Via Facebook (of de Leeuwarder Courant?) was ik eerder eens iets van “Broest” tegen gekomen. Een voorstelling over “mannen dingen” in de fabriekshallen van de Mannen van Staal. Percussie, zang. En vooral die percussie trok mij als “oud-drumbandlid” natuurlijk aan. Die voorstelling zat toen net in de corona-tijd, dus de boel is niet door gegaan. En sommige mensen hebben waarschijnlijk hun kaartje ingeleverd. Halverwege april 2022 liep ik een blokje om en zag bij de entree van Wergea op een groot affiche: Broest!, nieuwe poging, voorstellingen in april 2022. Dus naar de site gesurfd en een kaartje gekocht (want die waren er gelukkig nog). Op vrijdagavond naar het fabriekspand van de Mannen van Staal. In december 2019 ben ik hier geweest bij een voorstelling van Fuerza Bruta: link.

Rond 19.50 uur de auto geparkeerd, iemand een paar auto’s verderop tikt nog even een paaltje aan, maar gelukkig beschermt zijn bumper de auto en is er “niets aan de hand”. We lopen vervolgens om het hele pand heen, bij de ingang opletten voor de hoge drempel. Hier krijgen we een flyer waarin alle 12 mannen met hun naam, beroep en leeftijd en korte omschrijving genoemd worden. De één is ondernemer, de ander is installateur, een student, een docent en zo hebben we dus een mix van alle disciplines. Alinda Talsma heeft de voorstelling bedacht en is de regisseur. Er staat dat we in 9 scenes de wereld van mannelijkheid gaan zien.

Rond 20.15 uur staat er iemand voor de tribunes nog wat uitleg te geven, zonder microfoon, dus slecht te verstaan. 1 van de dingen die hij zegt is dat we op moeten passen “als we weer gaan zitten”, omdat het klapstoelen zijn. Weer gaan zitten? Ik ben niet echt van “publieksparticipatie”, maar we zullen zien hoe het gaat.

We beginnen met de start. De mannen komen binnen: 1 op de motor, 1 in een kever, ander in een BMW, 1 op een steekwagen, op de fiets en zo zijn uiteindelijk alle 12 acteurs binnen.

We zien vervolgens de “garages”. Twee oude auto’s, lockers met daarop een kalender met een schaars geklede dame en met bouten en hamers ritmisch slaan op het metaal van de oldtimers. En er komt nog een drumstel bij.

Het kantoor, allemaal achter een scherm. Goed gemaakt, want het is niet een “echt scherm”, wel het omhulsel, maar waar het scherm zat, daarboven zit nu een soort bouw-lamp die de mannen aan en uit kunnen klikken. Ritmisch typen op het toetsenbord. Een gast die continu spul van zijn tafel laat vallen. En op het grote ronde beeld achterin de zaal een klok geprojecteerd, rond 17.00 uur is iedereen weg, nog één over die uiteindelijk ook vertrekt.

Het kamperen. Twee mannen, elk in een eigen tentje. Hout hakken. Vuur maken. En vervolgens onweer (flitsende lampen, de andere mannen die met metaalstroken onweergeluid + regengeluid maken).

Het voetbalveld, 2 tribunes met supporters, 1 van Heerenveen, 1 van Cambuur. En daar komt de publieksparticipatie om de hoek. Zo nu en dan gaat een deel van de tribune staan om te juichen (of ‘t woanskip te zingen).

De mannen in het park, allemaal achter de buggy, kinderwagen: dus met hun kind.

De goeroe/religieus leider. Dit was nog wel een beetje een langdradig stukje.

De haka, wat altijd met Nieuw Zeelands rugby gedaan wordt. Indrukwekkend!

De camping, wc, 3 wasbakken en een douche. Iemand die “even een grote boodschap moet doen” en waarbij na de tijd blijkt dat dit een luchtje heeft achter gelaten (iemand spuit met deodorant, een ander wappert met zijn handdoek), de douche, waarbij iemand de kleren mee neemt, zodat de doucher in zijn nakie terug moet keren naar zijn tent.

Het duurt “maar” een uurtje, maar door de verscheidenheid aan scenes is dat een prima lengte voor deze voorstelling. Ik ga kijken of ik “iets” kan maken waarmee ik voorstellingen bij “de mannen van staal” in de gaten kan houden. Want voorstellingen die hier gehouden worden, in een fabriekspand, dat zijn voorstellingen die een iets ander type hebben dan de voorstellingen in de Harmonie, Lawei of Theater Sneek, maar zeker de moeite waard zijn om te bezoeken. Ook deze voorstelling was zeker de moeite waard!

Als ik het fabriekspand verlaat, krijg ik nog een lijst met de “credits van de muziek” die gemaakt is. Ook wel aardig om terug te lezen (en zo zien we ook de juiste volgorde van de scenes terug):

Scene 1; fabriek: componist D. Dronkers i.s.m. de BROEST mannen

Overgang: Tsjaikovski

Scene 2; kantoor: working 9 to 5: Dolly Parton, arr. D. Dronkers

Overgang: D. Dronkers

Scene 3; Zweden: D. Dronkers

Scene 4; Garage: D. Dronkers i.s.m. de BROEST mannen

Scene 5; Klooster: Gota van Peder Karlsson arr. P. Karlsson en D. Dronkers

Scene 6; Voetbal: voetbalpotpourri, arr. D. Dronkers

Scene 7; Pappadag: D. Dronkers, thema uit “Carnaval de Paris”

Scene 8; Camping: Du Hast van Rammstein arr. D. Dronkers

Scene 9; HAKA: HAKA gemaakt door BROEST