post-header-photo

John Cleese in theater De Spiegel in Zwolle op 10 juli 2022

In 2018 zou John Cleese optreden in De Spiegel in Zwolle, dat kaartje had ik snel gekocht. Want John Cleese, dat is Basil Fawlty van Fawlty Towers, Monty Python en wat grappige managementvideo’s die ik ooit op school gezien heb. Maar een paar weken later bleek dat in dat weekend we met TRES naar Madrid gingen. Met pijn in het hart heb ik mijn kaart toen via Ticketswap verkocht. Maar ik stond nog in de kaartenbak bij De Spiegel, dus nu John weer zijn show ging doen, kreeg ik bericht en de mogelijkheid om voor de officiële verkoop een kaartje te kopen. Direct gedaan, dan ook meteen maar op de 1e rij!

Dat zou 22 april 2020 zijn, maar er kwam een pandemie voorbij. Dus de volgende datum, 16 september 2021 werd hem ook niet. Maar nu, 10 juli 2022 is de dag!

Ruim op tijd vertrokken, want hoewel je zo in Zwolle bent, in deze tijd van idioten die zich solidair verklaren met de boeren en verkeersopstoppingen veroorzaken, dan kun je toch beter wat vroeger weg gaan. Geen problemen gehad, wel aan de andere kant een flinke opstopping door dat tuig. Ik snap dat je boos bent en wat wilt doen, maar dan moet je Rutte en zijn ministersploeg gaan “opstoppen” en niet een willekeurige voorbijganger die naar een concert, het theater of mogelijk naar het ziekenhuis gaat.

Eerst een Grolsch biertje, kijken wat voor publiek er nog meer komt (ook hier een wat ouder publiek) en rond 19.45 gaat de zaal open. Ik zit te plek als om 20.00 uur de show start. Links naast mij 2 lege stoelen, rechts van mij een mevrouw met krukken en krullen in het haar (en die me een beetje bekend voorkomt), daarnaast haar man of vriend en de rest van de zaal: zit ook bomvol!

John Cleese komt op na het intro (het grappige intro wat in het Engels vertelt dat de man vandaag al 2 hartaanvallen gehad heeft maar toch aanwezig is (niet waar dus)). Mijn eerste reactie is schrik. Want ik ken John van de afbeelding die eerst getoond wordt, een lange man, slank, snorretje, een beetje grijzend. Op het podium zien we een 82 of 83 jarige man, kalend, het haar wat hij heeft is wit, het snorretje is weg en er is een buikje voor in de plaats gekomen. En we horen later ook dat er allemaal onderdelen vervangen zijn (nieuwe knie, nieuwe heupen). Dus de “silly walk” zal niet live op het podium vertoond worden.

Maar zijn stem en humor is nog steeds “oud en vertrouwd”. Dus we krijgen een verhaal over hoe het in hotels gaat, zien we op het scherm hoe zijn ex-vrouw geld opneemt en horen we dat ze een flink bedrag voor de scheiding wil hebben: de reden dat John hier staat om dat te verdienen. We zien fragmenten uit Fawlty Towers en uit Monty Python. We zien hoe in 1989 één van de Monty Python acteurs overleden is, Graham Chapman en waarbij John een geweldige speech op zijn begrafenis houdt. Ook online nog te bekijken:

Zo gaan we door, John bespreekt humor, hoe het over sex en andere “beladen” onderwerpen kan gaan en je zo een veel grotere reactie krijgt dan als je het bij algemene onderwerpen houdt.

Na een uurtje is er pauze, in de pauze kun je vragen sturen naar een mailadres. Een interviewer zit naast John op het podium en stelt de vragen. Zo komt Monty Python nog een keer voorbij, hoe ze na Graham Chapmans dood niets meer doen, toch naar een evenement gaan en zijn urn met as meenemen. Dat komt terug in het interview met Robert Klein:

En zo zien we hoe grappen over de dood, over dieren, over “racisme” de beste grappen kunnen zijn.

Een leuke avond gehad! Na een sanitaire stop wil ik mijn jas ophalen, maar wordt nog even tegengehouden voor mijn buurvrouw, want ook zij vindt dat ik een “bekend gezicht” heb. We hebben elkaar “ergens” gezien, maar waar? We kunnen er beide niet op komen. Nou ja, mochten we elkaar later nog eens tegenkomen, dan kennen we elkaar van John Cleese 😉

 

Titel van deze show was “Last time to see me before I die” en hoewel dit zwartgallige humor is, zit daar ook wel weer een stukje waarheid in. Want als John over een paar jaar met dezelfde voorstelling weer naar het theater komt, dan koop ik geen kaartje, want één keer zien is voldoende. Dat in tegenstelling tot de afleveringen van Fawlty Towers, die zijn heel vaak op TV herhaald, maar altijd leuk om nog een keer te bekijken. Mocht je de show nog niet gezien hebben, dan raad ik je aan om deze wel te bezoeken, want de voorstelling was leuk.

Foto-album: link.