Ik ga al een aantal jaren naar het Iepenloftspul in Jorwert. Dat is in 2019 begonnen met “Stjer yn it tsjuster”. Een goed verhaal, aangrijpend. En zelfs zo goed dat ik de voorstelling twee keer gezien heb. Toen kwam corona (dus een jaar geen voorstelling), in 2021 wel weer een voorstelling, #Freonen. Het ging daar om een groep mensen die zeggen geen geheimen voor elkaar te hebben, dus als iemand met een grote mond zegt: “deel met iedereen de binnenkomende sms-jes”, dan durft bijna niemand dat niet te doen. En dan blijken er wel wat zaken te zijn die verzwegen worden om de vrede te bewaren, bepaalde zaken die geheim waren nu ineens openbaar werden. Het was wel een leuke voorstelling, maar doordat het meer een soort komedie was en er niet een moment in zat dat je met een brok in je keel naar het spel keek, ben ik niet later nogmaals naar de voorstelling gegaan. Ik zie dat ik er zelfs geen blogpost op mijn site over gemaakt heb.
Vorig jaar (2022) was De Jacht, en die vond ik wel weer goed genoeg om weer 2x te zien: link.
Op 9 september 2023 zat ik weer “onder de parrebeam” in Jorwert. Een dag met heerlijk zomers weer, dus ook ‘s avonds kunnen we zonder jas op de tribune zitten. Er is een “oude school” opgetuigd, met een aantal verdiepingen. Er zitten wielen onder (en de onderdelen zijn los te trekken), dus tijdens de voorstelling kan het bouwwerk aangepast worden. Wij zitten deze keer aan de linkerkant op de tribunes. Het is (natuurlijk) leuk om de oude bekenden uit #Freonen terug te zien. Boer Frans die nog steeds als een olifant door de porceleinwinkel banjert, met uitspraken waar we het allemaal mee eens zijn maar die door de “politieke correctheid” eigenlijk niet meer kunnen/mogen.
Het eerste deel van de voorstelling was prima. De groep van 45-ers die (uitgezonderd boer Frans) nog geen relatie hebben, de Albanese bad-guy. Maar de oude schoolmeester die de beschermheer van de roedel moet zijn, dat vond ik redelijk vergezocht. Het tweede deel, daar had je het idee: hoe gaan ze zorgen dat dit weer goed komt? En dan komt er een scenario om dat voor elkaar te krijgen, maar het is net alsof je een boek leest waar in de laatste 20 bladzijden nog even de losse eindjes van de voorgaande 480 pagina’s aan elkaar geknoopt moeten worden. Dus ja, zeker een leuke avond gehad. Maar nee, niet dat ik de voorstelling nog een keer hoef te zien.
In het programmaboekje las ik dat het een 4-luik wordt, er komen nog 2 voorstellingen aan. Die ga ik zeker zien, want ik (deze lone wolf) wil natuurlijk weten “hoe het verder gaat met de wolfpack”. Tip: maak er een voorstelling van met echt drama. Waarbij één van de personages een zware ziekte krijgt, we zien hoe mensen met elkaar om gaan. Natuurlijk mag er gelachen worden, maar een voorstelling waar mensen met een steen in hun maag een drankje nemen tijdens de pauze, na de pauze zeker nog wat komische momenten krijgen (boer Frans kan dat!) en uiteindelijk met tranen in de ogen een staande ovatie geven en verzuchten: “jongens, wat een voorstelling!”, dan heb je een voorstelling gemaakt die Gouden-Gurbe waardig is.
Foto-album: link.