Op 11 januari 2020 heb ik mijn eerste theaterbezoek van het nieuwe jaar, om 19.30 uur in de auto naar de Lawei. Niet Schieten treedt hier op met hun 25-jarig jubileum. Die heb ik dus gemist, want ik kende ze niet. Even op internet gezocht, in 1994 hebben ze Cameretten gewonnen: http://nietschieten.nl/

De lijst met winnaars bevat bekende namen, Jandino Asporaat, Guido Weijers, Marc-Marie Huijbregts, Daniël Arends, Eric van Sauers, Mylou Frencken (de bardame bij met het mes op tafel), Theo Maassen, Paul de Leeuw, Brigitte Kaandorp, Bert Visscher (1981!), Herman Finkers.

Als ik voorstellingen voor het nieuwe seizoen boek komen daar meestal wel wat bekende namen in voor (Paul Haenen, Lebbis), maar probeer ik ook voor mij onbekende artiesten te bezoeken, als de omschrijving van de show me de indruk geeft van “dit kan wel eens leuk zijn”. En dat is tot nu toe vaak succesvol geweest, zoals Droog Brood (link), Ashton Brothers (link) en Enge Buren (link).

Ik zit op rij 4, bijna in het midden. De mensen waar ik naast zit zien dat er nog een paar bekenden aan komen lopen en die zitten op dezelfde rij, waar ik dan net tussenin zou zitten, dus ik bied aan om een paar plekken op te schuiven. Zit ik ook nog eens precies in het midden, een win-win situatie! Erik komt op in rok-kostuum en zet de bank achter de piano en speelt een riedeltje. Daarna komt Maarten op, hij heeft een rok aan. Het lijkt erop dat hij de dress-code verkeerd begrepen heeft. Na een tijdje komt Arend op, ook in rok, dus uiteindelijk lijkt Erik de verkeerde dress-code te hebben. Omdat Erik een tijd geleden de groep verlaten heeft (daar zit nog wat oud zeer) willen Arend en Maarten weer vertrekken, maar dat kan niet: de deur zit op slot! Ze blijken in een soort escape-room te zitten en moeten opdrachten uitvoeren om er weer uit te kunnen.

Erik denkt dat Maarten de escape-room geregeld heeft, Maarten denkt dat Arend dat gedaan heeft en Arend denkt dat Erik het geregeld heeft om zo weer bij de groep terug te komen. Er worden onderling verbonden (“bondjes”) afgesloten om erachter te komen wie het nu geregeld heeft.

Op het grote scherm worden cryptische omschrijvingen getoond, door de oplossing te bepalen komen scenes uit het verleden nog eens voorbij.

Zo is er de gast die in zijn eentje naar de Franse Riviera zou gaan om “zichzelf te vinden”, zijn vrouw heeft dat ontdekt, heeft de reis geannuleerd en heeft vervolgens een wandeltocht in de Himalaya geregeld.. met zijn tweeën. Ze heeft last van haar voeten, dus hij moet niet alleen de bagage, maar ook haar nog eens dragen. Dit fragment had ik al even op Youtube bekeken van tevoren (Niet Schieten, Toekan) en is ook nu nog leuk.

Een humoristisch lied van Erik op piano over een man die schijnbaar iets verkeerd heeft gezegd tegen zijn vrouw, maar geen idee heeft en uiteindelijk op de bank mag gaan slapen. Waarbij hij eerst uren piekert en rond middagnacht wakker wordt gemaakt door zijn vrouw omdat ze “nu toch wel excuses had verwacht”.

De scene van de praatgroep over erectieproblemen is hilarisch. Van die halfzachte types waarbij je nekhaar recht overeind gaat staan. De mannen hebben soms zelf moeite om hun lachen in te houden. 

Een scene over de ark van Noach die gaat zinken en waarbij er lading van het schip af moet om dat te voorkomen. Het varken: kan niet, die ruimt al het afval op. De vos: kan niet, de konijnenpopulatie moet in de hand worden gehouden. De vis: de steur, kan niet, deze levert kaviaar en dat eet Noach elke ochtend bij zijn ontbijt. Eindconclusie is dat Noach de enige is die overboord gegooid kan worden (oftewel, op een indirecte manier laten zien dat elk dier hier op aarde zijn/haar rol heeft en eigenlijk alleen de mens gemist kan worden).

Een scene over een mop/grap over sprinkhanen en een konijnenhok in Australië, waarbij Arend begint met “er was een Aboriginal in 1402 in Australië”, daarna wordt onderbroken door Maarten omdat Australië “toen nog niet bestond” en zo gaat het heen en weer, komen “mythes voorbij, verhalen die van vader op zoon over gaan: waarom niet van moeder op dochter”.

Zo passeren deze avond nog meer scenes, liedjes en humoristische rijmpjes de revue en is de voorstelling rond 22.00 uur afgelopen (geen pauze tussendoor). Aan het einde staat een QR-code op het scherm, voor de mensen die willen weten waar je dan uitkomt, hier is het linkje: https://www.facebook.com/watch/?v=2482618931834770

Na de tijd nog even een drankje in Hopper, volle bak, maar bij de ingang staan nog 2 stevige stoelen (soort Chesterfields). Dus met mijn biertje gaan zitten en nog even de planning voor de komende 2 weken uitgewerkt. Als de deuren hier open gaan is het trouwens wel fris!

Voor de Friezen onder ons, ik vond het een geweldige voorstelling. Als je deze ook nog wilt zien, 30 januari komen ze in de Koornbeurs in Franeker (link).