Eerst was er de film, Intouchables. In de tijd dat ik nog bij Coolminds werkte werd ik door Kristy getipt dat dit een hele mooie film was, nadat ik m gezien had, was ik dat volledig met haar eens. Toen de film nog een keer uitgezonden werd, heb ik hem nog een keer gezien. En meerdere keren iets zien/lezen, dat doe ik alleen bij de echt goede films en boeken.

Dus toen ik zag dat Huub Stapel hiermee de theaters in zou gaan was de keuze snel gemaakt: boeken. Top-film naar het theater, gespeeld door een top-acteur, dus dat komt vast goed.

23 maart naar de Harmonie. Het is druk, behalve deze voorstelling is ook Ali B in da house en Angela Groothuizen. Ik kan niets van de voorstelling missen, want ik heb een kaartje voor de eerste rij, stoel 11, mooi in het midden en vooraan. Op het podium staan 2 afgeronde muren, deze spelen vanavond een grote rol in de verschillende locaties. Want in de film begin je in de auto, ben je in het huis van Philippe, in de flat van de moeder van Driss, in de kunsthal, in Parijs bij nacht, een hotel bij Duinkerken.

We beginnen de voorstelling met deze schermen/muren nog gesloten, blauw zwaailicht, Driss (in de voorstelling vernederlandst naar Dries) wordt opgepakt door de politie omdat hij oudere mensen heeft beroofd. Later gaan de muren open en zijn we in het “grote huis” van Philipe. Kunst aan de muur, de etagère met Fabergé eieren. Dries wil een papiertje laten tekenen, zodat hij een uitkering krijgt, maar de verlamde Philipe (rol geweldig gespeeld door Huub Stapel in de rolstoel) kan natuurlijk niet tekenen. Dries moet later terugkomen. De persoonlijke assistente weet hem de volgende dag als hij terugkomt toch zover te krijgen dat hij de kousen aan doet en dus de baan aanneemt. Ook de “verwende dochter” en de moeder van Dries komen op het podium terug. Op een bepaald moment is Philipe bezig om platen uit te zoeken voor het feest. Allemaal klassiek werk. Niet de keuze van Dries, die uiteindelijk Papaoutai van Stromae opzet. Door de muren weer dicht te schuiven (deze staan op wieltjes, het open en dichtschuiven wordt door theatermedewerkers gedaan), kan Dries (geweldig gespeeld door Cyriel Guds) de scene doen waar hij een drankje drinkt met de dochter van Philipe op het dakterras.

Als het pauze is, hoor ik rondom me roezemoezen dat de voorstelling prima in elkaar zit. Een drankje, daarna gaan we door met de tweede helft. Er staan nu 3 stoelen vooraan (en dus de rolstoel met Philipe erin), de scene waarbij ze op het balkon bij de opera zitten. Later krijgen we nog de scene waarbij Dries gaat paragliden, de sport waardoor Philips verlamd is geraakt. Aan een aantal touwen gaat Cyriel de lucht in. En er zijn nog een aantal scenes die we niet zien, maar die door Philipe kort worden samengevat (zoals de ontmoeting met Eléonore, de dame waar hij mee schrijft).

Een geweldige voorstelling! Net als met de film zou ik het geen probleem vinden om de voorstelling nog een keer te bezoeken.

Mocht je de voorstelling willen zien, je kunt hier zien waar en wanneer optreden wordt: http://www.ntk.nl/voorstelling/intouchables