Het is donderdagavond, dus koopavond: de parkeergarage onder het Zaailand is weer vol. De auto ook deze avond in de parkeergarage onder het Oldehoofster Kerkhof geparkeerd. Woe en Van der Laan ken ik sinds De Kwis (in 2014 zat ik op de tribune: link) en toen dat programma stopte zijn ze doorgegaan met “Even tot Hier”. Ik kijk weinig TV, maar dit programma kijk ik altijd live, altijd prima onderwerpen, sketches, “vraag 1 voor Niels v.d. Laan – oh toch niet” en de goede daden die verricht worden, waardoor ik soms toch wel met wat vochtige ogen op de bank zit. Inmiddels ben ik ook vaste bezoeker bij hun shows in het theater, in 2014 “Buutvrij” in de Lawei: link, in 2015 “Alles erom heen” ook in de Lawei: link en in 2018 “Pesetas”, voor de verandering in Theater Sneek: link.
Deze avond in de Harmonie in Leeuwarden. We beginnen de show waarbij Jeroen een stuk tekst voordraagt met gitaar. Later zien we een fragment uit zijn jeugd en hoe hij toen datzelfde nummer bracht. En hoe die gast in de jury de boel toen volledig afbrandde (Dick van den Heuvel). Dat wordt eerst door Niels gedaan en dan zien we de originele beelden, met dezelfde tekst. Dat die beelden er zijn komt omdat een TV-zender dat toen volgde en uitzond. De voorstelling gaat dus over “Jeroen Woe” en zijn roots. Maar stiekem komt er (natuurlijk) ook een stukje Niels van der Laan bij in de show. Want later zijn ze met hun tweeën aan de slag gegaan met de shows. En dat is een groot succes.
We zien hoe Jeroen een gezwel had bij zijn oor, geopereerd is en alleen aan het andere oor nog wat hoort. En waarom hij dus ook altijd aan de linkerkant van Niels staat (voor de kijker rechts). Het slaapliedje dat zijn opa altijd voor hem zong. Zijn roots, een deel Chinees, een deel Joods. Hoe hij wel over bepaalde zaken grappen mag maken en Niels niet. NG is trouwens de originele achternaam van zijn opa, maar toen die hier in Nederland kwam werd dat niet geaccepteerd en kwam zijn opa met deze variant (het Mandarijn, waarbij NG gelijk is aan Wu).
Tussendoor nog iemand die aandringt om per maand een euro te doneren, voor water in Afrika, maar waarbij Jeroen het helemaal omkeert en blijkt dat dat Niels “net zo slecht bezig is” als Jeroen.
Aan het eind van de voorstelling krijgen we een soort “flash forward”, waarbij we zien hoe Jeroen helemaal doorslaat in zijn Chinese roots, naar China gaat in zijn gewaad en daar het liedje van zijn opa zingt. Waardoor hij opgepakt wordt, want zijn opa was marinier en dat liedje zongen ze alleen over de grens, over de dictatuur in eigen land e.d. En zo wordt de voorstelling afgesloten bij het lichaam van de overleden Jeroen Woe door… Dick van den Heuvel die het credo “over de doden niets dan goeds” niet kent en nog even kritiek geeft.
Wederom een hele goede show en ik zit erover na te denken of ik deze nog een keer wil zien. Want dat had ik ook met Pesetas, die voorstelling heb ik in het theater gezien en ook al 2x of 3x op televisie. Maar het blijft leuk. Hier staat de speellijst en je ziet dat op 24 januari 2024 de reprise wederom in de Harmonie gespeeld wordt: link.