Op 13 juni komt Bon Jovi met de This House is not for Sale tour in het Goffertpark in Nijmegen. Mooi op een donderdag, mijn vrije middag, dus een kaartje geboekt. Las ergens in de krant dat de laatste keer dat Bon Jovi een concert gaf in Nederland, dit 10 jaar geleden was. Het programma is dat je om 16.00 uur naar binnen kunt, om 17.30 uur speelt Navarone tot 18.30 uur, vervolgens pauze, daarna Kensington van 19.00 tot 20.00 uur. Pauze tot 20.30 uur, hierna het optreden van Bon Jovi tot 23.00 uur.

De nummers van Bon Jovi heb ik vroeger vaak genoeg op mijn walkman gehad, Livin’ on a Prayer, Bed of Roses, Bad Medicine, dus ik heb er zin in!

Donderdag thuis eten, daarna in de auto op pad. Ik zou rond 13.30 uur rijden, dat wordt 14.00 uur. In het begin rijdt het goed door, maar in de buurt van Arnhem stopt het op. Matrixborden die je naar 90 – 70 – 50 km per uur terugbrengen. Op sommige stukken helemaal even stilstaan, en dan stapvoets weer verder. Verraderlijk dat je op sommige punten weer flink gas kunt geven, maar dan weer in een opstopping kunt belanden, dus alert blijven. Bij het “eilandje” waar ik altijd mijn auto parkeer is nog ruimte (ik was al bang dat alles vol zou staan), dus rond 17.00 uur zet ik de auto hier neer. Het regent, maar als ik uit de auto stap na even wachten is het alweer droog.

In grote groepen lopen we naar het Goffertpark. Voordeel is wel dat je nu meteen kunt doorlopen. Fiches kopen, het zonnetje komt erbij, dus de jas kan omgebonden worden. Biertje erbij, het voelt als vakantie. Navarone speelt een aantal sets, ze komen uit de regio Nijmegen. De zanger wilde op jonge leeftijd al Bon Jovi zien en heeft dat als 8-jarig jochie ook gedaan. Lekkere riedeltjes in de muziek, maar niet een band waarvoor ik speciaal naar Nijmegen zou rijden. Een stukje pauze en dan komt Kensington op.

Het begint nu weer te regenen, dus de poncho om. Kom ik er ook achter dat er geen mouwen aan zitten, dus de mouwen van mijn spijkerjack worden behoorlijk nat… Goed dat ik de booties aangedaan heb, want het begint op sommige plekken modderig te worden én ik hou droge voeten. Kensington is top! Ze spelen hun nieuwe nummer “Bats”, ook weer een stevig/lekker stukje rock! En natuurlijk Sorry, Streets, War, Bridges. Afsluiter is St. Helena. Gelukkig wordt het weer droog en kan de poncho weer in het rugzakje.

Als ik een alcoholvrij biertje koop meen ik een bekend gezicht te zien, Welmoed die ook uit Wergea komt. Dus nog even een rondje omgelopen en ja hoor, tussen al die duizenden mensen toch nog even een groep Wergeasters gespot/begroet! Ik loop weer naar voren om wat dichter bij het podium in de buurt te staan. Niet te dichtbij, want er komt een behoorlijke bak herrie uit de boxen.

Rond 20.30 uur begint Bon Jovi, beginnend met This House is not for Sale. “Nieuwer” werk wordt regelmatig afgewisseld met golden-oldies. Dus You give love a bad name, It’s my life, Keep the faith, I’ll sleep when I’m dead, Have a nice day, Raise your hands, Bad Medicine (dat was zeker een mee-zinger!). Ook een nummer uit 1983, Runaway. Tussentijds nog een sanitaire stop, zelfs bij de urinoirs van de heren is het druk. Als ik terug loop en in de rij sta om nog wat muntjes te kopen speelt Bon Jovi “Wanted dead or alive”. Schijnbaar sta ik zachtjes mee te zingen, want een jongedame die langs loopt durft het aan om dit samen met me mee te bléren 🙂

Tussendoor schuift er weer een wolk met regen over, dus de poncho kan weer aan. Rond 22.15 uur gaat de band van het toneel af. En ze komen een tijdje later weer terug, waarbij we nog Always en Livin’ on a Prayer te horen krijgen. Daarmee is de show rond 22.40 uur afgelopen. Wat eerder dan in de aankondiging en op zich ook wel goed, want er schuift een flink regengebied richting Nijmegen, met mogelijk onweer. In de massa loop ik terug naar de auto, schoenen omwisselen, poncho in de rugzak in de kofferbak, jas en pet op de achterbank en in t-shirtje (met de kachel aan) weer naar huis. Het rijdt goed door, dus iets na 1 uur middernacht ben ik weer thuis.

Complimenten voor de organisatie. Prima artiesten en ook de rest (voldoende toiletten, drankjes- en snackmogelijkheden). Halverwege het concert begin ik toch wat af te koelen, naast patat en pizza kun je ook loempia’s krijgen. Die koop ik (2 stuks met saus). Zijn flink warm. Als ik daarna mee zing met een nummer komen de rookwolkjes uit mijn mond en ben ik weer op temperatuur. Top!

Een mooi concert. De oude classics weer gehoord en me prima vermaakt. Maar dan de hamvraag, zou de band weer optreden in Nederland, zou je er dan nog een keer heen gaan? Dan is het antwoord: nee. Want in mijn gedachten hoor ik de John Bon Jovi van jaren geleden. Met het scherpe randje naar boven in zijn stem. Als je ouder wordt kun je dat kwijt raken. En zoals ik het gehoord heb was hij dat in ieder geval deze avond kwijt. En volgens mij moet hij ook echt moeite doen bij het zingen, omdat hij zelf natuurlijk nog wel er probeert uit te halen wat erin zou moeten zitten. Respect voor deze ras-artiest en band, het was een zeer geslaagd éénmalig concertbezoek!

Als je een indruk wilt krijgen waar ik het over heb, bekijk dan maar even deze opname van Hans Tenk: https://twitter.com/HansTenk/status/1139269358738214912