Als IT-er heb ik een zittend beroep. Ik droeg een Fitbit (bandje is kapot gegaan), ik droeg een Polar-horloge (bandje ook kapot), dus ik zou wat minder motivatie kunnen hebben om te bewegen (op de Fitbit zie je hoeveel je van je dagelijkse beweegdoel bereikt hebt, de Polar begint te piepen als je een uur lang “stil” zit). Dat valt wel een beetje mee, want elke zondag (of zaterdag als ik zondag niet kan) probeer ik 8 kilometer of meer te lopen. En door de week nog wel eens een rondje van 5 kilometer. Op 22 juni heb ik 20 kilometer gelopen bij de Mar-a-ton van Sneek (album-link). Dat is best wel goed bevallen, dus toen ik een aanpassing op de inschrijf-site van de Sallandse Wandelvierdaagse (klant van TRES) moest doorvoeren kreeg ik het idee om me voor één van de dagen in te schrijven.
Omdat ik donderdags altijd vrij ben viel de keuze dus op 24 oktober en ook hier de 20 kilometer. Uiteindelijk is de afstand iets meer (22.5 kilometer) geworden. Bonus!
‘s Morgens rond 6.30 uur rinkelt de wekker, nog even blijven liggen, dus ik vertrek om 7.30 uur in plaats van 7.15 uur. Kan prima, want qua drukte op de weg valt het mee, rond 9.00 uur heb ik de auto geparkeerd en de wandelschoenen aangetrokken.Op het grote parkeerterrein aan de andere kant staat een grote tent, hier mijn start- en knipkaart gekregen. Drie muntjes gekocht, nog even naar het koor geluisterd en vervolgens gestart met lopen. Staat allemaal duidelijk aangegeven met pijlen, dus de folder met wandelinstructies is puur ter ondersteuning om alvast te lezen waar je langs gaat lopen. Als ik al 500 meter gelopen heb bedenk ik me dat ik Endomondo nog aan zou zetten, dus op dat punt gedaan (hierdoor mist dus een klein deel van de route die ik gelopen heb). Ik ben één van de eersten, dus de verkeersregelaars hebben het nog rustig.
Bij camping Linderhof staan een aantal dames met koffie en thee, omdat ik in de tent niets gedronken heb en het rond 10.00 uur is maar even een bakkie koffie met een plakje cake. Buiten zitten op tuinstoelen en vervolgens meerdere wandelaars zien passeren. Als ik de boel op heb ga ik ook weer door. Je loopt over de camping en gaat dan via een soort bospaadje naar de weilanden. Voor het bospaadje staan een paar kabouters die je eerst je schoenen laten vegen (omdat ze hun paadje schoon willen houden). Nou, die schoenen worden vandaag nog vies genoeg. Want er zijn redelijk veel stukken dat je over het gras aan de zijkanten van weilanden loopt, dat is aardig zompig/ingelopen. Over het spoor, via een tunneltje onder de N35 doorlopen en we hebben hier het volgende rustpunt, de Parabool. Ik loop hier door, maar geniet wel even van de muziek die uit de boxen schalt: “we could be hero’s” van David Bowie.
Weer een pad bij de weilanden langs, links een sloot, omdat het paadje niet al te breed is lopen we met zijn allen achter elkaar. Hiervoor staat nog wat jeugd en krijgen we een blokje kaas (leve de boeren!). Achter me loopt een troela te bellen. Verhalen over dat ze ergens een vestje met de Nachtwacht erop gekocht heeft. Dat ze dit weekend de auto mee neemt omdat ze zondag weer naar huis wil. Dat de ambtenaren dit weekend niet werken. En meer van die onzin waarvan ik denk “wat heb ik hiermee te maken”. Mijn impuls om me om te draaien en de telefoon in de sloot te gooien onderdruk ik maar even, in de bocht blijf ik staan en laat zo een groepje mensen voor me zodat ik daar geen last meer van heb. Behalve een stuk inspanning (doorlopen!) is het voor mij ook een stuk ontspanning. Mijn telefoon staat op stand “vliegtuigmode”. Er volgt een stukje wat het Luizenmoeder-thema heeft, borden met “dat is niet vreemd, dat is bijzonder”, “hallo allemaal” en een look-a-like die met een megafoon ons toe roept dat het fijn is dat we er zijn. Hierna een stuk over camping Luttenberg lopen (ze hebben hier safari-tenten, cool) en via een bospaadje het bos in. En dat is flink klimmen. Hier staan 2 figuranten/vrijwilligers in overall met scheppen die ons aanmoedigen om “er een schepje bij te doen”.
Hierna komen we in Luttenberg. Allemaal ouderen/minder mobiele mensen worden in rolstoelen langs de route gezet zodat ze goed zicht hebben. We lopen hier langs een soort “Lourdesgrot”.. We slaan vervolgens af, lopen bij aanleunwoningen langs, een groot houten amfitheater tussen de bomen. Daarna weer door een gebied met bomen en erg dure huizen, een weg over bij de bosrand en het mais langs. Ook hier loopt iemand achter me met een soort “boom-box” en muziek waar ik niet op zit te wachten, dus ook deze persoon laat ik passeren. Hierna door het bos en dan via het fietspad naar de stoplichten. Hier steken we de weg over en komen bij het rustpunt Chrismansweg.
Ik besluit door te lopen, het is 13.12 uur. Mijn inschatting dat ik dan rond deze tijd binnen zou zijn (5 km per uur wandelen, 20 km = 4 uur) haal ik niet, omdat door onder andere het klimmen en het lopen door gras het tempo zakt. De reis vervolgt door gras langs het kanaal, via een brug naar de andere kant waar we via de verharde weg naar Raalte lopen. In Raalte komen we een groep kinderen tegen die onder begeleiding van volwassenen een kortere, andere route lopen. Om 14.15 uur ben ik weer in de tent.Na het inleveren van de knipkaart krijg ik een speldje van SW4D. Ook de deelnemerskaart krijg ik terug, het nummer erop kan ik volgend jaar weer gebruiken.
In de tent ben ik blij dat ik kan zitten, na het verbranden van al die calorieën mag ik van mezelf een biertje en een saucijzenbroodje verorberen. Wel ben ik blij dat ik het bij 20 kilometer gehouden heb, de schoenen die ik aan heb zijn redelijk nieuw, dus ik voel mijn voeten wel. Kuiten ook trouwens door het klimmen, natte gras/door de drek sjouwen. Maar wat was het een top-dag! Begonnen in mijn spijkerjack, sjaal om, pet op. De pet is eerst afgegaan, na verloop van tijd de sjaal in de rugzak en niet lang daarna het spijkerjack omgebonden. Zonnetje erbij, geen wind, droog, perfect. Dus ja, ik denk dat ik er volgend jaar weer bij ben!
Wat een organisatie trouwens. Vier dagen. De verkeersregelaars. De mensen bij de aanmeldbalie. De “kaartenknippers” onderweg. Koffie, thee onderweg. Het over de camping mogen lopen (wat eigenlijk “eigen terrein” is). De figuranten onderweg (kabouters, “juf Ank” van de luizenmoeder, maar ook nog een heks, en een paar dames die pepermuntjes uitdeelden). Petje af voor al deze mensen!
Foto’s staan hier: album.
Route volgens Endomondo: link.
Let op, je kunt niet even die route zelf gaan lopen. Zoals hier boven al beschreven wordt loop je soms bij bepaalde mensen over het erf, over campings. Dit is alleen opengesteld voor de Wandelvierdaagse en niet voor eigen loopjes!