post-header-photo

James Blunt met Once upon a mind Tour in AFAS Live op 28 februari 2020

Niet iedereen kan de muziek van James Blunt waarderen. Nu moet je ook niet 5x achter elkaar naar “You are beautiful” luisteren, want dan heb je het wel gehad. Maar Bonfire Heart, 1973 en Goodbye my lover zijn best te pruimen. Toen kwam het nummer OK uit, met de beats van Robin Schultz. En toen had meneer Blunt er een fan bij 🙂

In 2017 heb ik zijn concert bezocht, ook in AFAS Live (link). Zoals je daar kunt lezen heb ik een prima muzikale avond gehad, voor herhaling vatbaar dus. Nu hij een nieuw album uitgebracht heeft, One upon a mind, doet hij een tour en bezoekt wederom AFAS Live, meteen een kaartje gekocht.

Op 28 februari vertrek ik 16.00 uur van mijn werk naar Amsterdam. Meestal sta ik op P2 geparkeerd, maar omdat die plekken al vol waren sta ik vandaag op P1 bij de Arena. Mooi onder dak en ook nog eens vlakbij AFAS Live, goede keuze met het slechte weer van de laatste tijd.

Om 17.30 uur heb ik mijn auto geparkeerd, ik heb nog een uurtje voor de deuren open gaan. Als ik de parkeergarage uitloop waait het flink, regent het lichtjes, eerst richting café BACO bij de Ziggo Dome, daar drink ik meestal een biertje om de avond “af te trappen”. Maar dat wordt ‘m niet, de boel is daar donker en gesloten, er is wel een concert met filmmuziek, maar dat is “pas” om 20.00 uur. Dus ik ben eerst maar weer naar mijn auto teruggelopen, daarin is het tenminste warm en droog! De deuren gaan om 18.30 uur open, dus rond die tijd loop ik (met paraplu) die kant op. Kaartje scannen, fouilleren gaat snel, bij de balie om een locker te regelen is het ook nog rustig. Paraplu (in hoesje zodat de locker niet al te nat wordt) en mijn jas in de locker, daarna eerst een sanitaire stop. Je krijgt meteen een lach op je gezicht, want aan de bovenkant van de “pisbakken” zit een display van pleeplay.nl. Op die display zie je een dame die met een vergrootglas naar je jongeheer kijkt en waarbij de tekst getoond wordt “heb je last van een kleine…”, wat na enige tijd opgevolgd wordt door “carrieredip”. En verwijst naar afaslive.nl/vacatures.Ook een manier om je doelgroep te bereiken 🙂

Hierna door naar de zaal, ervoor zijn de kassa’s, maar er staat dat je overal met je pin kunt betalen (en dus niet meer met muntjes). Even een biertje, daarmee de tribune op, zijn nog wel wat vrije plekken, maar ik vind er toch al veel mensen zitten. Mijn notitieblokje erbij om voor de komende 2 weken mijn planning voor te bereiden. De komende 2 weken heb ik vakantie (en ga ik ook zorgen dat ik tot rust kom, want de afgelopen periode was het een beetje té druk), maar dat betekent natuurlijk niet dat er niets gedaan hoeft te worden. De tribunes worden nog voller, naast me komen een paar mensen zitten die nog even wat eten ophalen en ook ik besluit om nog wat water te lozen en een biertje te nemen.

Met mijn biertje loop ik de zaal in, deze keer het concert niet zittend beluisteren, maar gewoon in de buurt van het podium staan. Hoewel er wel veel mensen zijn kan ik toch redelijk naar voren doorlopen. Om 20.00 uur begint Emily Roberts, die een half uur voorprogramma mag doen. Ze is dolenthousiast dat ze het voorprogramma mag doen, dit was volgens mij haar eerste avond. Ze zingt eigen nummers, een ontroerend liedje over de enige echte superheld, haar “mom”. En ook nog een cover van Bitter Sweet Symphony van The Verve. Hoewel ik niet speciaal naar een concert van Emily zou gaan was het wel de moeite waard.

Een half uurtje pauze, ik neem nog even een broodje en om 21.00 uur begint de show. Een groot scherm met blauwe achtergrond, het is donker en we zien het profiel van James met gitaar daarvoor. De aftrap is met “How it feels to be alive” van het nieuwe album. Hoewel ik best wel veel van James beluisterd heb werd ik toch nog verrast door nummers die ik nog niet kende. Smoke Signals die als 2e gespeeld wordt bijvoorbeeld. Maar natuurlijk ook bekende nummers/hits zoals Wisemen, Goodbye my lover, OK. Hij wisselt bijna elk nummer van gitaar en speelt ook een paar nummers op piano. Bij één nummer staat hij daar bovenop en maakt een foto van hemzelf met de zaal. En natuurlijk de geijkte grappen dat al de mannen in de zaal voor Valentijnsdag een kaartje gekocht hebben voor zichzelf en hun vriendin en die nu denken “wanneer is het nu afgelopen” nog even geduld moeten hebben omdat James een set van 5 uur gaat spelen. En al die mannen gehoopt hebben op een hete nacht na de tijd, maar door alle “miserable love-songs” alle vrouwen huilend naar huis zullen gaan en daar niet zoveel van terecht zal komen 😉 En natuurlijk krijgen we tussendoor nog You’re Beautiful. De toegiften zijn The Truth, 1973 en Bonfire Heart. Bijna meteen na afloop heeft livecrowdnl al de playlist online staan: spotify-link.

Mijn conclusie in 2017 was dat bij een volgend concert ik weer zou gaan. Ook nu is dat mijn conclusie. Het was een top-avond!

Naschrift 20 maart 2020: tijdens het concert zei James al: we zullen zien tot hoe ver Corona ons brengt. Dat waren voorspellende woorden, want ik heb met dit concert geluk gehad. Van 4 t/m 9 maart ben ik nog op vakantie geweest naar IJsland, vanaf 12 maart gingen er maatregelen van kracht om bijeenkomsten tot maximaal 100 mensen door te laten gaan. Bioscopen, theaters sloten de deuren. Ik heb dus de mazzel gehad dat ik nog bij het concert aanwezig kon zijn. Lof voor T for Telecom die een concert in Duitsland streamde en ook een aantal dagen na het concert nog steeds de stream beschikbaar stelde: https://www.magenta-musik-360.de/street-gigs/james-blunt-livestream