Zaterdag 30 november 2013 in de auto naar Leeuwarden, om 20.15 uur begint de voorstelling van Jandino Asporaat. Ik zit in de zaal op de 4e rij, aardig dicht bij het podium. Het is ook nog de rij bedoeld voor rolstoelen en dergelijke, dus werkelijk een zee van ruimte voor je benen! Er zit een drummer en een pianist op het podium, zij verzorgen de muziek bij de show. Jandino komt op, flitsend, de respons van het publiek is beschaafd, rustig klappend.
Maar dit is geen “gewone voorstelling”, het is een voorstelling die vergelijkbaar is met een tv-uitzending, en we weten allemaal wat dat betekent. Daar wordt je van tevoren opgezweept door iemand door te juichen, te klappen, te brullen. Dus de opkomst doen we nog een keer en de zaal gaat los. En daarmee is ook de toon gezet voor deze avond. Een druk mannetje op het podium, een “feel good” sfeer. Zo nu en dan worden de sketches afgewisseld met muziek, Jandino achter de microfoon en de eerder genoemde muzikanten op piano en drums. Dat klinkt best goed. En is ook een welkome afwisseling van de show. De show is nog wel eens 18+ qua grappen en dergelijke, zo staat Jandino wat plastisch uit te beelden en wordt hij door de pianist er voorzichtig op gewezen dat er op de 3e rij (dus scheef voor mij) toch wat jonger publiek zit. Cas van 9, een neef van 12 en een neef van 15 als ik me niet vergis.
Na de pauze krijgen we even Judeska op het podium die wat gesprekjes aanknoopt met heren in de zaal. Met (Surinaams?) accent, je moet dus flink moeite doen om het te verstaan. Cool. Later komt Jandino weer in normale outfit terug en gaat de voorstelling door.
Is er wat blijven hangen? We zijn nu een week verder en eerlijk gezegd moet ik zeggen dat het behoorlijk langs me heen gegleden is. Wel de “boodschap” van de voorstelling (die zat aan het einde, dus dan blijft het sowieso wat langer hangen), dat de wereld wel erg aan het verharden is en dat het wel wat minder kan. Daar kan ik wel wat mee. Je zit in de flow, je hebt het (smoor)druk en daardoor ben je wel eens afwezig/geef je te weinig aandacht of laat je dingen zoals ze zijn. Proberen wat meer interesse te tonen in de mensen om me heen, wat meer schouderklopjes uit te delen. Lijkt me een goed voornemen!
Vooraf heb ik ook geen Dino-shows gezien, want je weet nooit of de show die je gaat zien eigenlijk een herhaling is van wat je dan al op TV hebt gezien. Voor de Asporaat-fans, aanrader, zeker gaan. Voor de andere mensen, leuk voor een avondje, maar als je niet gaat heb je niet zoveel gemist. Nog wel even het filmpje wat de oorzaak was dat ik een kaartje gekocht heb: