Van 28 april tot en met 28 oktober 2018 is de expositie Escher op Reis in het Fries Museum in Leeuwarden. Mijn kaartje heb ik een tijdje geleden al besteld (link) en dat was maar goed ook. In deze week is het namelijk mei-vakantie, dus veel toeristen lopen even naar binnen, er stond al een artikel in de krant dat de kaarten uitverkocht zijn. Mocht je dus naar deze expositie willen gaan, dan kun je het beste dus van tevoren even een ticket online kopen, dan ben je ervan verzekerd dat je door kunt lopen.
Mijn kaartje geldt vanaf 14.00 uur, rond die tijd ben ik ook binnen. Door mijn ex-HSCG-collega Jenny geattendeerd op de “licht erotische audio-tour”, dus daar was ik wel benieuwd naar. Ik had een tas bij me (na de tijd nog even naar de bieb), deze kan (gratis!) in een kluisje. Hierna de trappen op en daar begint vervolgens de expositie. Alleen die audio-tour, dan heb je zo’n apparaatje nodig. Waar zijn die verkrijgbaar? Ik loop dus nog even terug en zie om de hoek dat dat het “einde” van de tour is. Daar kun je het audio-apparaat weer ophangen. Daar dus maar ééntje van gepakt en vervolgens met de tour gestart.
Bij de geëxposeerde werken zit zo nu en dan een zwart blokje met wifi-icoon op de muur. Richt je daar je audio-apparaat op, dan kun je deze tegen je oor houden en luisteren. Werkt prima, geen dopjes in je oren, maar gewoon een klein luidsprekertje. Complimenten voor het Fries Museum, dit werkt optimaal. Een vrouw vertelt zo nu en dan wat (is dat Dionne Stax?) en we hebben het personage “Maurits Escher”, de kunstenaar dus, die ingesproken is door Pierre Bokma.
We doorlopen zijn leven, we beginnen bij zijn schetsen toen hij jong was en bekijken/luisteren naar zijn schooltijd. Het enige vak wat hem echt boeit is tekenen, wiskunde is hij helemaal niet goed in. Grappig, want bij Escher denk je al gauw aan de “onmogelijke vormen” en associeer je dat meteen met wiskunde. Op latere leeftijd is hij zeer onder de indruk van de Italiaanse kunstenaars waar volgens hem “Rembrandt nog een puntje aan kan zuigen”. Er is ook een jongedame die als naaktmodel voor hem poseert en dan passeert inderdaad het stukje op de audio-tour, hij had dus een dagboek en beschreef daarin dat hij “ook maar een man was” en het model eens goed zou “kussen en knuffelen”. Ok….
Tot zover het Story/Privé/Weekend-deel van het verhaal, we gaan door met zijn artistieke ontwikkeling. Doordat hij in Italië woont maakt hij schetsen/tekeningen van dorpen/steden/torens/huizen in Italië. Zo komt dus Siena en San Gimignano voorbij, plaatsen waar ik tijdens mijn reis door Toscane ook geweest ben. Zo zie je bekende plaatsen in de tekeningen terug komen. Zo heb je ergens een klooster tussen de rotsen, stenen. Als je de tekening ziet denk je “dat zal toch in het echt niet zo zijn”, maar vervolgens hangt er een foto naast en zie je dat het inderdaad klopt. Ook mooie tekeningen van een donker gebouw, met gedetailleerde dakpannen en in de verte een spierwitte koepel. Prachtig.
Verderop komen we bij de werken waar de meesten van ons Escher van kennen. De mouw met een hand, met daarin een potlood, die een mouw met een hand met een potlood tekent. Waarbij de ene hand de rechterhand is, de andere de linkerhand. Het schetsje ernaast. Wat zijn die handen goed getekend. Zelf heb ik wel eens wat getekend, handen vind ik het moeilijkste wat er is. Je moet de juiste afmetingen, rondingen en schaduwen treffen. Weer een stukje verderop zien we bepaalde gebouwen, neervallend water wat via een soort stratenplan “naar boven loopt”, wat natuurlijk onmogelijk is. Weer verder een gebouw, waarbij je als je je hoofd linksom draait het “recht” ziet voor de ene groep mensen, als je je hoofd rechtsom draait juist “recht” voor de andere groep mensen. En het gebouw, waarbij het ene deel van het gebouw helemaal bol is en daardoor “naar buiten knalt”.
Het laatste stukje zien we de overgangen, dus het schaakbord, met een toren, naar een stad, etc. En ook het werk met de vissen en vogels. En dan nog een werk met een soort salamenders die “uit” de tekening komen, op een boekenstapel klimmen, uitblazen op het hoogste punt en vervolgens weer onder bij de tekening waar ze onderdeel van uit maken komen.
Uiteindelijk heb ik hier een uur rond gelopen. Een boeiende expositie. Op zich kun je hier nog langer rond lopen, hangt er ook een beetje vanaf hoe druk het is, het was deze middag wel redelijk druk, dus dan ga je niet continu vlakbij de werken staan om te kijken hoe het nu exact opgebouwd is. Een aanrader!