Eigenlijk zou deze voorstelling op 27 oktober in Theater Sneek gehouden worden, maar: Freark Smink, de hoofdrolspeler had een keelontsteking: niet handig als je de belangrijkste speler bent in een voorstelling waarin de hoofdmoot verhalen/spreken is. Voorstellingen uitgesteld, eerst rust nemen en nu op 8 november dus de doorgeschoven voorstelling.

Ook wel weer een beetje vreemd, want het zou de “officiële première” zijn. Maar na 27 oktober stonden ook nog een paar voorstellingen in de agenda die wel door konden gaan, voordeel is wel dat bij “de aftrap van deze voorstelling” de spelers al een aantal voorstellingen gedaan hebben, op elkaar ingespeeld zijn door de interactie met het publiek, dus dit moet wel een geweldige voorstelling worden!

Rond 19.50 uur was ik binnen, wat bekende Friezen zoals Tet Rozendal, Eelke Lok, Foppe de Haan en Gerard van der Veer (die vroeger altijd het nieuws op Omrop Fryslân presenteerde) gespot. Rond 20.00 uur gaat de gong, we mogen naar binnen. Ik zit redelijk bovenaan en als ik om kijk naar de mannen van het licht en geluid: daar zit mijn dorpsgenoot Daam achter het regelpaneel.

Iets na 20.15 uur wordt het donker in de zaal en start de voorstelling. Het eerste deel is voornamelijk Freark die aan het woord is. Hij pakt zijn koffer in, in de jaren 60 naar Canada geëmigreerd, maar nu op aandringen van zijn (overleden) vrouw terug naar Friesland. We horen hoe het vroeger was, hoe hij geen boer mocht/kon worden, omdat zijn broer ouder was en de boerderij overnam. Het verhaal over zijn eerste jeugdliefde (2 geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen). Zijn zoon brengt hem naar het vliegveld.

Wat een beetje irriteert is dat er best veel mensen regelmatig zitten te hoesten. Het lijkt wel alsof er een nieuwe coronapandemie aan zit te komen. Freark wacht soms even en start opnieuw om zich verstaanbaar te maken, want door het gekuchel valt soms wat weg.

Het volgende deel is dat Freark bij een “bed en brochje” zit, veel gezien heeft en zich prima vermaakt. Zijn oude moeder ligt hier begraven, dus hij plaatst daar een Fries vlagje met een kleine “maple leaf” van Canada in. Dat wordt bekend en zo komt er na verloop van tijd een verslaggever van “Groots Sneek” die hem interviewt. Een Marokkaanse jongen, qua oorsprong, want hij is geboren in Leeuwarden. Zo komt het verhaal op zijn opa die gastarbeider was en hoe zijn vader en moeder (en opa en oma) naar Friesland verhuisd zijn.

Ook die dame die een aantal rijen voor mij zit, als je geen interesse hebt, ga dan naar huis. Je zit op een donkere tribune, maar ergens voor je licht een mobiel op omdat iemand schijnbaar de berichten die daarop binnen komen belangrijker vindt? Erg storend voor de mensen die achter je zitten!

Er zitten nog een aantal andere twists in het verhaal, maar dat ga ik hier niet verder spoileren, daarvoor moet je gewoon de voorstelling zien. Het is een voorstelling met pauze, skoft. Dat kan ik wel waarderen, dat vind ik beter dan die “lange” voorstellingen waarbij je na de tijd nog wat kunt drinken. Tussendoor dus een drankje en door met de tweede helft.

Ik ken de originele voorstelling van De Emigrant niet. Dus ik weet niet of er veel overeenkomsten zijn met het origineel (en of dat mensen kan afschrikken: die heb ik al gezien, dus laat maar). Dat zou ik niet doen. Schrijver Romke Toering heeft een mooi verhaal neergezet, Freark zet een geweldige rol neer, als ik niet beter zou weten zou ik zeggen dat hij echt een “Fries om útens” is die terug komt, de andere acteurs doen het ook prima en maken de voorstelling compleet. Regisseur Jos Thie heeft weer een top-voorstelling neer weten te zetten. Dat is ook te zien op de speellijst, want veel voorstellingen zijn al uitverkocht.

Mocht je nog een poging willen wagen om een kaart te kopen, hier staat de lijst: link.