Bas Hoeflaak ken ik van “Droog Brood”, die heb ik in 2013 in de Harmonie gezien: link. En een aantal mensen kent Bas vast van “Last One Laughing”: link. Het plot van de voorstelling leek me ook wel leuk, 2 trapeze-artiesten boven in de nok van het circus, bouw daar maar even een voorstelling om heen!

Ik had deze voorstelling ook in de Harmonie kunnen zien (die was de dag ervoor op 2 juni), maar ik probeer een aantal theaters in Friesland te steunen. Dus als de programmaboekjes uitkomen probeer ik de voorstellingen te verdelen over Lawei, Harmonie, Theater Sneek, Koornbeurs en Het Posthuis Theater. En dat is maar goed ook. Want er zitten ongeveer 40 man/vrouw in de zaal en dat is best wel weinig in zo’n grote zaal. Maar goed, eerst even terug naar het begin.

Rond 19.20 uur rij ik naar Heerenveen. Auto in de parkeergarage, daarna lopen naar het theater. De stoelen zijn al bezet, dus ik ga bij een sta-tafel staan waar een aantal boekjes met de voorstellingen voor komend seizoen liggen. Die had ik nog niet gezien, dus even doorgebladerd en een paar genoteerd welke ik wil bezoeken: Martijn Koning, Guido Weijers en de drummers van Yamato komen weer! Die heb ik hier al 2x gezien, maar elke keer als ze komen (en ik heb niets anders in de agenda) koop ik een kaartje! Er komt een gast binnen in rolstoel met zo’n stuk ervoor waardoor hij het als een hand-bike kan gebruiken. Hij zegt: “ik zet ‘m hier neer” en ik zeg: “dat mag”, waarop hij reageert dat dat “natuurlijk mag omdat dit geregeld is met het posthuis”. Bij een ander tafeltje zit een stelletje en hij roept tegen die gast of hij even een biertje kan halen. Wat hij doet (haalt ook voor zichzelf), maar ik heb die gast inmiddels al geschoten: veel praatjes, brutaal. Dan kun je wel geen benen meer hebben, invalide zijn, diabetes hebben, maar je kunt je nog steeds wel fatsoenlijk gedragen. Maar goed, we waren er nog niet…

De deuren gaan open, dus we mogen naar de zaal. Begint ie wat te roepen naar mensen dat ze naar binnen kunnen gaan. Ik heb het wel gezien, dus ga naar mijn plek, 5e rij, stoel 2 dus op het einde. En natuurlijk komt die gast 2 rijen voor me naast de stoelen te zitten in zijn rolstoel. Het enige punt wat ie heeft roept ie dan, want hij zegt: “jullie lezen de krant niet, want Jacques d’Ancona gaf deze voorstelling maar 2 sterren”. De anderen reageren met: “daar trekken wij ons niets van aan!”. En dat is ook mijn insteek, want ik had die recensie wel gelezen, maar de schouders erover opgehaald, waarschijnlijk vind ik het wel een leuke voorstelling.

Er komt nog even een dame van de organisatie van het Posthuis langs die aandringt bij onze roelstoel-gast dat ie tijdens de voorstelling wel stil moet zijn.

Het doek gaat open, Bas gaat op het deel van de trapeze staan en wacht daar op het opkomen van Peter Blok. Hij heeft een mobiele telefoon, die afgaat, en waarbij onze rolstoel-gast reageert met “dat is toch niet mijn mobiel”, nog wat zaken roept en waarbij de dame van het theater nogmaals naar hem toeloopt en hem zegt dat ie stil moet zijn. Dat is nadat wij allemaal “sssst!” roepen en ik tegen ‘m roep “kappen nou!”. Bas is er een beetje af en zegt dat ie even opnieuw begint met de sketch. Daarin belt zijn vrouw over het aan te leggen laminaat en over het feit dat hij tegen Peter gaat zeggen dat hij gaat stoppen als trapeze-artiest. Onze roelstoel-gast zit zo nu en dan nog wat er tussendoor te blaten en besluit dan om maar weg te gaan. De dame van het posthuis theater komt naar hem toe, hij beveelt zo’n beetje dat die gast van het biertje hem naar boven duwt, maar dat neem ik wel op me, daar zijn we vanaf. Hij had ons inmiddels op het punt gebracht dat ik óf weg zou lopen, óf hem zelf al naar boven zou rijden. Waarschijnlijk was ie niet helemaal helder in zijn hoofd, want je koopt toch geen kaartje om er een beetje doorheen te praten?

Daarna kunnen we eindelijk de voorstelling volgen. En wat is die leuk. De LIDL heeft het circus overgenomen, nieuwe jongedame in de planning, dus hun optreden wordt continu uitgesteld. En met wat lichten en geluiden krijgen we een indruk van wat er “beneden in de piste” gebeurt. De clown die het niet meer kan, de show met de zeeleeuwen, hondenshow, de vuurspuwer (uit Gorredijk!). De spanning die oploopt (vriendin die belt of een berichtje stuurt), gaat het over het laminaat of over het “opzeggen van de samenwerking met de ‘ouwe'”? Op het ticket stond dat de voorstelling tot 22.00 uur duurde, maar rond 21.20 is de voorstelling afgelopen. Die ovatie hebben we de mannen gegeven, want volgens mij vonden we het allemaal een leuke voorstelling (en sneu dat er niet meer publiek was). Hierna nog een drankje voorin het theater en zo ben ik voor het donker weer thuis.

Ik heb de voorstelling niet heel uitgebreid beschreven, want als je de voorstelling zou zien, zouden het waarschijnlijk teveel spoilers zijn. Laat je in ieder geval niet weerhouden door slechte/matige recensies van anderen. Jacques is altijd kritisch, iemand op theater.nl zegt dat ie zich ergert dat er in “het circus olifanten mee doen” en aan de “foute grappen over Oost-Europeanen”. Moet ik dat serieus nemen? Hou toch op man. Als Friezen in een stuk op een komische manier voor schut worden gezet, kan ik daar nog steeds prima om lachen. Als je gevoel voor humor goed is, moet je gewoon deze voorstelling bezoeken!

En door al dat gedoe ben ik vergeten om een foto te maken…. De foto bij deze blog-post is dus van de mail die ik van het Posthuis Theater ontvangen heb. Mocht ik hier naam, link, credits van de fotograaf nog even moeten opnemen, dat is prima, stuur me maar even een berichtje!

Het is donderdagavond, dus koopavond: de parkeergarage onder het Zaailand is weer vol. De auto ook deze avond in de parkeergarage onder het Oldehoofster Kerkhof geparkeerd. Woe en Van der Laan ken ik sinds De Kwis (in 2014 zat ik op de tribune: link) en toen dat programma stopte zijn ze doorgegaan met “Even tot Hier”. Ik kijk weinig TV, maar dit programma kijk ik altijd live, altijd prima onderwerpen, sketches, “vraag 1 voor Niels v.d. Laan – oh toch niet” en de goede daden die verricht worden, waardoor ik soms toch wel met wat vochtige ogen op de bank zit. Inmiddels ben ik ook vaste bezoeker bij hun shows in het theater, in 2014 “Buutvrij” in de Lawei: link, in 2015 “Alles erom heen” ook in de Lawei: link en in 2018 “Pesetas”, voor de verandering in Theater Sneek: link.

Deze avond in de Harmonie in Leeuwarden. We beginnen de show waarbij Jeroen een stuk tekst voordraagt met gitaar. Later zien we een fragment uit zijn jeugd en hoe hij toen datzelfde nummer bracht. En hoe die gast in de jury de boel toen volledig afbrandde (Dick van den Heuvel). Dat wordt eerst door Niels gedaan en dan zien we de originele beelden, met dezelfde tekst. Dat die beelden er zijn komt omdat een TV-zender dat toen volgde en uitzond. De voorstelling gaat dus over “Jeroen Woe” en zijn roots. Maar stiekem komt er (natuurlijk) ook een stukje Niels van der Laan bij in de show. Want later zijn ze met hun tweeën aan de slag gegaan met de shows. En dat is een groot succes.

We zien hoe Jeroen een gezwel had bij zijn oor, geopereerd is en alleen aan het andere oor nog wat hoort. En waarom hij dus ook altijd aan de linkerkant van Niels staat (voor de kijker rechts). Het slaapliedje dat zijn opa altijd voor hem zong. Zijn roots, een deel Chinees, een deel Joods. Hoe hij wel over bepaalde zaken grappen mag maken en Niels niet. NG is trouwens de originele achternaam van zijn opa, maar toen die hier in Nederland kwam werd dat niet geaccepteerd en kwam zijn opa met deze variant (het Mandarijn, waarbij NG gelijk is aan Wu).

Tussendoor nog iemand die aandringt om per maand een euro te doneren, voor water in Afrika, maar waarbij Jeroen het helemaal omkeert en blijkt dat dat Niels “net zo slecht bezig is” als Jeroen.

Aan het eind van de voorstelling krijgen we een soort “flash forward”, waarbij we zien hoe Jeroen helemaal doorslaat in zijn Chinese roots, naar China gaat in zijn gewaad en daar het liedje van zijn opa zingt. Waardoor hij opgepakt wordt, want zijn opa was marinier en dat liedje zongen ze alleen over de grens, over de dictatuur in eigen land e.d. En zo wordt de voorstelling afgesloten bij het lichaam van de overleden Jeroen Woe door… Dick van den Heuvel die het credo “over de doden niets dan goeds” niet kent en nog even kritiek geeft.

Wederom een hele goede show en ik zit erover na te denken of ik deze nog een keer wil zien. Want dat had ik ook met Pesetas, die voorstelling heb ik in het theater gezien en ook al 2x of 3x op televisie. Maar het blijft leuk. Hier staat de speellijst en je ziet dat op 24 januari 2024 de reprise wederom in de Harmonie gespeeld wordt: link.

In het jaar dat ik geboren werd overleed The King (Elvis). In het jaar dat ik voor het eerst naar een concert van The King of Pop zou gaan (Michael Jackson, 2009: the This is It! Tour in London) overleed MJ. De beide koningen zijn dood, maar De Baas leeft nog, dus in 2023 naar “The Boss!”. Ik moet toegeven dat ik geen “hardcore fan” van Bruce Springsteen ben. In mijn jeugd was klasgenoot Roland Lukkes dat wel, volgens mij deed hij toen ook een imitatie van Born in the USA tijdens de schoolreis naar Ameland. Johan vd Berg en ik deden een Nederlands nummer, geen idee wat dat ook alweer was. Nog wel met potlood een snorretje op mijn bovenlip getekend. Maar goed, ik dwaal af. Want je kunt natuurlijk niet om Bruce heen, hij heeft veel bekende nummers gemaakt. En toen ik in 2005 bij HSCG ging werkend was daar het credo “you can’t start a fire without a spark”, en die zin komt uit Dancing in the Dark!

Rond 15.00 uur rij ik richting Amsterdam. Qua drukte valt het mee, dus rond 16.50 uur sta ik op P1 geparkeerd. Als ik hier naar binnen rij, zegt de beheerder dat we via Noord de garage in moeten rijden. We rijden de parkeergarage dus weer uit, even vraag ik me af waar we heen moeten, maar ik kan (gelukkig) de auto’s voor mij volgen, die maken een 180 graden draai bij de stoplichten terug, zodat we daar de garage in kunnen rijden. Een mevrouw die een paar plaatsen verder parkeert roept blij dat “er geen files waren”. Dat valt inderdaad allemaal mee! Dus naar buiten, op het plein is het druk. In een vak staan namelijk alle mensen die in de zaal staan (en ook Golden Circle vermoed ik). Het zonnetje schijnt, dus ik koop een hotdog en blijf op het plein staan kijken wat voor muziekliefhebbers er nog meer zijn. Na een tijdje komt er allemaal jeugd voorbij, Boef speelt om 15.00 (en ook deze avond) in AFAS Live. Na een tijdje nog even rondlopen en zie ik de wagens met merchandise, nog even een mooi t-shirt kopen. Daarna loop ik terug en koop ik nog even een Heineken-biertje bij BLVD 020. Rond 18.30 loop ik naar ingang M, fouilleren en hierna met de roltrap omhoog. Eerst een sanitaire stop, daarna met een biertje naar mijn zitplaats. Prima plek, vak 120, rij 1 en bijna op de hoek.

Rechts naast mij zit een stelletje, links 2 Amerikanen die hardcore fans van The Boss zijn. Om 19.30 uur start de show! Bruce is enthousiast en slaat een tree over op de trap en gaat onderuit, gelukkig zonder schade.

Rond 22.00 uur even een sanitaire stop, want volgens het programma gaan we door tot 23.00 uur. Dat klopt niet helemaal, want als ik uit de toiletten kom hoor ik “Born in the USA” uit de zaal komen, hét nummer waar ik eigenlijk voor kwam, verdikkie, dan had ik nog even gewacht! Mooie foto in de Leeuwarder Courant trouwens van dit nummer op donderdagavond waarbij een fan met Friese vlag in beeld komt. Deze avond komt er iemand met een Amerikaanse vlag in beeld. Rond 22.20 gaan de mannen van het podium, daarna komt Bruce nog een keer terug en zingt een nummer, waarbij we allemaal onze zaklamp op de mobiel laten schijnen. Daarna gaat het het podium af en verwacht ik dat we nog een half uur een show krijgen. Maar nee, de lichten gaan aan en de materiaalmannen beginnen al met het afbreken van het podium.

Dat is wel een beetje een domper. Want ik had graag nog een half uur van zijn muziek willen genieten. Later nog maar eens een keer dan, én dan waarbij ik wel bij Born in the USA aanwezig ben. Oh ja, en dan ook in een echte concertzaal en niet in de Amsterdam Arena. Want het is echt een galmbak. Zonder oorbescherming was het wel te doen, maar toen ik mijn oorpluggen nog in had, klonk de muziek helemaal nergens naar. Dus Bruce, volgend keer gewoon in de Ziggo Dome of AFAS Live! Maar goed, dat zal wel niet doorgaan, dus dan maak ik nog maar een keer de uitzondering dat ik voor Bruce wel naar de Arena ga, want nu ik (na de tijd) wat meer nummers van hem beluister, hoe meer ik denk: die wil ik ook nog wel eens live horen!

Foto-album: link.

Youtube-playlist: link.

Op setlist.fm kun je nalezen welke nummers allemaal voorbij gekomen zijn.

Voor de volledigheid hier ook nog even de set:

01. My Love Will Not Let You Down
02. Death to My Hometown
03. No Surrender
04. Ghosts (Bruce Springsteen tripped on… more )
05. Prove It All Night
06. Darkness on the Edge of Town
07. Letter to You
08. The Promised Land
09. Out in the Street
10. Kitty’s Back
11. Nightshift (Commodores cover)
12. Mary’s Place
13. The E Street Shuffle
14. Last Man Standing (Acoustic with Barry Danielian on trumpet)
15. Backstreets
16. Because the Night (Patti Smith Group cover)
17. She’s the One
18. Wrecking Ball
19. The Rising
20. Badlands
21. Thunder Road

Encore:
22. Born in the U.S.A.
23. Born to Run
24. Bobby Jean
25. Glory Days
26. Dancing in the Dark (followed by band introductions)
27. Tenth Avenue Freeze-Out (Pictures of Danny Federici… more )
28. Ramrod
29. I’ll See You in My Dreams (Solo acoustic)

Een flink aantal jaren geleden trad de Billy Joel Experience op bij Willem de Vries (Noardewyn: link). En dat was een succes. Dus toen ik een tijd gelezen zag dat deze band ging optreden in Neushoorn: kaartje geboekt!

Hoewel ik redelijk vroeg die kant op ga is de parkeergarage onder het Zaailand vol (het is ook vrijdagavond natuurlijk). Dus even doorrijden naar de Oldehove, daar ik nog wel plek. Aangekomen bij Neushoorn eerst mijn jas bij de garderobe inleveren en de zaal in. In een andere zaal wordt volgens mij hardstyle muziek gedraaid, klinkt ook best goed.

In ieder geval, een drankje en wachten tot de show begint. Die zou om 20.45 uur starten, maar dat wordt ietsje later. Maakt niet uit, want het is een flinke lijst aan hits die voorbij komt. Piano man kent iedereen en ook Goodnight Saigon. Maar Billy Joel heeft heel veel bekende nummers gemaakt, Just the way you are, Always a woman to me, New York state of mind.

Heerlijke nummers, wij, het publiek, zingen mee en het is één gezellige avond!

Tussen 21.45 en 22.05 is er pauze. Ik neem nog even een drankje en zie dat er mensen boven lijken te zitten. Dat lijkt me ook wel wat, want ik ben moe. Trap op, daar zie ik dat er wel zitplaatsen zijn, maar niet heel veel. Maar er zijn wel wat “relingen” waar je tegenaan kunt hangen. Ook goed. En zo sta ik het tweede deel van de show boven in de Neushoorn. Omdat Tina Turner ook recent overleden is wordt er ook nog een tribute voor haar gezongen.

Komend jaar gaat deze band de theaters in, bezoekers kunnen van tevoren aanvragen welk album van Billy Joel uitgevoerd moet worden. Stemmen kan via de website: link.

Ik ben ook nog even gaan kijken naar de échte Billy Joel. Want hij is van 1949, een leeftijd waarop niet alle artiesten nog touren. Dat doet Billy zo te zien nog wel, maar dan voornamelijk in Amerika. Komend jaar het dichtst bij in Hyde Park in London: website.

Foto-album: link.

Youtube-playlist: link.

Ik ben redelijk op tijd in de Lawei, maar bij Hopper hoor ik dat mensen al doorverwezen worden naar de grote zaal in de Lawei waar je ook een drankje kunt krijgen. Langer rijen, maar die waarin ik sta gaat redelijk snel. De voorstelling van Bert duurt anderhalf uur, zonder pauze, dus ik neem nu alvast een biertje. Het is bij voorstellingen van Bert Visscher aan te raden om wat alcohol in je bloed te hebben, omdat je anders denkt “wat stelt die vent zich aan”. Bert is druk. En soms flauw. En soms erg flauw. Een licht alcoholpercentage wil dan nog wel eens helpen om mee te kunnen grinniken. En er valt best veel te lachen (ook als je niet aangeschoten bent).

Deze voorstelling is niet nieuw: mensen konden fragmenten van eerdere voorstellingen aanvragen en die speelt Bert dan nog een keer. En dat doet hij met verve. Want die met de pop “Ken”, waarbij hij ken-kan-kun verhaspelt, het blijft hilarisch! Ook onze stevige stewardess met haar hoe-hoe-hoe lach, fenomenaal! De lijkkist met het ingebouwd koffiezetapparaat, de rolstoelveteraan, de kookcursus met Bert (the sprout is out!) en de cursus bloemschikken (mwa).

Ik ben al een paar keer naar het theater geweest naar voorstellingen van Bert. Helaas niet altijd even goed bijgehouden, ik vind nog terug dat ik 4 maart 2011 hem in de Lawei gezien heb, in 2016 ook in de Lawei met de reprise van Zelden Zoiets Gezien (link). En een paar maanden daarna volgens mij in de Harmonie… met dezelfde voorstelling. Ik had niet goed bijgehouden voor welke voorstelling ik al een kaartje had 😀 In ieder geval, dat was een leuke voorstelling, dus zeker geen straf om ‘m voor de 2e keer te zien. En in 2018 met “hij wordt vanzelf moe” in de Lawei gezien: link.

Bij een recensie over deze voorstelling (waar inderdaad ook andere onderdelen uit de show genoemd worden van deze avond, die recensie is van de voorstelling in Den Haag) lees ik dat dit de afscheidsshow van Bert is: link.

Dat verandert de zaak, ik had gehoopt dat er nog een “nieuwe” voorstelling zou komen met typetjes, maar dan “is dit het dan”. Dat valt me toch een beetje rauw op het dak, dus nog een keer een kaartje voor deze voorstelling geboekt. Dat zou nogmaals in de Lawei kunnen zo te zien (begin 2024), maar in oktober 2023 speelt Bert ook in Theater Sneek. Kaartje geboekt! De speellijst staat op de website van Bert: link.

Wel erg jammer dat “Reliman” uit “Stoffe Jongens” niet aangevraagd is, dat vind ik nog altijd de allerbeste sketch van Bert Visscher tot nu toe: