Het plan is om in 2016 wat vaker naar concerten te gaan. Dus toen MUSE aankondigde in 2016 in Nederland op te gaan treden, ben ik klaar gaan zitten om een kaartje te kopen. Te laat voor het concert op 9 maart, maar wel op tijd voor het concert op 10 maart. Komt goed uit, want dat is op een donderdag, donderdagmiddag heb ik altijd vrij.

Het zal in 2002 geweest zijn dat ik op de TV een stukje van Pinkpop zag. Daar was ik al onder de indruk van System of a Down, maar ook het optreden van MUSE vond ik toen prima klinken. De jaren daarop de band niet echt gevolgd, maar een paar jaar geleden wat meegekregen van wat ex-collega’s en bleek dat ik ze nog beter vond dan in 2002. Dus zeker tijd om de band live te beluisteren! Wat wil je ook na zo’n opzwepende trailer 🙂

In de auto naar de Ziggodome, om 20.00 uur begint het voorprogramma met “Nothing but Thieves”.
Volledig overzicht:

18.30  Deuren open
20.00 Nothing But Thieves
20.40 Pauze / changeover
21.10 Muse
23.00 Verwacht einde concert

Rond 19.15 uur staat mijn auto geparkeerd in P1 bij de Arena. Klein stukje lopen en ik sta in de rij voor de ingang van het Ziggodome. In december 2014 voor de eerste keer hier geweest, het optreden van Blof waar ook Thé Lau nog even mee zong. Ik zit in de eerste ring, vak 102, rij 10, stoel 33. Kaartje scannen, ik kan het fouilleren overslaan en loop door naar de garderobe om mijn jas in te leveren. Voor 20 euro muntjes kopen, vervolgens naar de eerste verdieping. Eerst maar even een sanitaire stop en aan mijn eerste biertje. Dat valt er goed in, met mijn tweede biertje naar de zaal. De medewerker die daar staat wijst aan op welke plek ik zit, mooi op een hoek, dus je hoeft niet bij iedereen langs te lopen en ook nog wat ruimte voor je voeten.

Nothing But Thieves treedt als voorprogramma op. Collega Marijn (gitarist bij Hackberry) zit in vak 111, een collega van de fitness staat tussen de massa in het sta-vak, er lopen nog ergens wat Wergeasters rond en later zie ik dat ook Dirk Jan Grasdijk aanwezig was. Bij het kopen van mijn kaartje heb ik meteen twee kaartjes gekocht, maar iedereen die ik ken had al een kaartje gescoord, dus via Seatwave mijn kaartje verkocht. De dame die naast me zit op stoel 32 vraagt of ik het kaartje verkocht heb, wat ik bevestigend kan beantwoorden. Een paar collega’s van haar waren maandag 7 maart naar het eerste concert geweest en laaiend enthousiast, dus ze is gaan kijken of er nog ergens kaarten te krijgen waren. Niet via Ticketmaster, want toen de verkoop startte waren de tickets in no-time uitverkocht. Ze bedankt me dat ik de kaarten verkocht heb zodat ze er vanavond bij kan zijn. In een aflevering van Radar werd Seatwave volledig afgekraakt door Antoinette Hertsenberg, maar daar wil ik bij deze wel even een lans voor breken. Die dame had een geslaagde avond, ik heb mijn aankoopkosten van het kaartje weer terugverdiend (en nog iets van 7 euro extra waardoor ik een deel van mijn drankjes terugverdiend heb) en zelf heb ik ook meerdere keren gebruik gemaakt om toch naar Qlimax te kunnen gaan, want daar was ik ook altijd te laat om een kaartje via de normale verkoop te kunnen kopen.

Vervolgens is dit het programma wat gespeeld wordt:

Drones (Choir Track)
Psycho

Hysteria
Dead Inside
Bliss
Isolated System
The Handler
Resistance

Suppermassive Black Hole
Prelude
Starlight
Apocalypse
Drones D&B
Madness
[JFK]
Reapers
Time is running out

Uprising
The Globalist

Drones Choir (reprise)
Take a Bow
Mercy
Knights of Cydonia

Ge-wel-dig! Ik luister regelmatig naar MUSE via Spotify, maar dan heb je natuurlijk niet de kwaliteit zoals dit live heeft. Net als bij Nothing But Thieves klinkt het slagwerk op het drumstel fantastisch. De show is spectaculair. Beelden op doorzichtige “gordijnen”, ook waarbij je boven ogen ziet en handen, alsof het een poppenspeler is, die met draden de muzikanten bestuurt. Zo nu en dan een nummer achter piano, waarbij de piano uit het podium omhoog komt (en later weer naar beneden). En het thema: drones. Je hebt rondvliegende doorzichtige bollen, de “drones”. Petje af voor de programmeurs die gezorgd hebben dat het allemaal goed rondvliegt. Het meegolven van de mensen op de sta-plaatsen. Het mee-zingen met het refrein van Uprising. Kippenvel bij Mercy en Knights of Cydonia.

Toen de Drones Choir (reprise) voorbij kwam had ik al het idee dat de show richting het einde ging. Voor je gevoel was er nog maar een half uur voorbij, maar als de mannen het podium verlaten zie je op je horloge dat het toch echt kwart over elf is. Voor de terugreis nog maar een sanitaire stop (erg druk bij de wc’s) en muntjes opmaken, dus een cola en nog een broodje beenham bij de La Place. Vervolgens terug naar de auto, lichte filevorming, maar als ik één keer in de rij sta gaat het snel. Door de polder weer terug naar huis, om half twee lig ik onder de wol.

Via de Facebookpagina van het Ziggodome werden nog een paar filmpjes gedeeld, deze van Debbie Spaans laat mooi zien hoe de drones vliegen tijdens Supermassive Black Hole: