is over het algemeen “wat ouder”, links naast mij zit een ouder echtpaar, rechts van mij een familie die misschien 10 jaar ouder zijn dan mij, man en een aantal dames. En als ik het zo hoor, zo’n beetje de fanclub van Jop en Dennis. Want bij opkomst op het podium zeggen de mannen: “we zien bekenden!”. Het blijkt dat ze een aantal jaren geleden ook in Theater Sneek opgetreden hebben.

Mijn zitplaats is wel een hele bijzondere, de eerste rij en exact in het midden. En dan ook echt in met midden. De setting op het podium is een groot scherm met een scene uit een park, op het podium staat een bankje uit het park, 2 versterkers en een aantal gitaren. Ik ben geen gitaren-kenner, het zijn akoestische gitaren, maar ze zijn wel aangesloten op de versterkers.

Ik hoorde bij de ingang van de portier dat het een “korte voorstelling is”, ik hoor iets van 21.30 uur, maar de voorstelling is zonder pauze en om 22.00 uur afgelopen. Dus dat valt best mee. En dan is het nog te kort. Want hoewel er wat stukken tekst tussendoor zijn, het grootste deel van de voorstelling is nummers spelen. Kathy’s Song, I am a Rock, Scarborough Fair, El Condor Pasa, Mrs. Robinson, Sounds of Silence, Bridge over Troubled Water, America. Na het laatste nummer, waarbij we de terechte ovatie en applaus geven schreeuwt de fanclub naast mij om een toegift, het liefst Cecilia.

En die toegiften die krijgen we. We sluiten inderdaad af met Cecilia. Maar omdat Theater Sneek zo’n mooie akoestiek heeft krijgen we eerst nog een “unplugged” The Boxer te horen. Gitaren niet aangesloten op de versterker, de mannen zonder microfoon en een muisstille zaal. Prachtig!

Als ik aan het eind van de avond mijn jas weer op haal zijn ook de dames van de garderobe lovend: “als je je ogen dicht doet, is het net alsof je de echte Simon en Garfunkel hoort”. En zo is het maar net! We kregen ook nog een nieuwtje te horen, Jop en Dennis gaan nog een voorstelling doen door het land, met een orkest en dan het optreden van Central Park 1981!

Het enige jammere hieraan is dat Friesland niet in de tour zit. Stadskanaal is het dichtstbij: link.

Na de voorstelling neem ik nog een Texelse Skuumkoppe en kijk terug op een geslaagde avond!