Hans en Wim Anker, iconen voor de advocatuur. De mannen wel eens voor de TV gezien en ook in real life bij een wedstrijd van SC-Heerenveen.

Dinsdag 8 maart naar de Harmonie, om 20.15 uur begint het theatercollege van Wim Anker. Rond 19.15 uur in de auto naar de Harmonie, parkeren in de parkeergarage onder het Zaailand, dus ruim op tijd binnen. Het is druk in de Harmonie, in een andere zaal treedt Daniël Lohues op. Rond 20.00 uur gaat de zaal open en kunnen we gaan zitten. Ik zit vanavond op de 3e rij, stoel 14, dus mooi vooraan en in het midden.

Er wordt een intro verzorgd door iemand waarvan ik de naam kwijt ben, daarna gaat Wim van start. Het eerste uur gaat over de basisprincipes waar de praktijk ” Anker en Anker ” op gebouwd is. Zo is er het principe dat geen zaak geweigerd wordt. Later blijken er toch een paar uitzonderingen te zijn, maar dat zijn ook logische uitzonderingen. Als er al veel zaken in behandeling zijn en er geen tijd is voor een extra zaak erbij, dan wordt deze niet aangenomen. Want dan kan er niet voldoende kwaliteit geleverd worden. Hetzelfde geldt als er raakvlakken zijn met de ” gedupeerde partij “. Zou er een overval gepleegd zijn op een familielid, dan moet de dader zich maar bij een ander advocatenbureau melden.

Dan geldt dat de Ankers de touwtjes in handen hebben. Zij bepalen hoe de zaak gaat lopen. Ook moet de cliënt zijn/haar volledige verhaal doen. Is overduidelijk dat de persoon schuldig is en dat ook bekent, dan kan het qua aanpak het beste zijn om schuld te bekennen. Is dat het standpunt van de Ankers, maar wil de cliënt dat absoluut niet, dan geldt hetzelfde, zoek maar een ander.

De Ankers vellen geen oordeel over de verdachte. Het oordeel wordt door de rechter uitgesproken.

Tijdens dit deel komen een aantal beeldfragmenten voorbij. In het kantoor in Leeuwarden, beelden van AT5 waar burgemeester Van der Laan uitspraken doet over de Robert M-zaak. En ook de levenslang gestrafte Theo Heinrichs. Bij deze opnames heeft hij inmiddels 48 jaar opsluiting achter de rug. Als ik me niet vergis was zijn vergrijp dat hij een aanranding (en later nogmaals) gepleegd heeft. Geen moord, geen doodslag. Zie je de beelden dan is je indruk dat deze bestraffing over de top is, niet een in-slecht mens. Iemand die onder begeleiding zelfstandig zou kunnen wonen.

Het is duidelijk dat we in de tijd van de online-media leven. In de tijd dat ze Ferdi E verdedigden voor de moord op Gerrit Jan Heijn kwamen er een paar ansichtkaarten binnen, met de case Robert M. lag de mailserver bijna plat door alle dreigende mails die ontvangen werden. Vreemd is dat mensen die deze mails versturen nog wel de mail starten met Geachte heren en afsluiten “met vriendelijke groeten”.

Na de pauze komt er nog een kort afsluitend verhaal van Wim. Ook één van de punten is dat de cliënt zich bij de Ankers meldt, zij gaan niet zelf rondleuren om klanten te “werven”. Er zijn andere advocaten die wel op die manier hun klantenbestand uitbreiden.

De Ankers zijn gaan lobbyen bij de politieke partijen om de straf “levenslang” anders aan te pakken. Je zou dan 1x in de 20 jaar een ijkmoment hebben waarbij de rechter kan beoordelen of de straf nog geldt, of dat er een aanpassing gedaan kan worden (bijvoorbeeld TBS). Hoewel een aantal politici aangeven achter dit standpunt te staan, is dit standpunt over het algemeen niet populair, is het slecht voor de peilingen en doen we het dus niet. Ontluisterend hoe politici dus hun standpunten verkwanselen. Ook zijn er de pro-deo zaken. Voor de verdachten die een advocaat niet kunnen betalen, maar via de regering zo alsnog een advocaat krijgen. Hetzelfde geldt voor dat de advocaat bij het verhoor aanwezig mag zijn. De vergoeding daarvoor is een schijntje, een aanfluiting. Je denkt er niet bij na, maar zo geeft Wim dus een voorbeeld van een verdachte die 3 dagen verhoord wordt, in Rotterdam en je daar dus elke dag heen moet rijden. En je hebt ook nog je andere zaken die gedaan moeten worden. Dat kan dus niet. De verhouding betaalde zaken / pro-deo zaken bij de Ankers is 50/50.

Daarna wordt een stoffen box door de zaal gegooid, deze bevat een microfoon en zo kunnen er vragen gesteld worden. Zo is er een ex-agent uit Amsterdam aanwezig die aangeeft dat in de loop van de jaren zijn gevoel ten opzichte van verdachten is verzacht, omdat je door langer contact meer de mens achter de verdachte ziet. Hij vraagt zich af hoe je iemand kunt verdedigen als je weet, door beeldmateriaal, wat voor vreselijke dingen die persoon gedaan heeft. Wim geeft aan dat dit wel degelijk een wissel op je als persoon trekt, bij elkaar opgeteld is hij door een burn-out e.d. er 2 jaar uit geweest. Ook heeft hij in bepaalde zaken het beeldmateriaal niet bekeken (zijn broer Hans wel) om op die manier toch een beeld van de persoon vast te kunnen houden. Ook de agent is er een aantal jaar tussenuit geweest.

Ook het punt van de advocaten die willen protesteren tegen het niets mogen zeggen bij het aanwezig zijn bij de verhoren ter sprake. Een aantal advocaten wil gaan protesteren, gaan wel wat zeggen, worden dan eruit gezet en gaan dit bij de rechter aanbrengen. Wim ziet dit als een slechte aanpak. Want het verhoor telt gewoon mee, de advocaat overtreedt de regels en kan dus niet protesteren.

Ook één van de punten, zowel betalende zaken als pro-deo zaken zijn welkom. De vraag uit het publiek of dat niet verplicht is wordt ontkennend beantwoord, sommige advocaten doen dus geen pro-deo zaken. Wim staat er niet afwijzend tegenover dat elk kantoor verplicht zou worden een minimaal aantal pro-deo zaken aan te nemen. En er komt een vraag uit het publiek over vormfouten. Verkeerde datum in de aanklacht, vrijspraak voor de verdachte. Wim kan ons uit de droom helpen, ergens in de jaren 90 is dat gat in de wet reeds gedicht. Dat lijkt goed, maar zorgt ervoor dat het OM minder scherp is, er dus fouten gemaakt worden die tijdens het proces hersteld worden. Sorry meneer Hornstra, wij klaagden u aan voor diefstal, maar het moet toch moord zijn.

Tijdens dit college zijn beelden getoond uit een aantal documentaires van de KRO-NCRV die de Ankers gevolgd hebben. Bij het verlaten van de zaal krijgt elke bezoeker een DVD mee waar 2 afleveringen op staan.

Een boeiende avond en een goede wake-up-call voor de stand van zaken van het recht in Nederland. Want hoewel de indruk is dat de straffen te laag zijn, blijkt dus dat er nog wel wat rammelt. Zo wordt rond de 50% (of was het meer?) van de zaken niet meer via de rechter gespeeld, maar kan de verdachte meteen een schikking met het OM treffen. Judge, Jury and Executioner in één persoon/orgaan. Niet iets wat in een democratisch land hoort voor te komen! De politie die tegen criminelen “terug willen kunnen hacken”, maar zoals we door de Zaanse Verhoormethode weten ook wel eens misbruik maken van hun bevoegdheden.

Mocht je van moord beschuldigd worden of een ander strafbaar feit (roken in de trein) en niet weten wat je moet doen, bel dan met de Ankers!