post-header-photo

Peter Pannekoek – Later was alles beter in de Harmonie op 9 mei 2019

In de nieuwsbrief van De Harmonie stonden een aantal voorstellingen benoemd, het grootste deel daarvan had niet mijn interesse. Maar mijn oog viel wel op de voorstelling van Peter Pannekoek. In mijn post “Theaterseizoen 2018/2019” heb ik gezegd dat ik naar zijn voorstelling zou gaan, maar na het kiezen en wegstrepen van voorstellingen heb ik toen geen kaartje gekocht. Nu ben ik op 2 mei naar de voorstelling van Arjen Lubach – Arjen Lubach live in de Lawei geweest. Zijn uitzendingen op TV (Lubach op Zondag) zijn hartstikke leuk, epic Youtube-video’s en hij heeft aansprekende onderwerpen, dus dit leek me wel wat. De voorstelling is echter niet te vergelijken met TV. Hij zit niet achter een desk, zing met autotune een aantal liedjes, brengt wel een aardige show, maar heeft me niet laten schateren van het lachen. Nadat de voorstelling afgelopen is hoor ik om me heen mensen die het wel geweldig vonden, het zal dus een kwestie van smaak zijn.

Maar goed, de laatste voorstelling van het seizoen welke ik dan niet top vond, dat moet anders. Dus een kaartje geboekt voor Peter, hij is bekend geworden door De wereld draait door (heb ik niet gezien) en als teamcaptain bij Dit was het nieuws (wel gezien, top!). Kan nog net, de Aegon-zaal is bijna uitverkocht (en op 9 mei daadwerkelijk uitverkocht, zaal en balkon zit vol). 

De lichten gaan aan, we kijken naar een soort mortuarium, slagerij of bodem van een drooggevallen zwembad (we kijken naar een tegelmuur met een ladder naar boven en een stuk of wat hangende body-bags). Als we applaudisseren voor de opkomst, krijgt Peter zijn bos bloemen, geeft deze aan iemand vooraan in het publiek, roept “sorry, dat was voor mijn belediging” en gaat af. Dit was het einde van de show. Nog nooit zo’n kort optreden gezien.

Vervolgens weer de lichten aan, Peter komt weer op en verklaart dat het veel mensen om het doel gaat en na de tijd pas realiseren dat de weg ernaar toe veel leuker was. Dus we hebben nu het einde gehad, die stress, daar ben je van verlost, we gaan nu naar de weg ernaar toe. Thema is dat het oude aan het afsterven is en het nieuwe nog geboren moeten worden, we zitten in de tussentijd. De periode van de wintertijd waarbij je hetzelfde uur nog een keer over doet, de tijd waar Peter speciaal voor wakker blijft.

Peter kan moeilijk afscheid nemen, zo begint zijn kapper veel te lange verhalen te vertellen tijdens het knippen (hoe wilt u het hebben? het gesprek graag kort) en daarom naar een andere kapper gegaan is. Maar geen afscheid kan nemen en dus nog steeds naar zijn oude kapper gaat. Het hilarische verhaal hoe hij in een groep rennende geestelijk gehandicapten terecht komt en dan niet weet hoe hij uit die groep moet komen. Blijf je ertussen: die hoort er zeker bij. Ga je langzamer: die mongool kan het zeker niet bijhouden. Dus de enige optie: versnellen en wegrennen. Probleem is alleen dat de groep ook gaat  versnellen en hem zo lijkt te achtervolgen! De term “syndroom van down” heeft hij al gebruikt voor een andere groep mensen waar hij zelf bij hoort: mensen die niet lang zijn. Hilarisch hoe hij ook verbeeld hoe urinoirs soms net te hoog zijn waarbij je dan de buurman even moet vragen of hij je op wil tillen…

Ook de verschillen tussen mannen en vrouwen komen naar voren. Mannen zijn naar, maar vrouwen zijn gek. Daarbij de vergelijking van Boris Bekker en de dame die het in de bezemkast deden terwijl zijn vrouw lag te bevallen. Dat fragment komt even later nog een keer terug, een soort flashback in de voorstelling. De vrijgezelle Peter die in plaats van het kijken naar vrouwen voor de verandering eens kijkt naar alle mannen die naar vrouwen zitten te kijken en daar behoorlijk plaatsvervangende schaamte voor krijgt. Hoe de vrouw die promotie krijgt complimenten krijgt van haar vriendinnen, maar waarbij er dan altijd één is die dan opmerkt “ik zou het niet kunnen, zo hard werken dat je geen tijd meer hebt voor je gezin”. In de situatie dat een man promotie krijgt al zijn vrienden hem feliciteren (maar bij zichzelf denken: wat deed hij ook alweer?) – de mannen die alleen zichzelf belangrijk vinden.

Kennissen die hun kinderen “gender-neutraal” opvoeden, waarbij meisjes dan jongensnamen krijgen, maar jongens nooit meisjesnamen. Hoe hij zijn zoon Adolf zou noemen, omdat het dan altijd meevalt. Tussen de grappen (elke grap was raak, ik heb nog nooit zo vaak gelachen op een avond) ook de serieuze zaken die ter sprake komen. Hoe een vrouw eigenlijk altijd op haar hoede moet zijn. De metoo-affaire, waarbij ook zijn regisseur genoemd is. Hij hem wel als regisseur gehouden heeft, want als je vrienden bent, moet je dan iemand laten zakken? Wel met de grap dat hij nog maar de helft van zijn honorarium krijgt, omdat hij niet meer in de positie is om eisen te stellen. 

Na de plastische omschrijving van de operatie die hij gehad heeft (besnijdenis), de brandlucht tijdens de plaatselijke verdoving, het pinkje van de vrouwelijke arts, de hechtingen die 8 weken de boel in het gareel houden, de ochtenderectie die pijn doet, het nieuwe credo tijdens die momenten en het lopen (ai, ai, ai… ai) en daarna, als “het” weer mag het gebruik van talkpoeder, waardoor er vreemde associaties optreden bij de geur van dat poeder… volgt de uitleg dat vrouwen tijdens “de actie” maar wat liggen en niets doen. Oh ja, tussendoor hebben we de opmerking gehad dat het maken van grappen over je uiterlijk bij de persoon op de eerste rij geen probleem moet zijn (de reden dat hij/zij het bosje bloemen aan het begin/einde kreeg).

De show duurt iets meer dan anderhalf uur, er zit geen pauze in. Daar ben ik over het algemeen geen fan van, maar deze avond is het geen enkel probleem. Peter houdt de vaart erin, de voorstelling is vermakelijk, confronterend en onderhoudend. Hij gaf al aan dat dit zijn 2e show in het theater is en dit de eerste keer is dat dit in de grote zaal is.

Als zijn volgende voorstellingen vergelijkbaar zijn met deze, dan plaats ik hem op dezelfde plaats van de ranglijst als Lebbis, iemand waarvoor je zorgt dat je naar zijn voorstelling kunt gaan en verzekerd bent van een top-avond! Na de tijd nog een biertje gedronken in de foyer en de agenda voor de komende weken uitgewerkt, na deze ontspannend avond de komende tijd weer flink aan de bak!

Mocht je naar deze voorstelling willen gaan (ik zou het doen!), de speellijst is hier te vinden: https://www.peterpannekoek.nl/

Voor de “Friezen”: 5 oktober in de Lawei in Drachten!

Hierbij nog even de Roast van Johnny de Mol door Peter: