Vorig jaar ben ik voor het eerst in het Fries Museum geweest, in het kader van Culturele Hoofdstad werd er werk van Escher getoond, wat zeer succesvol was (link). Ik had al gehoord dat er dit jaar werk van Rembrandt geëxposeerd zou worden, maar had nog geen kaartje gekocht. Tot ik ergens tegen kwam dat de expositie duurt van 24 november tot 17 maart, dus als ik nu geen kaartje zou kopen, het te laat zou zijn. Meteen gedaan, tijdslot van 15.00 uur en ook meteen de audio-tour erbij, zodat je bij de bluetooth-tekentjes naar het bijbehorende verhaal van Aaf Brandt Corstius kunt luisteren.

Eerst bij dbieb wat boeken geleend, daar nog even 2 cappuccino gedronken en hierna door naar het Fries Museum. Hier stond al aangegeven dat er nog een paar kaarten bij de kassa te kopen waren, maar dat waren wel kaarten voor 16.00 uur. Het is dus aan te raden om van tevoren online je kaarten te regelen. Jas ophangen, en starten maar.

Ik had verwacht dat het alleen maar werken van Rembrandt zouden zijn, maar dat is dus niet zo. Het thema is “liefde in de gouden eeuw”, dus er hangen ook schilderijen van anderen. In het begin zie je onder andere het schilderij van Saskia wat door Govert Flinck geschilderd is, een leerling van Rembrandt. Het zelfportret ernaast is zoals het woord al zegt, zelf geschilderd door Rembrandt. Het Fries Museum mag dit werk in bruikleen tonen, het hangt anders in Glasgow en is sinds 1727 niet meer in Nederland geweest. Bijzonder!

Je komt vervolgens langs grote schilderijen, schilderijen van familiewapens, van “echtelieden”, het portret van Saskia wat Rembrandt na haar dood voltooid heeft met bepaalde verwijzingen, een struisvogelveer op de hoed die verwijst naar vergankelijkheid, een takje in de handen wat misschien rozemarijn zou kunnen zijn, een symbool voor eeuwige herinnering. De financiële moeilijkheden waar hij in komt en noodgedwongen dit schilderij moet verkopen aan een vriend, Jan Six, die hij ook getekend heeft. Ook een aantal potloodschetsen, waarbij ik die van hemzelf met baret en leunend op een stenen dorpel het mooiste vind (knap hoe je zoiets alleen met potlood kunt doen, het vlassige baardje en de snor).

Een overzicht met portretten van kinderen, waarbij voor sommigen op erg jonge leeftijd al bepaald is (een jongetje dat Sixtus heet) dat hij priester gaat worden. 

Hoewel het druk is, moet je gewoon geduld hebben. Ook weer het voordeel van de audiotour, want dan kun je ook op een rustig hoekje gaan staan om deze te beluisteren. In totaal heb ik er anderhalf uur over gedaan om het “rondje” op de tweede verdieping waar deze expositie gehouden wordt vol te maken. Zeker de moeite waard om deze tentoonstelling te bekijken. Het kan nog tot 17 maart, dus wil je gaan, boek dan nu je kaartje online. Dan weet je zeker dat het gaat lukken: link.

Mocht het niet lukken of je wilt het nog even bekijken, gelukkig hebben we de foto’s nog: https://album.dirkhornstra.nl/thumbnails.php?album=224