In de loop van 2022 zag ik ergens op Facebook voorbij komen dat The Prophet zou stoppen. Hij zou dit jaar nog een keer zijn shows doen en dan gaat de man met pensioen. Dit was voor mij de extra reden om een kaartje te kopen voor Qlimax, want daar treedt hij op en zo kan ik hem nog één keer zien/horen. In 2008 heb ik hem gezien/gehoord bij Sensation Black in de Arena, in 2011 sloot hij Qlimax af en ik zie zelfs nog ergens op mijn website dat hij ook optrad in 2003, toen werd Qlimax nog in Thialf in Heerenveen gehouden en dat was mijn eerste keer Qlimax!

Rond 17.00 uur warm eten, daarna in de auto naar Leeuwarden. Parkeren onder het Zaailand en vervolgens naar het station gelopen. De trein naar Zwolle staat al klaar, hier stap ik in en om 18.15 uur rijden we. Het is buiten donker, dus ik ben zo slim geweest om een boek mee te nemen, het boek “Nederland is gek geworden”, geschreven door professor doctor Bob Smalhout staat al jaren in mijn boekenkast en “ik moet hem nog steeds even lezen”. De heer Smalhout schreef vroeger altijd een column in de Telegraaf die ik graag mocht lezen (hij is in 2015 overleden) en een aantal van die columns is gebundeld in dit boek. En nog steeds zijn de verhalen actueel. Politici die er niets van bakken, “managers” die bedrijven kapot maken, een nachtje in het ziekenhuis waarvoor ruim 7.000 euro betaald moet worden en de problemen met immigratie.

In Zwolle stap ik over in de trein richting Roosendaal, bij Arnhem Centraal stap ik uit. En daar stappen meer feestgangers uit. Eerst een kaartje kopen voor de bus en daarna in de harmonica-bus instappen. Ik heb de mazzel dat ik kan zitten, een dame die zo’n beetje dezelfde leeftijd heeft als ik zit naast mij (Limburgse/Brabantse?), haar vriend staat bij de deuren. We hebben nog even een kort gesprekje onderweg en daarna zijn we al heel snel bij het Gelredome. Daar uitstappen, gelukkig hoef ik niet naar ingang Q, want die rij is wel erg lang. Ik heb ingang E en daar kunnen we al door de poorten. Daarvoor staan we in de rij, een Duitser is nog blikken bier aan het uitdelen (hij kan het niet meer op en je mag het niet mee naar binnen nemen). Kaartje scannen, daarna richting de balie voor een sleutel voor de locker om je jas in te bewaren. Ik heb van tevoren al een ticket voor een locker gekocht, dus daarvoor moet ik bij de verste balie zijn. Een Duitser (met zijn vriendin) vraagt of die balie de juiste is voor als je van tevoren al dat geregeld hebt, dat bevestig ik. Nog even gesproken, als ik mijn kaartje met code heb wens ik ze veel “fergnügen” en ga naar mijn locker. Jas en rugzak opslaan, daarna naar de doorgang voor het Gelredome. Hier wordt je gefouilleerd, daarna naar binnen. Mijn pas voor het Gelredome van tevoren al opgeladen met saldo, dus ik hoef niet eerst nog in de rij om de boel op te waarderen. Eerst maar een Bud biertje.

De zaal in, het is al druk, en het is wachten op de opening. Rond 22.00 uur (als ik me niet vergis), wordt het donker, schalt de muziek door het stadion en gaan we los. Dit keer heb ik mijn oordopjes in (volgens mij de vorige jaren niet gedaan, niet echt slim), dus dat is beter. Het is niet geweldig om met die dingen (en de luide muziek) een praatje met iemand aan te knopen.

Dus als er een prachtige blonde jongedame naast/voor me komt dansen, ze kijkt zo nu en dan om, sta ik een beetje met mijn mond vol tanden. Want ja, wat zeg je? Ik schat begin 20, ze heeft blond haar, een mooi neusje, naveltruitje, mooie billen in het rokje wat ze draagt. We dansen wel bijna een kwartier op de beats van de muziek, zo nu en dan kijkt ze om, maar kijkt ze dan naar mij of naar iemand anders? Ik heb geen idee… Na verloop van tijd is ze met haar vriendin ergens anders heen gelopen. Het drankje aanbieden was dan toch wel het minste wat ik had kunnen doen… of vragen of ze hier vaker bij Qlimax geweest is. Goed, volgend jaar ga ik een nieuwe poging doen, dan ga ik over het veld bij iedereen langs om te kijken of ze er weer is. De openingszin is er dan in ieder geval “hé, jij was hier vorig jaar ook! wil je wat van me drinken?” Goed, als ik in de spiegel kijk zie ik ook wel dat ze waarschijnlijk gaat zeggen “ik wil niets met je te maken hebben”,  maar dat zien we dan wel weer.

Voor de rest.. top-avond. Prima sets van de DJ’s. Villain is de MC, dit zijn de artiesten:

Zany
The Creator
Sound Rush
D-Block and S-tefan
Ran-D
Sub Zero Project
DJ The Prophet
Rebellion
D-Sturb and Act of Rage
Rooler
Sefa

Tussendoor nog een biertje, een paar Smirnov Ice met redbull gehad en een patatje mayo en zo’n beetje van 22.00 tot 6.00 op de muziek staan dansen. Tussendoor nog aangesproken door iemand in het Engels, omdat ik mijn t-shirt aan had met de tekst “Being a Software Engineer is easy. It’s like riding a bike. Except the bike is on fire. You are on fire. Everything is on fire. And you’re in hell.” En ik had mijn hoodie van TRES omgeknoopt, omdat om naar het stadion te lopen (en aan het einde weer terug te lopen naar de lockers) je buiten loopt en het dan altijd super koud is: handig om dan een trui of iets anders aan te trekken. Maar goed, daar staat dus op “Be the wisest of us all.”. Die gast dacht dus dat ik een Engelsman of Duitser was. Tot ie vraagt waar ik woon en ik zeg dat ik in de buurt van Leeuwarden woon: “oh, je bent Nederlander!”. Hij is een front-end developer, we praten even, onder andere over caching. Halverwege de show zien we elkaar weer en vraagt ie of ik met hun groep mee naar voren ga, richting podium. Dat doe ik niet (omdat ik nog hoopte dat ik mijn mooie blonde nog zou tegenkomen), maar dat is wel hoe het gaat bij Qlimax.

Naast de geweldige muziek is er altijd een prima sfeer. Geen ruzie of gedoe (nou ja, dat tikken op mijn schouder werd uiteindelijk wel een beetje irritant), maar het zijn de feesten waar ik vaker een gesprek heb met iemand dan bij elk ander concert. Rond 6.00 uur beginnen mijn ingewanden wat onrustig te worden en besluit ik om dan toch maar even te zitten op de tribune. Daar blijf ik tot 6.55 uur en besluit om naar de locker te gaan, jas pakken en naar de bus. De eerste bus is vol, maar ook hier weer redelijk snel in een bus en ik kan zitten. Aangekomen bij het station blijkt dat mijn trein van 7.30 uur niet rijdt. Dus in de volgende, iets later.

Daar blijven we halverwege in Deventer op het station staan. Via de intercom meldt de conducteur dat er iemand onwel geworden is en dat we 10 minuten vertraging hebben. Er komt een ambulance. Een Qlimax-ganger in onze coupe roept al “die zal wel een verkeerd pilletje geslikt hebben. je moet ook alleen bier drinken”. Een andere Qlimax-ganger gaat een sigaretje roken, komt later terug en bevestigt het, die gast stond over te geven en hij zegt letterlijk “het was wel sneu voor hem”. Compassie. Zo hoort het. We flippen met zijn allen wel even als de conducteur meldt dat we nu 30 minuten vertraging hebben en we van ProRail niet verder mogen: daar rijden al andere treinen en de volgende trein om 9 over 3 is. Waat???? Dat corrigeert ie snel, 3 over 9, dus over een tiental minuten. Dat is te doen.

In Zwolle aangekomen blijkt ook die trein naar Leeuwarden niet te rijden. Naar de kiosk voor een cappuccino, maar die deur is dicht: oudere mevrouw onwel geworden en ook daar gaat een brancard naar toe. Bij de andere kiosk dan maar even een warme cappu kopen. Om niet te verkleumen ga ik de ene roltrap op, loop een stukje, andere roltrap weer naar beneden, in beweging blijven. En zo komt de trein en kunnen we naar Leeuwarden. Rond 11.30 uur ben ik thuis (dan is het een lange rit, andere Qlimax-gangers hoor ik zeggen: ik ga nooit meer met het openbaar vervoer!), ik ga op bed om rond 17.00 uur kom ik uitgeslapen weer beneden. In de Fitbit-rapportage zie ik later dat ik de zaterdag rond de 20.000 stappen gezet heb en op zondag ook. Qlimax is sowieso een perfecte work-out!

Dus, volgend jaar maar weer, misschien nog wat TRES-visitekaartjes mee om uit te delen (op basis van mijn t-shirt knikte nog iemand mij toe en riep “vooral op vrijdag!”), dus wie weet is Qlimax ook nog een prima locatie om nieuwe collega’s te werven 🙂

Foto-album: link.

Youtube-playlist: link.