… de korte versie van het verhaal wat door sommigen al een ‘spannend jongensboek’ is genoemd. Zoals het kabinet zegt, na het zuur komt het zoet. Laten we er vanuit gaan dat dit ook voor ons geldt!

Eind 2009Â kregen we de zaak ‘Kramer versus Kramer’.
Oh nee, het werd de zaak:Â Curator versus Crossover/Rabobank of door sommige mensen getwitterd als ‘#dezaakci’

Het begin…
Maandag 24 augustus 2009 kom ik na twee vrije weken weer op het werk. Uitgerust, ready for work. Dat doe ik dan ook die ochtend, aan het begin van de middag krijgen we echter slecht nieuws.
Het faillissement gaat aangevraagd worden, alle verwoede pogingen ten spijt gaat de stekker eruit (niet letterlijk, want de servers blijven gelukkig nog wel doordraaien).
De ontwikkelingen volgen elkaar dan snel op. De Rabobank en Crossover gaan in conclaaf (of zijn dat al geweest), die middag gaan de computers e.d. over naar het witte pand van Crossover waardoor we via Remote Desktop met onze eigen laptop nog op onze eigen computers door kunnen werken. En dat is maar goed ook, want behalve dat we met nieuwe opdrachten bezig zijn, treden er zo nu en dan ook storingen op, waarbij we die natuurlijk nog wel op moeten kunnen lossen.

Uiteindelijk wordt het faillissement op woensdag 26 augustus aangevraagd, donderdag staat er al een kort artikel in de Leeuwarder Courant.
Vrijdag komt de curator langs die een kort verhaaltje afsteekt. Hij is ‘not amused’ dat de pc’s e.d. weg zijn, want hierdoor heb je als je potentiële kopers rond wil leiden een nadeel, een lege vergaderkamer, kantoren waar gewerkt wordt achter de eigen laptop, maar als iemand er niet is, staat ook zijn/haar pc er niet. En de servers kun je ook niet laten zien.

Mooi is dat, want je ziet daardoor een paar partijen tegenover elkaar staan, waarbij je ieders standpunt kunt begrijpen. En het is niet echt een good-guy/bad guy situatie omdat voor elk standpunt wel wat te zeggen is.

De bank heeft een aantal zekerheden bij CI uitstaan voor als de schuld niet voldaan kan worden, en verkoopt deze dus als CI failliet gaat.
Crossover wil haar klanten zekerheid geven (CI zorgt voor hosting en webapplicaties waarvoor Crossover zaken heeft geregeld met klanten). Als de servers zouden blijven staan, maar er zou niemand meer bij mogen komen en een server zou gereboot moeten worden dan heeft die klant (en dus Crossover) een probleem. Hetzelfde geldt als de groep programmeurs/NOCcers die alle ins-en-outs van de applicaties weten uiteen zou vallen.
De curator aan de andere kant wil om het bedrijf te kunnen verkopen een zo compleet mogelijke inventaris hebben. Om zo verschillende aanbieders tegen elkaar uit te kunnen spelen en een zo hoog mogelijk rendement te krijgen. Want laten we niet vergeten, CI is failliet gegaan, dus er staat een rij crediteuren klaar die nog geld moeten krijgen. De vraag is dan natuurlijk ook of je op die manier het bedrijf in zijn geheel kunt verkopen (met behoud van een groot deel van de banen) en of er op die manier voor het personeel een beter rendement te behalen is (de kracht van het bedrijf zijn de mensen met de kennis van de applicaties) dan dat er uiteindelijk maar één partij overblijft.

De week daarop komt iemand van het UWV waarbij we de papieren in kunnen vullen (krijgen nog salaris van augustus en september), staan een paar mensen van het CWI. Niet dat je daar zoveel aan hebt trouwens… Ook moet je nog even een CV mailen naar de curator zodat hij de potentiele kopers kan tonen wat de vaardigheden zijn van de mensen die er werken.

Wat nu? Ondanks het faillissement is er nog genoeg werk. Onzekerheid bij het personeel…
Vervolgens wordt de programmeursgroep bij elkaar geroepen op woensdagavond 2 september in café Wouters. René heeft de servers van de Rabobank gekocht, wij zijn nu voor Creative Industries er nog op aan het werken, maar straks (de curator heeft ons ontslagen per 1 oktober) zijn we als programmeurs ‘weg’ en heeft hij een probleem.
Dus de vraag of we bij hem aan de slag zouden willen gaan. Hoewel we wel aan het rondkijken zijn, lijkt ons dat wel een goed optie.

Even rust? Toch niet…
De donderdag erop komt de curator weer en het weer is in sync met de boodschap die hij komt melden. Het stormt en het stortregent waarbij een aantal vlaggen van CI al scheuren beginnen te vertonen. Behalve de melding dat er vrijdag potentiele kopers komen kijken, lijkt het erop dat er geen overeenstemming kan worden bereikt met Crossover. Ook omdat hij het niet eens is met de gang van zaken met de hosting gaat hij een kort geding aanspannen, dit komt dinsdag voor de rechter.

Vrijdag 4 september komen de potentiële kopers. Ik heb er maar één gezien, namelijk de eigenaar van SchoolMaster, een succesvol bedrijf uit Leeuwarden. Ik ben hem misgelopen in de pauze, maar over het algemeen staan de collega’s redelijk afwijzend ten opzichte van zijn aanbod, dit omdat er nogal wat mensen zijn die of zelf in het verleden niet zulke prettige ervaringen met hem hebben of via-via hebben gehoord dat het niet zo prettig werken bij hem zou zijn. Maar goed, dat zijn natuurlijk ‘gehoord-van’ verhalen, dus ik kan hier geen oordeel over vellen.

Zondagavond komen we weer samen bij Wouters om het nog even over de komende rechtzaak te hebben.

Dinsdag 8 september is de dag van de waarheid…
 ‘s Morgens geeft SchoolMaster een presentatie over de plannen die zij hebben. Wij zitten dan echter… in wat bijna ons stamcafé genoemd kan worden, namelijk ‘Wouters’. In ieder geval een duidelijk statement aan welke partij wij als werknemers de voorkeur geven.

‘s Middags om 12.30 uur lopen we naar het gerechtsgebouw, nadat we door de beveiliging gekomen zijn (riemen af, door het metaaldetectorpoortje) kunnen we om 13.00 uur de zaal in.

De akoestiek is beroerd, dus de advocaat van de curator is niet echt goed verstaanbaar, maar goed, door goed de aandacht erbij te houden lukt het.
Vervolgens komt de advocaat van de Rabobank aan de beurt, hierna de advocaat van Crossover die zijn verhaal kort houdt om niet in herhalingen te vallen, de advocaat van de Rabo heeft immers al een groot deel behandeld. Bij deze zaak heeft een vrouwelijke rechter zitting, naast haar zit een vrouwelijke griffier voor het maken van het verslag.

Omdat het bod van Schoolmaster vervallen is en Crossover eigenlijk de enige geinteresseerde is op dit moment, vraagt de rechter om een schorsing zodat de curator en Crossover onderling wat kunnen regelen. Na alle pleidooien van de advocaten zijn we inmiddels 15.00 uur en eerlijk gezegd is het niet superboeiend meer, omdat de feiten zoals ze voorgelegd zijn bij ons al bekend zijn. Dan gaat het snel. De schorsing duurt een half uur, dus even wat drinken, praten en om 15.30 uur weer naar de rechtzaal. Er is een deal gemaakt, dus hiermee is het afgerond. Om 15.40 uur lopen we naar buiten, drinken enkelen van ons nog even een biertje en in mijn geval loop ik door naar het station zodat ik nog mooi mijn bus van 16.02 uur weer terug kan nemen.

Deze foto met dank aan GJB

Een goed resultaat, maar helaas niet kan niet iedereen mee…
De internet/hostingtak blijft door deze uitspraak behouden en volgens mij gaan nog wel een aantal mensen mee, maar zijn er nu wel een aantal mensen die door het faillissement op straat komen te staan. Hopelijk kunnen ze spoedig bij een ander bedrijf aan de slag.

Wij als programmeurs zijn nu aan de slag bij ‘Crossover Interactive’ en krijgen we weer een stabiele situatie, iets waar wij blij mee zijn, maar natuurlijk ook Crossover en de klanten.

Of, zoals de rechter als afsluiting zei: ‘Voorwaarts!’
Â