post-header-photo

Daniël Arends in Theater Sneek op 2 februari 2023

Freek de Jonge, Youp van het Hek, Jochem Myjer, Bert Visscher. Cabaretiers die ik de afgelopen jaren in de theaters gezien heb en waarbij je van tevoren weet: dit wordt leuk/lachen. Maar zo nu en dan boek ik ook een voorstelling van iemand waar ik wat minder van weet/minder mee heb om mij te laten verrassen. Is het iemand die je daarna ook blijft volgen (Ronald Snijders, Roué Verveer) of is één keer voldoende (Stefano Keizers)? Ik heb zelf wat minder met “stand-up comedy”, maar als de persoon die het doet écht goed is, dan kan ik het wel waarderen.

Op 2 februari 2023 had ik 2 kaartjes gekocht voor Daniël Arends, hij geeft deze avond namelijk twee voorstellingen, om 19.15 uur “Thuis praat ik bijna nooit” en om 21.15 uur “God is mijn rechter”.

Ik weet niet zeker meer of ik Daniël eerder heb gezien. Ergens in 2008 of 2009 is de vestiging Amsterdam van Van Diepen Van der Kroef Advocaten overgegaan naar “Mijn Victor”, de webapplicatie die we bij Creative Industries gemaakt hadden. We hebben toen in Amsterdam pizza gegeten en zijn toen naar Toomler gegaan. Werner heeft toen een presentatie getoond en vervolgens hebben een paar personen hun stand-up-act gedaan, ik meende dat Daniël één van hun was. Wat ik nog wel weet is dat ik het allemaal niets vond en dacht: daar hoef ik niet nog eens naar toe. Maar goed, als je de lijst met personen ziet die daar opgetreden hebben, dan staan daar best goede namen tussen zoals Henry van Loon, Lebbis en Jansen, Najib Amhali, Roué Verveer, Alex Ploeg, Tex de Wit, Rob Urgert. En we zijn nu 15 jaar verder, dus is Daniël gegroeid qua performance?

De eerste voorstelling was aardig, de dierenscenes die tussendoor komen zijn grappig (de kotsende giraf die wel heel lang moet wachten tot zijn brakke zaterdagavondbiertjes eruit komen, de zebra die bij de zelfscanner niet door het poortje komt). Ik had het idee dat we in de tweede voorstelling beter op dreef zijn. Het voorbeeld hoe je als geest in het universum zweeft en “iets” of “iemand” je aanbiedt om een levend persoon te worden en wat dat inhoudt: de eerste dertig jaar op zoek naar jezelf, de volgende dertig jaar proberen dat allemaal weer kwijt te raken. De “iets” of “iemand” die niet alles vertelt “dat zeg ik niet!”, dat wordt dan ook weer mooi gebruikt om de voorstelling af te sluiten.

Hebben de voorstellingen verder veel inhoud? Nou nee, dan ga ik liever naar een voorstelling van Roué Verveer. Dus goed om Daniël nog een keer te zien, maar ik denk niet dat ik een volgende keer in de zaal kan zitten. Wil je echter met een groepje collega’s lekker aan het bier en dom lachen om een voorstelling met tussendoor irrelevante poep-en-pies grappen, boeken maar!