Maandag 9 november 2009

Zoals de mensen die mijn blog lezen zullen weten zou ik volgend jaar naar het concert van Michael Jackson in de O2 Arena in London. Een mooi uitje, een laatste mogelijkheid om bij het concert van mijn pop-idool te zijn, want volgens MJ ‘was this it’, oftwel de laatste ronde concerten die hij zou geven.

Groot was de schok op 26 juni dat Michael was overleden…

Vanavond ben ik naar ‘This is It’ geweest, die van 5 t/m 11 november in Tivoli in Leeuwarden draait. Met natuurlijk de nodige verhalen in de pers dat het een te rooskleurig beeld zou geven, etc. in mijn achterhoofd.

Bij het eerste nummer dat Michael met zijn crew repeteert laat hij wat zinnen weg en denk je, hmm.., ging het toch niet goed met MJ? Maar dan komen andere opnames en zie je dat de energie er vanaf spat. En dat hij alle teksten echt wel kent, maar op sommige momenten zijn keel aan het sparen is.

Ook wordt je dan nog even op de feiten gedrukt van alle voorbereidingen die voor het concert gedaan zijn. Allemaal mensen die auditie doen om mee te mogen dansen. De muzikanten die zich een slag in de rondte werken, want MJ is perfectionist. Met de toetsenist het tempo afstellen, nee, iets langzamer. Wachten tot ik het teken geef om af te slaan (voor de man achter het drumstel). De jongedame op gitaar die het ding op het eind van het nummer echt moet laten janken om de ultieme hoge toon eruit te halen.

MJ die rent en spring, pasjes doet en ook van alles met zijn handen doet, 1 groot dynamisch geheel.

Om 19.00 uur begonnen, rond 20.00 uur een 10-tal minuten pauze en vervolgens de 2e ronde tot 21.00 uur.

Jam, Man in the Mirror, Beat It, the Earth Song, Smooth Criminal, I just can’t stop loving you. Super.

Als het afgelopen is loop ik met een goed gevoel de zaal uit. Een aanrader om voor naar de bios te gaan. Het is een prima eerbetoon aan deze geweldige artiest, zanger, performer. En het doet ook recht aan de mensen die om hem heen ook allemaal hun ding hebben gedaan als voorbereiding voor de concerten die zouden komen.

Niet huilend, maar toch met licht vochtige ogen ga ik naar huis. Want 1 ding hebben de beelden me wel duidelijk gemaakt, het zou een fantastisch concert geworden zijn in 2010.

MJ, rest in peace.