De man die sneller spreekt dan zijn schaduw, Dolf Jansen. Eerder gezien in de Harmonie met “als ik het niet doe, doet niemand het“, vanavond, 17 maart naar De Lawei in Drachten. In de Grote Zaal is vanavond één of andere balletvoorstelling, wij zitten in de Roel Oostra-zaal. Zoals ik bij de vorige voorstelling al zei, jammer dat er geen tussentijdse pauze is. En je hebt hier ook nog dat je na de tijd een drankje neemt, maar je kunt alleen wat staan/hangen, dus je blijft na de tijd niet langer dan noodzakelijk.

De voorstelling zelf. Het thema is “ergens bij horen”. Interactie met het publiek. Zo zijn er mensen uit Leeuwarden die in een wandelgroepje zitten. Op het balkon zit een legioen studenten van het CIOS. Er is een afgevaardigde van de “schaatsers supportersgroep”. We hebben een FC-Groningen fan op de tribune.

Het verhaal gaat over “wat doen voor een ander”, natuurlijk het vluchtelingenprobleem en wat de PVV / regering in het algemeen niet goed doet. De 5 fundamenten van onze democratie en rechtsstaat worden inderdaad door de PVV aangetast, een partij waarbij één persoon alles bepaalt, dat klinkt al niet erg “democratisch”. Een mooi verhaal van een vrouw die vrijwilliger is in een tehuis met geestelijk wat minder begaafde mensen, waar een muurtje bijgewerkt moet worden en haar man (die metselaar is) daar eerst met lichte tegenzin het muurtje gaat metselen, maar langzamerhand steeds meer plezier krijgt in zijn werk omdat de cliënten applaudisseren bij elke rij die hij legt, en uiteindelijk met iedereen op de foto gaat. #feelgoodmoment

Maar ook de (nare) tweets die Dolf ontvangt na zijn optreden in Pauw en over zijn vraag aan Fleur Agema die beantwoordt wordt met “wie denk je wel niet dat je bent”.

Hoewel ik deze show niet zo sterk vond als de vorige, gaat de tijd toch snel voorbij en heb ik een leuke avond gehad. Maar ik hoop dat Dolf en Lebbis later weer eens gezamenlijk gaan/kunnen optreden.