In 2017 en 2018 heeft Guns n’ Roses in het Goffertpark in Nijmegen opgetreden, beide keren was ik er bij: 2017 / 2018. In 2017 waren er eerst een paar drupjes regen, maar daarna scheen de zon, in 2018 gingen we richting tropische temperaturen en het belangrijkste die beide jaren: de band was nog steeds super. Bekende nummers uit je jeugd, Axl Rose die nog steeds met snerpende stem zingt, Slash die op zijn gitaar tekeer gaat. Nou ja, gitaar, zeg maar gitaren. Conclusie in 2018 was al dat als ze in 2019 terug zouden keren ik waarschijnlijk weer een kaartje zou kopen! Toen begon de kaartverkoop in 2021, maar zaten we nog in de corona-maatregelen. Testen voor toegang, ik heb daar niet zoveel mee, dus het besluit was om geen kaartje te kopen. Maar goed, het begon toch te kriebelen toen meer mensen een kaartje kochten dus ook een kaartje gekocht met de insteek: we zien wel hoe de stand van zaken is, mocht er getest voor toegang worden, dan kan ik waarschijnlijk mijn kaartje wel doorverkopen.

Begin 2022 ging het qua cijfers/impact de goede kant op, dus testen was niet meer nodig. Nog niet in ieder geval, ik weet niet hoe het in het najaar van 2022 gaat worden, of we weer in lockdown gaan o.i.d., maar nu is het (nog) niet zover. ‘s Morgens op de zaak gewerkt, nieuwe collega, dus die laten we niet aan zijn lot over. Het is rustig, dus tussen de middag rij ik naar huis, eten, afwassen en daarna met de auto naar Groningen. Qua verkeersdrukte valt het (nog) mee, dus rond 14.34 uur de auto geparkeerd. Hierna richting het stadspark gelopen, 15 tot 20 minuten lopen. Sanitaire stop (toiletten staan ook bij de lockers buiten het festivalterrein), daarna in de rij. Mijn dorpsgenoot Jeroen Wijnand had al laten weten dat hij vooraan zou staan bij dit concert (als er een nummer 1 fan van Guns n’ Roses is, dan is hij het), dus ik heb via Mojo een kaartje voor de Golden Circle gekocht en die van mij weer doorverkocht. Je mag geen rugzak mee naar binnen nemen, maar ik heb een BNSJKY stoffen rugzak die wel mee mag. Wat handig is, want daar zit mijn normale bril in, een poncho (als je ‘m bij je hebt blijft het droog!) en nadat ik een t-shirt bij de stand heb gekocht zit die er ook in. En er zat ook nog een bandana in en dat was maar goed ook. Want op het lege veld is het alsof je in de Sahara staat. Het is heet, de zon staat flink te schijnen. Dus om mijn hoofdhuid een beetje te beschermen is zo’n bandana een life-saver. Mijn voorbereiding was niet optimaal, want eigenlijk had ik nog zonnebrand mee moeten nemen en die korte broek had ook wel aan gekund. Nou ja, het zij zo. Na het aanschaffen van muntjes en het kopen van een biertje blijf ik eerst op het veld staan. Zo nu en dan komt er nog wel een verkoelend briesje, dus dat gaat prima.

Daarna maar eens gaan zitten (komende zaterdag 22 kilometer wandelen, volgende week ook nog genoeg uren staan bij Concert at Sea, dus even in de rust) en zo het eerste voorprogramma beluisterd: Dirty Honey. Prima slagwerk, gitaar, zang, het klinkt wel wat “Guns n’ Roses-achtig”. Een band om nog eens na te zoeken op Spotify. Na een half uurtje pauze komt het volgende voorprogramma, Gary Clark JR. Ik besluit om maar eens van mijn “Golden Circle privileges” gebruik te maken, dus richting podium te lopen. Ik sta mooi dichtbij en met een glaasje water luister ik naar Gary.De associatie klopt niet helemaal, want op 1 of andere manier koppel ik zijn naam aan “Alain Clark”, maar laat ik het erop houden dat ik Alain zijn muziek beter vindt dan wat ik Gary hoorde zingen, dat was niet helemaal mijn smaak. Nou ja, ik kom hier tenslotte ook voor het hoofdprogramma. Ook dit wordt gevolgd door een pauze, waarna Guns n’ Roses rond 19.15 uur zou moeten starten. Ik besluit om wat drinken op te halen en daarmee naar voren te gaan lopen, als Jeroen er is zullen er vast meer Wergeasters zijn die dorst hebben.

Na een tijdje heb ik ‘m gevonden en inderdaad: in het midden, vlak bij het podium, een plaats die “top-fan-waardig” is. Omdat er nog mensen moeten rijden raak ik mijn biertjes niet echt kwijt, dus heb hier nog wat andere mensen blij mee gemaakt en heb me aangesloten hier voor het podium, time to rock! Om 19.30 uur gaan we los. Axl, Slash, gitarist Duff McKagan. Dat zijn de namen die ik ken, overige muzikanten zijn de toetsenist achter het Hammond-apparaat, de drummer die een prima stuk slagwerk slaat, een gitarist die ik wel wat Japanse of Indiaanse roots vind hebben qua uiterlijk en de dame achter de synthesizer die ik voor het gemak maar Mega Mindy noem, in zo’n roze latex pakje is dat toch echt mijn eerste associatie.

Geweldige  plek, een uur lang de mannen toegejuicht en voor geapplaudisseerd. Op de lampen aan de zijkant op het podium zit een medewerker (neem ik aan?) met zoon of dochtertje (met koptelefoon op) de show te volgen. Slash wisselt bijna bij elk nummer wel zijn gitaar om en maakt tussendoor ook even tijd om een kort praatje met deze twee te houden. Toffe gozer. Tussendoor is er ook nog een knappe blonde fotografe, die op het podium foto’s maakt en zo nu en dan ook achter de band staat en zo de band met publiek op de foto zet. Ik heb het idee dat ik oogcontact met haar heb (goed nummer van Die Twa trouwens, Eagkontakt), maar dat weet je natuurlijk niet: het veld staat inmiddels vol en in een recensie lees ik dat er 52.000 bezoekers zijn. Maar goed, ik was die gast met die lichtblauwe bandana op die redelijk dicht bij het podium stond. Dat was opvallend genoeg voor een collega die blijkbaar ook nog ergens in de buurt stond om mij te spotten 🙂 In ieder geval, blonde godin, mocht je denken, leuke vent, stuur me even een berichtje, dan spreken we wat af 😉

Na dat uur blijkt dat door de warmte (in dezelfde recensie las ik dat het rond de 30 graden was, zo voelde het ook) niet al het ingenomen vocht verdampt is, dus tijd om naar de toiletten te gaan. Dat is nog wel even een dingetje. Want bij de ingang liet een medewerkers al de term “het hok” vallen voor de Golden Circle. En dan krijg je het idee dat het toch wel redelijk hutje-mutje staat. En dat is ook zo, er is niet heel veel ruimte tussen de mensen die in de Golden Circle staat. Maar goed, iedereen houdt rekening met elkaar, dus zonder op teveel tenen te staan kom ik toch door de toegang, kan ik mijn blaas legen en besluit ik om nog even wat drinken te halen. En ook om in de “buitenring” te blijven hangen, ook hier is het druk/vol, maar je kunt vaak toch nog wel ergens tussen gaan staan. En toevallig: daar kom ik nog een plaatsgenoot tegen, Reinout Weima. Tussen al die 51.998 andere toeschouwers. En nog weer later kom ik ook nog Rick Heida tegen, nog een plaatsgenoot.

In ieder geval, muntjes opmaken, genieten van de muziek. Een uurtje voor het einde lijken er al mensen het terrein te verlaten, als ik naar de bar loopt zegt iemand tegen mij: “ze spelen nog wel 4 nummers hoor”. Maar even gemeld dat ik even een drankje ophaal en nog lang niet weg ga: Hornstra gaat niet eerder weg bij feestjes 😉 Rond 22.45 uur komt er nog een Paradise City voorbij en sluit de band af. Ik doe mijn oordopjes uit en dan blijkt maar weer hoe goed die dingen werken, dan pas hoor je het geroezemoes en het gekraak van alle plastic bekers op de grond. Dat was voor mij het enige minpuntje, ze moeten ergens bakken of iets dergelijks neerzetten waarin die bekers verzameld kunnen worden. Bij de bar was het op de grond een gore bende (vermengen van bier, plastic, modder), zo hoeft dat niet. Bij Concert at Sea kun je als je een x aantal bekers terug brengt een muntje voor een drankje krijgen. Je ziet dat de jeugd daar fanatiek de bekers verzamelt, afvalprobleem opgelost.

Zo lopen we met ons allen weer naar de Walk-en-Park. Auto even omdraaien, CD van Guns n’ Roses erin, raam open omdat het nog steeds warm is en zo de stad weer uitrijden. In colonne rond de 100 kilometer per uur, het was een mooie avond!

Foto-album staat hier: link.

Youtube-playlist: link.

Set-list staat hier: link.

Hier voor de volledigheid ook nog even:

01. It’s So Easy
02. Mr. Brownstone
03. Slither
04. Chinese Democracy
05. Welcome to the Jungle
06. Madagascar
07. Back in Black
08. Double Talkin’ Jive
09. Live and Let Die
10. Estranged
11. Rocket Queen
12. Reckless Life
13. Street of Dreams
14. You Could Be Mine
15. I Wanna Be Your Dog
16. Absurd
17. Better
18. Civil War
19. Slash Guitar Solo
20. Sweet Child o’ Mine
21. Wichita Lineman
22. November Rain
23. Knockin’ on Heaven’s Door
24. Nightrain
25. Sorry
26. Coma
27. Patience
28. Paradise City