Op zondag 10 april zou ik naar Amsterdam, het laatste concert van Rob de Nijs. Ik ben geen die-hard fan, maar net als (de meeste?) Nederlanders toch vaak mee geneuried met “Jan Klaassen”, “Malle Babbe”, “Foto van Vroeger”. En dat mee zingen heb ik dan ook echt gedaan tijdens een studieweekend van de Drum- & Lyraselection ‘Warga’ met het nummer “Banger Hart”. Er is geen zanger aan mij verloren 😀 Van tevoren via Spotify even wat meer nummers van Rob beluisterd. En dan ken je er nog veel meer. Zoals “zondag”. Kom een prachtig nummer tegen “Bo”. En “Alleen is maar alleen”. En ook nog een Friese versie van Foto van Vroeger: Foto fan Eartiids. Ik neem hier die mijn pet voor af, want zo te horen heeft Rob hier heel goed op geoefend, ik hoor hier hem écht Fries zingen. Soms hoor je dat een “Hollander” Fries spreekt, maar dit is perfect.
Eerder had ik al gelezen in de Eppo dat er in het Allard Pierson een tentoonstelling is van Peter van Straaten. Een geweldig tekenaar, waarschijnlijk kun je zijn “streperige tekeningen” wel als je die ergens ziet. Hij publiceerde deze in het Parool. Ik heb die krant nooit gelezen, maar de tekeningen wel gezien. Peter van Straaten is in 2016 overleden, dus helaas komt er geen nieuw werk meer bij. In de nieuwsbrief van Eppo werd nog onderstaande video gedeeld:
Bij mijn opleiding Accountancy heb ik ooit nog een tekening gebruikt bij een presentatie. Die heb ik toen zelf in Wordperfect Graphics met mijn muis nagetekend.Mocht ik die nog eens tegen komen, dan ga ik die toevoegen aan deze post.
In ieder geval, het concert van Rob ging op 10 april niet door. Hij heeft corona gekregen, hij is in het ziekenhuis beland en moet vervolgens aansterken. Alle begrip, we wachten wel tot het concert op een later tijdstip alsnog gedaan kan worden. Maar goed, ik had mijn kaartje voor de tentoonstelling in het Allard Pierson, dus heb ook nog een kaartje voor het Rijksmuseum gekocht en een retourtje voor de trein, niet met de auto, maar ‘s morgens rond 7 uur met de intercity vertrekken uit Leeuwarden. Tijden ingeschat, dus ik kan ongeveer 4 uren rond lopen in het Rijksmuseum en 2 uren in het Allard Pierson.
Eerst het Rijksmuseum. Ik kon eerst de plattegrond niet vinden, maar die staat gewoon op de “Adres en route” pagina: link. Toen ik daarop zocht vond ik deze website, waarop iemand zijn/haar bezoek aan het museum heeft samengevat, goed om voor je bezoek te lezen: link. En ik heb de Rijksmuseum App op mijn mobiel geïnstalleerd. Je kunt dan verschillende routes volgen.
‘s Morgens om 5.30 uur opgestaan. Rond 6.20 uur in de auto, blijkt er een beetje ijs op de voorruit te zitten. Even gesproeid, daarna weggereden. Auto in de parkeergarage, iets voor 7.00 uur op het perron. De trein staat al klaar, dus ik kan een plekje zoeken. Rechtstreeks naar Amsterdam Centraal, dus ik hoeft niet over te stappen. Ook in de trein heb je wat schermen hangen, ook daar komt zo nu en dan de tentoonstelling van Peter van Straaten voorbij. Rond 9.20 uur gearriveerd, eerst nog even een foto van de trein gemaakt. Daarna de trap af, hier staat een vrouw te rommelen met een hele zware koffer, om die de trap af te krijgen en zelf niet te vallen, dat wordt een zware klus. Dus maar even mijn diensten aangeboden, koffer voor haar naar beneden gebracht en bij spoor 15 weer naar boven, ik heb mijn goede daad voor vandaag weer gedaan. Hierna over het Rokin richting het Rijksmuseum. Onderweg bij een Starbucks een cappuccino en chocoladekoekje gekocht (duurt even, lange rij), dus rond 10.30 uur ben ik bij het Rijksmuseum. Jas en tas in een kluisje, sanitaire stop en dan de audiotour aan, meteen naar de tweede verdieping. Foto’s maken van de schilderijen die in Project Rembrandt naar voren kwamen (bij de allereerste uitzending de geschilde citroen (stilleven met kalkoenpastei van Pieter Claesz), de bedreigde zwaan van Jan Asselijn, Marten en Oopjen. En natuurlijk de Nachtwacht. Daar wordt onderhoud aan gepleegd, er staat ook bij wat ze allemaal doen (nietjes eruit, opspanning aanpassen). Het vervelende van de audiotour is dat als je een foto maakt en terug gaat, de applicatie weer op het beginscherm start.
Ook nog naar de 3e verdieping geweest, de “moderne kunst”. Dat is niet echt mijn ding, maar er waren wel een aantal aardige zaken. Een mooi schaakbord met mooie stukken (kanonnen, vliegtuigen, soldaten), een vliegtuig (oké??), affiches van de glasfabriek in Leerdam (omdat mijn oom en tante daar nu wonen trekt het mijn aandacht) en een aantal oude spotprenten uit de Nieuwe Amsterdammer. De ligstoel van Rietveld, nog blank (dus nog niet geverfd), het exemplaar wat onze geschiedenisleraar meneer V.d. Meer in zijn lokaal had. Ik daal weer af naar een lagere verdieping. Ik kom daar De Gele Rijders tegen, een schilderij van George Hendrik Breitner, volgens mij ook getoond bij Project Rembrandt toen de deelnemers paarden moesten schilderen en er “beweging” in moesten uitdrukken. En ik kom nog een Friese schilder tegen, Willem Bartel van der Kooi (1768-1836) met een schilderij “het gestoorde pianospel”, waar 3 kinderen elkaar afleiden van het spelen op de piano. Prachtig gemaakt!
Ook dankzij de audiotour nog wat meer zaken bekeken, zoals bepaalde “kabinetten”, kasten die mooi gemaakt zijn. En op de begane grond zie ik de tafel van het Laatste Avondmaal, de figuren zijn in zacht albast uitgesneden, zodat het een echte 3d-voorstelling is. En nog een rits beeldjes (“pleurants”) die op het praalgraf van Isabella van Bourbon stonden. Rond 12.45 uur hou ik het voor gezien, ik had mijn wekker al ingesteld op 13.00 uur. Spul uit mijn kluisje halen en het is nu superdruk: nieuwe bezoekers staan in de rij voor lege kluisjes.
Van tevoren had ik al even gekeken, uit de trein bij de Starbucks of andere zaak een cappuccino kopen, maar wat ga ik eten? Op het Damrak zijn genoeg Mc Donalds zaken, dus ik kan zo een burger naar binnen schuiven, maar als ik via Google Maps zoek zie ik “Ter Marsch en Co – Hamburgerrestaurant” voorbij komen. Vlak bij Allard Pierson. Dus de website checken: link en mijn keuze gemaakt. Dus vanuit het Rijksmuseum loop ik weer terug naar het Damrak en loop bij Ter Marsch en Co naar binnen (zitten op de Vijzelgracht). Bij de ingang krijg ik te horen dat het ongeveer 20 minuten kan duren voor ik geholpen wordt, of dat kan. Nou dat kan, want mijn bezoek aan Allard Pierson is pas over een uur. Dus ik mag aanschuiven bij de cocktailbar. Tas aan mijn voeten, jas over de kruk en zitten maar. Prima plekje, vlak bij de open keuken. De barkeeper wil me het menu geven, maar dat had ik al voorbereid: een Crazy Daisy IPA. Lekker verfrissend biertje, uit de tap, 5%! En ik zit als IT-er op de juiste plek. Zo kijk ik naar een scherm waar de indeling van de zaak op staat. Het is een touch-screen. De bediening zet hun orders hier in. Ze klikken óf hun eigen magnetische badge op een blokje, of de magnetische badge die aan een haakje hangt. En dan krijg je een soort DOS-achtige interface, maar wel als “knoppen”, het werkt met touch-screen en ze kunnen alles kiezen. En via bepaalde zaken uit een extra menu zaken kiezen. Of ze krijgen er een keyboard voor om zelf tekst in te typen. Ik zie ook ergens “roomservice” staan, maar het lijkt me dat die knop hier niet gebruikt zal worden. Toch? Goed, als ik mijn biertje bijna op heb mag ik naar een andere plek. Een buitenlander (iedereen spreekt zo’n beetje Engels, dus ik heb geen idee uit welk land ie komt) aan mijn rechterhand en aan mijn linkerhand een stuk of 7 Franse jongedames die druk in het Frans keuvelen. Toch jammer dat ik die taal op de MAVO heb laten vallen, want ik versta er geen barst van 🙂 Na een tijdje krijg ik mijn volgende IPA, de Ter Marsch Grande, friet met garlic (gewone mayo volgens mij). Het vult goed, smaakt heerlijk! En zo’n beetje rond 14.30 uur ben ik uitgegeten, afrekenen met de leuke serveerster (die de tekst #fckyourdiet op haar shirt heeft) en dan hoef ik alleen de weg nog maar over te steken: daar is Allard Pierson. Later zeker nog eens terug naar Ter Marsch, want ook de Oh Cheesus lijkt me een prima burger.
Goed, de tentoonstelling van Peter van Straaten. Bij het Allard Pierson doe ik mijn spul in een locker, ticket scannen, bonnetje en ik mag doorlopen naar de tentoonstelling van Peter van Straaten. Dat is een teleurstelling. Met zoveel tekeningen had ik verwacht in een grote ruimte te komen, grote zalen met allemaal tekeningen. Maar nee, het zijn 2 ruimtes naast elkaar, met geselecteerde tekeningen (door zijn vrouw, door Gerrit de Jager, door een psychiater). En dan kun je op een touchscreen nog wel door een hele hoop tekeningen bladeren. Maar als je er met wel flink wat mensen bent, dan wil je ook niet stuk voor stuk die tekeningen langs lopen (terwijl je dat anders wel zou doen). Een andere bezoekster zei ook al: eigenlijk hadden ze die allemaal in 1 grote powerpoint-presentatie moeten zetten en op een scherm projecten, dan kon je gaan zitten en die allemaal gaan bekijken. Dus na een klein half uur heb ik het wel gezien en loop ik weer richting het Centraal Station.
Dus mocht je eraan denken om naar die tentoonstelling te gaan, doe maar niet. Of je moet het net als ik combineren met wat andere activiteiten. Bij het Centraal Station nog even buiten in het zonnetje gestaan en daarna binnen nog een cappuccino-2-go gekocht om mee te nemen in de trein. Als ik in Lelystad naar buiten kijken (tussenstop op dit station) zie ik in de verte Lely op een grote zuil staan: link. Rond 18.16 uur ben ik weer in het station van Leeuwarden. Een prima dag gehad!
Foto’s: album.