In 2012 heb ik Paul Haenen in de Harmonie in Leeuwarden gezien, op 8 mei 2020 zou ik Paul Haenen in de Lawei zien met zijn voorstelling “Haenen brengt vreugde”. Dat ging toen niet door, door de coronamaatregelen. De voorstelling is een aantal keren verschoven (naar 1 april 2021, naar 20 januari 2022) en uiteindelijk (in juni 2022) geannuleerd. Je gaat nu alweer “normaal” naar voorstellingen alsof er niets gebeurd is, maar hierdoor denk je weer even terug aan de periode dat “er niets kon”. Des te meer een reden om er vanavond een feestje van te maken. Deze optimist hoef je niets meer te leren 😉
Ruim op tijd ben ik in de Koornbeurs, biertje erbij. Ik zit op een krukje aan een tafel, de andere 3 krukken zijn leeg. Er komt een man met een wandelstok aanlopen, dus ik zeg tegen hem dat de kruk vrij is en hij daar kan/mag zitten. Want nog ruim een kwartier/20 minuten zo staan, dat lijkt me niet optimaal. Zijn vrouw en een kennis van hun komen erbij zitten. Ze komen uit Harlingen en hebben zonet de taxi nog even gebeld, deze kan wat later komen. De voorstelling is namelijk 120 minuten, 1 uurtje, 20 minuten pauze en dan nog een uurtje.
Rond 20.15 uur start de voorstelling. Op het scherm zien we Margreet Dolman die nog in de kleedkamer zit, zij komt na de pauze. Op het podium verschijnen Paul en zijn echtgenoot Dammie van Geest die een aantal zaken bespreken, zoals de lijst van voorwaarden bij de omroepen die je nu moet tekenen. Eerste eis (gebod) is dat je niet roddelt. Zoals Paul zegt, dat is het eerste wat je gaat doen bij deze lijst (wie heeft deze regels bedacht?). Ook het niet fysiek benaderen van mensen (mag ik je aanraken) en andere regels. Dammie had eerst 4 vriendinnen “versleten” (komt nog even een een mooie discussie over op het podium, hoe doe je dat dan?) en belandde na een feestje van de omroep op de achterbank met Paul waarbij ze elkaar erg leuk vonden en inmiddels al jaren bij elkaar zijn. We zien op het scherm een foto van hun beiden waarbij Paul verzucht “pas later zie je dat je er ‘toen’ best wel goed uitzag, maar op dat moment was je zo onzeker over jezelf”. Dat was een gedeeld inzicht, want toen ik oude foto’s van mezelf terug zag dacht ik “goed bos haar op zijn hoofd, lachende kop, waarom zou daar geen leuke meid verliefd op kunnen worden”, terwijl ik toen dacht “toch niemand die wat in mij ziet”. Dat denk ik nog steeds, maar met dit vernieuwde inzicht denk ik dat waarschijnlijk als ik over 30 jaar een foto van mezelf van deze tijd zie 😀
Na een tijdje komt Dominee Gremdaat op het podium die het over “positiviteit” heeft. Maar ook over mensen die “té positief” zijn en die ronduit irritant zijn. Dat je eens goed “héééé, héééé” moet zeggen en dat de zaal dat even na zijn lijstje met punten moet mee zuchten.
Na de pauze komen Margreet Dolman en dokter Valentijn op het podium en behandelen ze 3 brieven van bezoekers over “dingen die hun overkomen zijn”. Zo komt er iemand op de bank die met zijn vrouw een huis in Hempens heeft gekocht en waarbij de kat eigenlijk niet mee kan met de vorige bewoner (minder ruimte) en zij aanbieden om die kat dan te houden. Waar ze later een rekening van 1.500 euro voor krijgen…
Een oud leraar die in bepaalde periodes geen nieuws tot zich neemt (dat was een punt van de dominee voor de pauze), las eens een informatievrije periode in. Iemand die altijd bij je komt klagen: ik heb een informatievrije periode, bepraat het maar met mijn vrouw.
En er komt iemand op de bank die machinist is. Een tijdje geleden zat er iemand op het perron te appen, maar zat op het perron en zijn benen boven het spoor: levensgevaarlijk! Hij drukte op het pedaal voor de joekel-toeter: hij noemt dat tyfoneren. Die gast trok zijn benen op tijd op, maar de machinist moest daarna nog wel even “stoom afblazen”. De dodenknop kwam hierbij ook ter sprake, dat pedaal zit daar naast. Vroeger zetten machinisten er een koffer op, nu moet je elke 30 seconden even je voet optillen en er daarna weer op zetten.
Zo wordt het ook nog een leerzame voorstelling!
Magreet Dolman zingt nog een paar liedjes, een soort jazz-achtig nummer waarbij ze uit de tracks geknipt zou zijn wegens aanranding van een andere zangeres en met het nummer “buk nog een keer”. Dat was de A-kant van een single, ze zong dat nummer dan bij Sonja Barend (afsluiting van de uitzending), maar dat mocht toen niet. En zo leer je dus ook maar weer hoe bekrompen / anders de wereld vroeger was, want het is een hilarisch lied, geweldig!
Ik kom na de voorstelling nog het stel uit Harlingen tegen die tegen mij zeggen “dit zou wel eens het laatste optreden kunnen zijn”. De mannen zijn op leeftijd (Dammie 80, Paul 79), maar hoewel ik Paul voornamelijk ken als dominee Gremdaat en in vergelijking met zijn performances op televisie hij behoorlijk oud geworden is, de mannen zagen er vanavond nog vitaal uit en ik had de indruk dat ze dit nog jaren kunnen en willen doen. Dus ik haal het voorbeeld van Freek de Jonge aan, van hem dacht ik een paar jaar geleden de laatste voorstelling gezien te hebben, maar nu hij weer een nieuw boek had, had hij ook weer een hele goeie voorstelling. Dus ik hoop dat ik ze nog eens het podium kan bewonderen!
En waarbij ik ook gevraagd werd of de voorstelling van Francis en Dominic wel de moeite waard was, die komt namelijk binnenkort in Theater Sneek en de Harlingse was bang dat deze alleen in het Engels was. Als het goed is heb ik ze kunnen geruststellen, Dominic doet zijn dingen in het Engels (die moet nu toch eindelijk wel eens een keer Nederlands leren….), maar Francis doet alles in het Nederlands en ja: het is een voorstelling die de moeite waard is. Mochten ze na een zoekactie op “Haenen Koornbeurs” nog op mijn blog uitkomen, mijn verslag van de voorstelling van Francis en Dominic in de Harmonie is hier na te lezen.