Het zal ergens in 1998 geweest zijn dat ik voor het eerst een nummer van Blof hoorde, Liefs uit Londen (het album “Helder” komt uit dat jaar, dus dat zal wel kloppen). Ik was de krant aan het lezen, de radio stond aan en dit nummer werd gedraaid. Kippenvel en voor mij meteen duidelijk dat dit nummer goed in de top 40 zou gaan scoren. Sommige mensen zullen verbaasd zijn dat ik muziek van Blof goed vind, maar dat komt omdat ik niet vast zit aan één muziekstroming. Ja, ik hou van muziek die op Qlimax gedraaid wordt. Ja, ik luister graag naar Metallica, Volbeat, System of a Down. Maar ook andere nummers die je raken door het juiste ritme, een mooie solo, daar kan ik van genieten. Na Liefs uit Londen heeft Blof nog veel meer nummers uitgebracht die ik kan waarderen.

Dus toen begin dit jaar het album In Het Midden Van Alles uitgebracht werd en je via de Telegraaf een combi-pakket kon kopen (CD + kaartje voor de Ziggodome) vond ik dat het tijd werd dat ik naar een concert zou gaan. Ook meteen mijn eerste bezoek aan het Ziggodome. Op 13 december om 18.30 uur vertrokken, rond 20.00 uur de auto in parkeergarage P10 geparkeerd. Een klein stukje lopen (langs de Arena, waar ik jaren geleden vaste bezoeker van Sensation Black was) en als je door de tunnel gelopen bent en links afslaat ben je er al.

Uitrij-kaart gekocht, jas ingeleverd, muntjes gekocht, op naar de tribune. De puristen zullen zeggen dat je bij een concert hoort te staan, ik vond het wel relaxt dat ik lekker kon zitten 🙂
Op de tribune dus, eerste rij, richting het midden van de zaal en aan het uiteinde van de rij, dus een perfecte plek. Om 20.30 uur begint de show. Ge-wel-dig. Dan is een CD een slap aftreksel. Het drumstel wat heerlijk luid klinkt, een prachtige lichtshow, waarbij flitsende lampen gecombineerd worden met drumslagen. De strijkers die bij een nummer meespelen hoor ik in het eerste deel niet meespelen (terwijl ze volgens de beelden/bewegingen wel meespelen), later zijn ze wel duidelijk te horen.

Zo nu en dan komt er nog een gastartiest langs. Zo is er Miss Montreal die meezingt met Open Je Ogen, Mr. Probz met Waves (gestart door Pascal met een Nederlandse vertaling), Joshua Nolet van Chef’s Special met In Your Arms, Rowwen Hèze-mannen Jack Poels en Tren van Enckevort (op accordeon) die Aan de Kust meezingen (en later nog gezamenlijk “Bestel Maar”, waarbij het bier door de zaal vliegt en Twee Koude Handen (lekker up-temp). Als afsluiter wordt Iedereen is van de wereld met (de zieke) Thé Lau. Indrukwekkend.

Een geweldige avond gehad. Tot over 2 jaar maar weer!

Op deze site staat trouwens een uitstekende recensie: http://www.pzc.nl/regio/blogs/blog-bl%C3%B8f

Nog een paar filmpjes gemaakt:

In het midden van alles

Omarm

Open je ogen

Iedereen is van de wereld

Woensdag 10 december 2014 rijd ik naar Theater Sneek, deze avond de voorstelling Back to Basic van NUHR (Niet Uit Het Raam) met Peter Heerschop, Viggo Waas, Joep van Deudekom en Eddie B. Wahr. Het is superdruk in Sneek, maar gelukkig is er op een andere parkeerplaats in de buurt een vak opengebleven, omdat de auto’s aan de beide kanten wat krap naar binnen staan, maar door er rustig en voorzichtig tussen te rijden kan ik er nog parkeren. Dat is geregeld!

Op het kaartje kijken waar ik zit, blijk ik op de eerste rij te zitten. De show begint om 20.15 uur (zaal is vol), door te introduceren dat als de mannen een pet dragen, ze een boer spelen, ze een oorbel dragen een vrouw spelen en als ze een oorbel + pet dragen…., juist, een boerin spelen! Thema van de show is dat we echt terug naar basic gaan. Zo heb je een sketch met Joep die de bankdirecteur speelt en Peter zijn schoonmaakster, die probeert wat extra geld voor haar uitstekende werk te krijgen, maar door het woordenspel uiteindelijk minder per uur gaat verdienen (en dus ook nog geld terug moet geven). Een sketch met een vrouw die haar huis wil verkopen, waarbij na elkaar 3 boeren (met hun eigen wijsheden) voor een bezichtiging langskomen en duidelijk maken dat ze tevreden mag zijn met de helft van de prijs.

Een sketch met 2 echtparen, waarbij Viggo uitbeeldt dat hij in een auto rijdt (met 28 versnellingen), als ze in het Japanse restaurant zijn, Peter een verslag doet van hun vakantie in Zuid Afrika over de ontmoeting met een olifant (werkelijk fenomenaal door elkaar verhaspeld). Teveel om op te noemen, maar allemaal zeer geslaagd. Jammer alleen dat ook bij deze voorstelling er tussentijds geen pauze is, dus na de tijd nog maar een biertje gedronken en weer naar huis gereden. Deze voorstelling is een aanrader (maar dat zijn alle NUHR voorstellingen).

Hier is de speellijst te vinden, zo te zien alleen nog dit jaar op 18, 19 en 20 december 2014 in Amsterdam in de Kleine Komedie.