Zaterdag 29 januari 2022 was een mooie dag. ‘s Middags eerst naar de Walrus in Sneek, even bijpraten met oud-collega Pieter Quarré die 3 jaar geleden het besluit genomen heeft om niet meer elke dag over de Afsluitdijk naar TRES heen en weer te rijden, maar daar een baan gezocht (en gevonden) heeft. Dat even bijpraten werd 2 uren, supergezellig. ‘s Avonds was het optreden van Lebbis in de Harmonie in Leeuwarden. Stond voor 20.30 uur op de planning, maar omdat de corona-regels nog gelden is dit vervroegd naar 20.00 uur.

Rond 19.30 uur ben ik er, QR-code scannen, ticket scannen en vervolgens het pauze-drankje ophalen (dit mocht je mee de zaal innemen, geen tussentijdse pauze zodat de voorstelling uiterlijk 22.00 uur afgelopen is). Rij- en stoelnummer kloppen niet meer, omdat het optreden niet meer in de Rabo-zaal is maar in de grote Aegon-zaal, Elke even rij wordt leeg gehouden, in de andere rijen zitten er 2 stoelen tussen de mensen die niet bij elkaar horen. De zaal wordt gevuld en de overloop krijgt een plekje op het balkon. Lebbis is blij dat hij weer kan en mag optreden maar verwoordt ook wat ik er van vindt: wat een dikke onzin. In de cafés in de buurt sta je zo’n beetje schouder aan schouder, alles wat om de bar hangt, hoeft geen mondkapje op. En om 22.00 uur wordt het virus ineens wakker en besluit dan af te reizen naar alle theaters? Bij de volgende persco kan die 22.00 uur wel vervallen, die ruimte tussen de bezoekers handhaven kan ook, maar de rijen ertussen kun je ook gewoon vullen. En dat je dan met een QR-code naar binnen gaat en binnen een mondkapje ophoudt (op je stoel mag die af), oké, dan hou je die maatregelen in stand.

Maar goed, de voorstelling. Het is eigenlijk een trilogie. Lebbis is gestart met “de bovengrens”. Op 19 mei 2018 heb ik deze in de Harmonie gezien: link. Het komt erop neer, je hebt als mens een ondergrens. Je wilt kunnen eten en drinken, dak boven je hoofd en goede gezondheidszorg. Maar je hebt ook ergens een bovengrens. Iedereen wil wel de loterij winnen met een groot bedrag aan geld zodat je geen zorgen meer hoeft te maken of je nog kunt voorzien in je basisbehoeften. Maar als je teveel krijgt, dan heb je er ook last van. Mensen die geen “echte vrienden” meer zijn, omdat ze alleen maar op je geld azen e.d.

Lebbis vraagt wie de Bovengrens gezien heeft, even roffelen met je voeten op de vloer. Dat doet zo’n beetje iedereen in de Aegon-zaal. Daarna vraag Lebbis wie het 2e deel heeft gezien, De Ervaring. Dat zijn er een stuk minder, ook ik heb die niet gezien. Ik had wel een kaartje voor deze voorstelling, 23 april 2020 in de Lawei in Drachten, maar door de corona-maatregelen is die niet doorgegaan. Ook niet doorgeschoven naar een latere datum. Lebbis meldt dat deze inderdaad maar een aantal maal uitgevoerd is, maar dat deze wel opgenomen is, dus op een later tijdstip komt ie op TV. Het probleem van deel 1, daar geeft Lebbis in deel 2 oplossingen voor: “zorg dat je dingen mee maakt”.

In de ziel gaat het over de mens zelf. Zo beschrijft Lebbis het experiment dat vroeger gedaan is met TBC-patiënten, net voor ze dood gaan op de weegschaal, nadat ze dood zijn het gewicht op de weegschaal vergelijken en bam: 21.3 gram lichter. Dat is het gewicht van “de ziel”. Dit gebeurt niet bij dieren, dus die hebben niet een ziel. Een andere verklaring is dat op dat moment er zweet e.d. het lichaam verlaat en een hond ademt over de tong dus die verliest dat vocht niet… Lebbis beschrijft hoe hij niet hoeft te werken, op bed blijft liggen en zo zelf-meditatie toepast, verlicht wordt en hij een verlichtings-goeroe op Youtube volgt. “alles is vrede”, maar als hij naar buiten kijkt (op zijn woonboot) ziet hij hoe 2 zwanen jonkies van andere zwanen aan het verdrinken zijn. We gaan de wereld langs, waar “StarTrek” heerst (dus gezamenlijk het beste er van proberen te maken) en “StarWars” (garantie voor opstanden e.d.). Hoe dat in veel regio’s vooral StarWars is (als je in India in een lage kaste geboren wordt, zul je nooit tot een hogere kaste behoren), we krijgen hier een toepasselijke anekdota over Ikea waar een bepaalde kaste een “kast” koopt, maar dat niet zelf in elkaar gaat zetten, dus een “lagere kaste” bij uitgifte die kasten in elkaar zetten. En uiteindelijk blijken we het in Europa prima voor elkaar te hebben. Maar wel natuurlijk de terechte sneer over de problemen die we hebben met stikstof en de toeslagenkwestie.

Sywert van Lienden komt natuurlijk voorbij, het verkopen van je ziel voor 9 miljoen, waarbij Lebbis zich is gaan afvragen wat hij zelf voor 9 miljoen zou doen. Het opzij zetten van zijn principes om niet in een supermarkt-reclame mee te spelen (goedkoper? zeker wel : nee, zeker niet!) en in een spotje voor de bio-industrie.

Op het podium staat een lessenaar met het ideeënboek. Alle ideeën van mensen zijn daarin vermeld, dat is het gene waarin de mens zich (mogelijk) onderscheidt van andere dieren: het bedenken van dingen die er nog niet zijn.

Ik zat wat verder weg, ik had het idee dat Lebbis wat brozer wordt dan ik hem in gedachten had. Over het algemeen was het een rustige voorstelling, met 2 uitspattingen waar Lebbis flink tekeer gaat: dat zijn de momenten waar we voor komen, hoe de man als een gifkikker er voor de volle 200% er tegen aan gaat (ook met terechte dingen), dat zijn de pareltjes van de voorstelling.

Lebbis is één van mijn helden, ik hoop dat hij nog veel voorstellingen maakt en dat we met zijn allen die voorstellingen kunnen bezoeken!