Jan Arendz ken ik van het stuk “Twa” wat eind 90-er jaren op Omrop Fryslân uitgezonden is. Ik dacht dat Marijke Geertsma toen ook mee speelde, maar dat was dus Klaasje Postma. Op Youtube heeft nog iemand het eerste deel van die uitzending gedeeld: link. Ze speelden toen bij Tryater, maar omdat er bezuinigingen kwamen e.d. zijn ze toen voor hun zelf begonnen, ook hier nog terug te zien: link.In 2015 heb ik de voorstelling “it jubileum” bezocht: link en in 2018 “bokwert, kulturele haadstêd”: link. Het publiek is meestal wat ouder, Friestalig, de “Taeke van der Meer” bezoekers. Dus ik ben wat dat betreft een beetje een vreemde eend in de bijt, in ieder geval qua leeftijd.
Op 6 maart 2022 rij ik in mijn auto naar Drachten, eindelijk weer eens een normale theater-avond. Geen QR-code of mondkapje meer. Rond 19.45 uur ben ik binnen en heb mijn jas opgehangen, ik ga op een bankje zitten en werk alvast even mijn planning voor komende week uit. Langer hoeft niet, want volgende week ben ik hier weer, bij de voorstelling van Ronald Snijders met “een avond met mij”.
Rond 20.05 loop ik naar boven, de voorstelling is in de Roel Oostra-zaal. Ik zit op de eerste rij, mooi in het midden. Tekenaar Frans Faber komt met zijn accordeon spelend naar binnen, Jan en Marijke lopen achter hem aan. Na 40 jaar bij elkaar te zijn, wat verschillende inzichten (ik wol graag mei dy prate, mar dan bist d’r net of lústerst do net) wordt online een stappenplan voor relatie-therapie gevolgd. Met thema’s als “first date”, “waar schaam je je voor”, “vertel iets wat je al 10-tallen keren verteld hebt voor het laatst”, “maak een autorit en geen ruzie”.
Mooi hoe fictie en feiten door elkaar lopen. Hoe Marijke vindt dat alle mannen zittend moeten plassen, zo komt de anekdote voorbij dat ze verhuisd zijn van Wytgaard naar Grou en wat vroeger wel kon (even bûten pisje), als je dat nu op het postzegelstukje gras wilt doen, er spontaan 2 buitenlampen van de buren je in de spotlight zetten. Het niet ruzie maken in de auto en hoe de tomtom en het bijhouden van de route door Marijke toch niet helemaal ruzie-loos gaat, het punt waar “schaam je je voor” een mooi fitness-fragment oplevert van een verwisselde sporttas, een iets te krappe outfit en het in de verkeerde auto stappen een hilarische situatie oplevert. Maar ook het punt wat de beiden met elkaar verbindt. Kinderen, kleinkinderen, goede en slechte tijden. En wat ze zouden missen als de ander eerder zou overlijden dan zichzelf. Hoe “de vreselijke rode kool”, dan toch ook wel weer te eten is en hoe voor de ander het “even oankrûpe” gemist zou worden. Ja, ik had even wat vochtige ogen.
Dat is het mooie van de voorstellingen van Jan en Marijke. Geweldig op elkaar ingespeeld, voorstellingen met een lach en soms met een (kleine) traan.
Tussentijds nog even pauze, rond 22.15 uur is de voorstelling afgelopen. Een hele leuke voorstelling, dus mocht hij bij je buurt in het theater gespeeld worden: koop een kaartje: link!