Het plan was om naar Italië te gaan, Gardameer, Verona en Venetië, maar daar was te weinig deelname voor. Dus maar even via de mail contact opgenomen met Paulusma welke reizen wel voldoende deelname hadden, de reis naar Kroatië was zeker. Dus meteen geboekt. Voor mijn mede-passagiers, de foto’s die ik gemaakt heb, de beste manier om ze te bekijken is via Flickr: https://www.flickr.com/photos/durkio1977/sets/72157658754066222
Als je de foto’s in origineel formaat wilt bekijken, dan kun je dat hier doen: http://beta.myalbum.com/album/IyKzH5XBxC2m  Soms duurt het een tijdje voordat de foto’s ingeladen worden. Als je een foto in origineel formaat wilt hebben, laat dan even weten welke foto je wilt en stuur me een mailtje. De filmpjes zijn hier als playlist op Youtube terug te vinden.

Maandag 31 augustus 2015
‘s Morgens rond 8.00 uur in de auto naar Grou. Regen, onweer, echt weer om op vakantie naar een warm land te gaan. De bus is wat later, 8.40 uur i.p.v. 8.30 uur, door het slechte weer is het druk op de weg. In de bus kom ik nog twee bekenden tegen die net als ik vorig jaar naar Tsjechië zijn geweest.
In Zevenaar houden we onze eerste stop. Het is al 28 graden, temperatuur loopt op naar 32 graden.
Later houden we nogmaals een stop, rond 14.00 uur bij Siegerland West Freudenberg Autogrill.
Het is flink warm, dus buiten op een groot rotsblok gezeten genietend van een Magnum Black Espresso.
‘s Avonds komen we aan in een dorpje, Schlüsselfeld. We overnachten in Gasthof “Zum Storch”.
Na het avondeten nog even een rondje door het dorp, smal straatje met een toegangspoort.
Het terras zit vol, dus ik besluit op mijn kamer te beginnen met mijn boek van Stephen King, Revival.

Dinsdag 1 september 2015
We vertrekken rond 8.00 uur, op naar Slovenië, Bled. In Duitsland zien we allemaal hop-planten. Om 10.47 onze eerste stop bij Vaterstetten West Autobahn Tank & Rast Feldkirchen.
We nemen de Oostenrijk-route, mooi om de huizen te zien, met de bloembakken.
Om 12.12 uur bij Serways Inntal West Kiefersfelden (Oostenrijk) een Cola en broodje gekocht.
We gaan door de Karawankatunnel, deze is 8 kilometer lang.
In ons hotel (De Krim) staat een jongen met accordeon te spelen bij het lopend buffet.
‘s Avonds nog even bij het meer langs gelopen met Pytsje en Tryntsje, de gebouwen zijn mooi verlicht. Ook flink wat joggers/hardlopers die over dit paadje rennen.

Woensdag 2 september 2015
Vandaag naar de grotten van Postonja.
We zijn ruim op tijd, dus eerst om 9.31 uur aan de cappuccino, buiten op het terras.
We gaan door een draaistang bij de ingang, daar wordt je dan op de foto gezet.
Daarna instappen in het treintje. Dit is allemaal open, je kunt mooi om je heen kijken.
Na een tijd gereden te hebben stappen we uit. Het is daar rond de 10 graden.
Er is geen Nederlandstalige gids, we volgen de Duitse gids. Zo komen we onder andere in de spaghetti-zaal.
Het zijn allemaal dunne sliertjes (dunne stalactieten) die van het plafond naar beneden hangen.
Prachtig gezicht. Zo is er ook nog een essentiële verbinding, als deze wegvalt dondert alles in elkaar.
In het aquarium worden diertjes getoond, de olm, die hier leven.
Als we uit de grotten komen blijkt het te regenen, daar hadden we niet op gerekend.
Omdat het water uit de kraan niet drinkbaar is, maar weer even wat cola inslaan.
Hierna nog even doorlopen en met een groepje op het terras een cappuccino en sendvic gegeten/gedronken.
Het gebied waar we doorheen rijden is te vergelijken met de Ardennen.

Volgens mij is het deze dag dat we een tussenstop in een stadje hebben. We drinken wat en als we bij de bus terugkeren staat daar een echt Bosnisch oud vrouwtje. Geen tanden, gebocheld, hoofddoekje op. Ik zit al in de bus, later bedenk je dat je haar toch even op de foto had moeten zetten. Want ze vindt het fantastisch dat onze chauffeur een vrouw is. Duim omhoog. Ze loopt door, niet al te snel natuurlijk, dus als we haar later inhalen toetert Kitty en wuiven er 29 mensen naar dit vrouwtje. Dat zal ze ook niet elke dag meemaken 🙂

Het laatste stuk naar het hotel, dat duurt lang. We rijden achter een Oostenrijkse bus van Busreizen Schwarz die met een gangetje van 40 kilometer per uur de bergen op en af rijdt. Ons hotel, hotel Macola in Korenica komt in zicht, de Oostenrijkse bus rijdt door (blijkt verderop via de rotonde terug te komen), maar Kitty neemt mooi de short-cut en heeft als eerste de bus geparkeerd. De chauffeur is not amused, dus luid discussiërend komen ze weer naar buiten. De eerste indruk die je krijgt is dat het een neef of andere familie van Hitler is, net zo’n snorretje. Wat een hond. Blij dat ik niet in die bus zat, want die wil je niet als chauffeur hebben. Er is een terras voor bij het hotel, dus hier nog even met mijn boek gezeten en een lekker pivootje gekocht. En mijn eerste WIFI-ondersteuning aangeboden aan de medepassagiers 🙂

Donderdag 3 september 2015
Deze dag gaan we naar de Plitvicemeren. In het park groeien onder andere cyclamen in het wild.
Het park valt onder de UNESCO, vroeger ging de belangrijkste weg dwars door het park, maar dat is flink aangepast. We hadden ook al een andere weg gezien, die is bedoeld voor het vrachtverkeer. Later moet het zo zijn dat de weg alleen gebruikt wordt voor bezoekers van het park. We lopen achter de gids aan die over het park/de meren vertelt. Zo zijn er opnames gemaakt voor Winnetou (toevallig staat er net een artikel in Bild dat er weer een Winnetou-film gaat komen). We dalen af via paadjes, via de steigers kom je vervolgens uit bij een souvenirwinkel en een blokhut waar je cappuccino en een broodje kunt kopen. Ook hier kunnen we buiten weer aan de picknicktafels eten en drinken.
Prachtige kaarten bij deze souvenirwinkel, dus een aantal gekocht (inclusief postzegels).
Daarna stappen we op een bootje en varen we naar de andere kant. Hier stappen we er weer af en lopen weer een stuk bergopwaarts. Vroeger waren dit trappen (zijn er ook nog), maar het pad is nu zo dat het langzaam omhoog slingert. Daarna nog een klein stukje in een bus en we komen weer aan bij het beginpunt. We bedanken de gids. Rond 12.05 zijn we terug, hierna een sanitaire stop, een cappuccino en sendvic en nog even blijven zitten. Hierna weer via de brug over de weg terug naar de bus.

Via de Dynarische Alpen rijden we naar ons volgende hotel. Op een hoog punt stoppen we, waar we mooie foto’s van het uitzicht kunnen maken. Hierdoor komen we wel even in een file, er zijn 2 auto’s boven op elkaar geklapt. Zo nu en dan lopen er mensen uit auto’s langs om te zien wat er aan de hand is, volgens een aantal zouden er één of meerdere doden gevallen zijn.

We komen nog niet al te laat aan in het hotel. Vandaag kamer 604, wat dan de 3e verdieping blijkt te zijn. Klein balkonnetje met uitzicht op de oprit waar we met de koffers naar beneden zijn gegaan. In dit hotel blijven we 4 dagen, dus de komende dagen geen koffers in de bus laden.

Het is hier lopend buffet, maar wel waarbij het hoofdgerecht ingeschept wordt door een brede gast die achter de bakken staat. Je wijst aan wat je wilt hebben en je krijgt je bord weer gevuld terug.
De eerste avond zijn we laat klaar, maar dat komt ook doordat het toetje (een soort ijstaart) in optocht met sterretjes rondgesjouwd wordt.

Geen idee of ik deze avond nog de boulevard op geweest ben of pas de volgende dag op 4 september.
Met mijn boek naar de Bananenbar gelopen, daar kun je mooi op het terras zitten.  Er zit een winkel naast, door dat licht kan ik mijn boek nog redelijk lezen. Bij de bar zit buiten een zanger met gitaar, erg relaxed!

Vrijdag 4 september 2015
Deze dag naar Dubrovnic. Even afwachten of de gids er op tijd is, mocht dat niet zo zijn, dan ben ik de invallende reisleider, het centrale verzamelpunt. Maar onze gids, Branco, is mooi op tijd. Hij heeft een vlaggetje met een B wat boven hem uitsteekt, hierdoor kunnen we hem makkelijk volgen tussen al de mensen (het is druk!) die er rondlopen. Krijg je met al die mensen die van het cruiseschip komen (voor de grote brug Dubrovnic in zijn we blijven staan met de bus en konden we uitstappen, vervolgens foto’s van het cruiseschip gemaakt wat eraan kwam varen en aanlegt in de haven (en er lag al één). We gaan bij een kerk naar binnen, hier kijken we rond. Ook zien we daar een kogelgat,  die granaat is door de ene muur tegen de andere aan gekomen, maar (gelukkig) niet ontploft. Verderop gaan we naar binnen en bekijken daar de foto’s van alle jongemannen die in de oorlog gedood zijn. En op een tv zien we nog filmbeelden.
Buiten zien we het gebouw van de rechterlijke macht. Elke maand werd er iemand anders gekozen om zo vriendjespolitiek tegen te gaan. Daarna gaan we met een kleiner groepje nog een wandeling maken over de stadsmuren. Het is warm, maar hier boven komt er nog wel eens een fris briesje vanaf zee langs. Branco wijst ons erop dat er veel nieuwe dakpannen op de daken liggen, die zijn in de oorlog allemaal kapotgeschoten. Buiten de stad staat nog een fort. De muur aan de kant van de stad is een stuk dunner. Mocht daar gemuit worden, dan kon vanuit de stad deze muur kapot geschoten worden. Hierna gaat één van ons groepje de hele ronde afmaken, wij gaan de trappen af naar een restaurantje, waar we lekker op het terras zitten en ons te goed doen aan een stuk pizza en een biertje.

Op de terugweg gaan we nog even langs bij de stalletjes langs de weg. Honing, fruit. Ik koop een pot honing en een fles limoenlikeur. Rudi heeft ook wat gekocht en krijgt er nog wat gratis bij. Hij tilt het vrouwtje op, die zal wel denken, wat een gekke Nederlanders 🙂

We eten weer om 19.00 uur, zoals gewoonlijk weer een halve liter pivo bij het eten 🙂

Er komen nu meerdere mensen met vragen om hun tablet/i-pad of telefoon op de WIFI aan te kunnen sluiten, dus Helpdesk-Hornstra/Wifi-Dirk zit vandaag in de hal waar ik mijn spreekuur houdt 🙂

Zaterdag 5 september 2015
Als we vertrekken is het bewolkt, al snel gaat het flink regenen.
We rijden een deel van de route die we ook naar Dubrovnic hebben gereden, dus we rijden bij de stalletjes langs. We toeteren nog even naar de vrouw die Rudi gisteren opgetild heeft, ze zwaait enthousiast terug. Om 9.04 uur gaan we over de grens bij Bosnië Herzegovina. Dat duurt even, alle paspoorten/id-kaarten moeten in een plastic tas mee en worden in een hokje gescand. Er staan nog 2 bussen, dus die moeten eerst. Op naar Mostar. Bij het uitstappen spoelt het, dus eerst bij het dichtstbijzijnde winkeltje een paraplu gekocht.
Hierna gaan we de straten in. Het eerste restaurant waar we heen gaan kan onze “grote” groep niet aan, dus we lopen door. In een soort kiosk drukken we de boel wat in elkaar en zo kunnen we toch allemaal aan de cappuccino. Voor het restaurant ernaast staan dames in echte klederdracht flyers uit te delen (Restauran Sadrvan).
Hierna dalen we de trap af, je kunt hier een mooie foto maken van de bekende brug.
Daarna nog even sneupen bij alle souvenirwinkeltjes. Bij het teruglopen naar de bus plenst het weer.
Dus met poncho en paraplu in draf naar de bus. We nemen een iets alternatieve route terug, andere grensovergang. We gaan hier via een nieuwe autoweg.
Teruggekomen de boulevard op naar de Bananenbar, 2 biertjes. Daarna terug naar het hotel, hier eten (met weer een grote bier) en daarna terug naar de Bananenbar, nog 3 biertjes. Ditmaal geen zanger met gitaar, maar een zanger met synthesizer.  Alice, Country Road en meer van dat werk. Rudi en de vrouw, Kitty (reisleidster) en nog een aantal medereizigers komen erbij zitten, een hele gezellige avond. Rond 23.00 uur gaan we terug naar het hotel.

Zondag 6 september 2015
De vrije dag. Maar behalve de familie Paulusma hebben we allemaal voor het alternatieve programma gekozen, op de boot vandaag. Eerst nog een foto van het kunstwerk (moet een meeuw voorstellen met een lamme vleugel). Op de boot krijgen we een drankje. Je kunt kiezen voor rode wijn, witte wijn en het lokale drankje.
Daar kies ik voor, maar dat is dus sterk spul. Zeg maar, graadje terpentine. Gelukkig is het maar een half glaasje en komt Kitty met een fles mierzoet-spul erachter aan. Wegspoelen maar 🙂
We gaan eerst naar een eiland, daar lopen we rond. Bij een huis zit een gat in de deur en is het aardedonker. Volgens Lolke zou je wat moeten kunnen zien. Dus foto met flits, blijkt het dus een “gewone” bijkeuken van een huis te zijn. We gaan weer terug naar de boot. Het is etenstijd, je kunt kiezen voor vis of kip, ik heb voor vis gekozen. De kop en de groot kun je overboord houden, de zeemeeuwen pakken deze zo uit je hand. Het volgende eiland is Bol.

Je kunt kiezen wat je gaat doen, het stadje verkennen, lopend naar het strand of met het taxibootje. De meesten gaan het stadje in, een aantal gaan lopen, Kitty en ik stappen in het taxibootje.
Deze levert ons af op het strand (een strand van kiezelstenen). Paar ligbedjes, lekker relaxed in het zonnetje niets doen, dat is vakantie. Kitty zwemt nog een stukje (ik kan mooi op haar tas en andere spullen letten) en kan me vertellen dat het water een stuk warmer is dan in juni.
Na anderhalf uur (tijd gaat snel) lopen we weer richting het taxibootje, terug naar de haven.
Hier drinken we nog even wat in de buurt van de steiger, zodat we mooi de rest in de gaten kunnen houden. De serveerster weet wel hoe ze aan klantenbinding moet doen, ook hier staan namen op de colaflesjes, op die van Kitty staat Karavacha of iets dergelijks, wat “queen” betekent. Daarna stappen we weer op de boot.

Deze avond voor het laatst op het terras van de Bananenbar gezeten.
Wederom de zanger met gitaar, dat klinkt redelijk. Ook treedt er even iemand anders op, dat klinkt nergens naar.

Maandag 7 september 2015
We vertrekken om 7.50 uur uit het hotel, met vereende krachten worden alle koffers naar de bus gebracht. Vandaag eerst naar Split.
De bus staat bij de haven, vlakbij zijn allemaal kraampjes.
Voor de rondleiding kunnen we hier allemaal nog even sneupen (het is rond 10.17 uur).
In mijn geval een pakje lavendel gekocht, een flessenopener met croatia erop en een met ook nog een klein mesje erin. Hierna lopen we met onze gids naar het ommuurde gedeelte, het paleis.
Hiervoor staan een aantal vervaarlijk uitziende wachters.
In één van de kerken wil iemand verhinderen dat onze gids spreekt (ze spreek inderdaad wel redelijk luid), maar daar is onze gids duidelijk niet van gediend en veegt hem de mantel uit dat dit haar country is en ze het woord kan voeren waar ze maar wil. Ook zien we een aantal sfinxen die uit Egypte komen en hier geplaatst zijn (en ouder dan het paleis zelf zijn).
We lopen door de steegjes en komen even buiten de poort. Hier staat een standbeeld Grgur Ninski, een bisschop die tegen de paus durfde op te komen en in het Kroatisch preekte. Het beeld is in de tweede wereldoorlog kapot gemaakt, maar later weer hersteld. Als je over de (gouden) teen wrijft krijg je geluk 🙂 We gaan weer door de poort naar binnen  en komen rond het middaguur bij het plein uit waar een kleine opvoering is. We roepen (helaas) niet luid genoeg, dus we krijgen een “duimpje omlaag”.
De groep splitst zich, ik sneup nog even rond bij de winkeltjes op het lagere niveau.
Dan nog even teruglopen, bij een winkeltje koop ik een sendvic a 26 kuna. Vervolgens richting het water gelopen, hier staan een aantal bankjes.
Lekker in het zonnetje mijn broodje opgegeten en op verzoek nog even 2 dames op de foto gezet.

Hierna gaan we door naar Trogier. We hebben hier dezelfde gids. Lopend vanaf de bus ga je weer allemaal kraampjes voorbij. Dan door een poort en wederom een gebied met smalle straatjes.
Er is een kathedraal waar we in gaan (Adam en Eva staan op de zuilen en meer religieuze voorstellingen). Hier zijn een aantal oude boeken, waaronder een bijbel in het Kroatisch (wat het verhaal van Ninski ondersteunt).
Zo nu en dan kunnen we elkaar wat minder goed verstaan, we zitten namelijk op de vliegroute naar Split.
Elke 5 minuten gaat er een vliegtuig voorbij. Aan de andere kant komen we weer uit bij het water.
Via de smalle straatjes komen we weer uit bij de poort waar we naar binnen zijn gegaan.
We nemen hier afscheid van de gids. Ik loop nog even terug, ik had gezien dat er een pinautomaat is,
dus nog even wat kuna’s opgenomen. Hierna over de brug terug, daaronder bij het water zitten Lolke,
Rudi, zijn vrouw en nog een aantal van onze ploeg. Erbij gaan zitten en een welverdiend biertje gekocht.
Het is Caffe Bar Nik. Het water ruikt niet al te fris, wel is het erg helder (je kunt de bodem/stenen en de vissen zien). Maar de tiid hald gjin skoft, dus we moeten die kant op richting bus. In stevige looppas. Zul je net zien dat er een leuk meisje (donker haar en donkere ogen) achter de balie staat die hello naar me roept. In de bus bedenk ik me dat ik best even met haar op de foto had kunnen gaan, maar ja, dan is het natuurlijk tijd om weg te rijden. Sommige momenten moet ik iets ad-remmer zijn… #gemistekans

We rijden naar Sibenik, hotel Jure. Kitty neemt de mooie route, op een aardige afstand (en hoogte) van Trogier parkeert Kitty de bus aan de kant van de weg en kunnen we een foto maken. Je ziet zowel Split als Trogier van deze afstand.

Onderweg zien we ook een aantal huizen met paarse planten (de bougainvillea), maar in veel gevallen is deze al uitgebloeid.

Hotel Jure zit in een gebied met allemaal hotels. Ik zit op de eerste verdieping en heb zicht op de camping. Voor het welkomstdrankje nog even op mijn balkon gezeten en gepuzzeld, ik hoor dat de Nederlanders vlakbij discussiëren over wat ze gaan eten).

Hierna het hotel in, het welkomstdrankje. Daarna door naar het restaurant. Man, wat een grote zaal. Lopend buffet, dus je kunt de halve zaal doorlopen om je eten samen te stellen. Vlees, bami, teveel om op te noemen. Dikke prima.

Ik zou nog naar buiten om naar de band te luisteren, maar zover kom ik niet, ik blijf in de hal zitten en lees daar in mijn boek. Gaat snel met de hoofdstukken.

Dinsdag 8 september 2015
Vandaag naar het nationaal park Krka.
Het water stroomt hier overal, wat zorgt dat het allemaal net wat dynamischer is dan bij de Meren waar we geweest zijn. Onderaan tussentijds een stop gehouden waar een aantal naar de wc gaan en we aan de cappuccino gaan. Hierna lopen we over de brug. Er is nog een klein kerkje (dat is gesloten). Hier blijven we nog even flink in de zon zitten. Van anderen horen we dat we vlakbij kunnen eten, de dames gaan aan de patat, ik kies voor de gerookte ham (en stokbrood en de noodzakelijke pivo). Bij het teruglopen staat de bus al klaar, dus we kunnen zo instappen.

We rijden terug naar Sibenik. Een deel van de groep (waaronder ik) doen mee aan de rondleiding hier, de rest gaat terug naar het hotel en daar chillen.
Onze gids is Davos, bijnaam the Rock. Is personal trainer/fitnessinstructeur, maar dus ook gids. We lopen door een Victoriaans park.
Het standbeeld is van de Koning van Kroatie, hij is 21 jaar koning geweest. In Sibenik was er in het verleden een goede verstandhouding met de Venetianen, waardoor
er geen oorlog, maar wel handel was. Waar de markt was is nu een restaurant. Ook had je een meetlat in de muur, voor zowel de Kroatische maat als de Ventiaanse maat.
De bakjes water die we tegen komen was voor de liefde voor de dieren. Als Davos vraagt waar we denken waar het voor gebruikt wordt, antwoord één van mijn
medepassagiers dat het een piesbakje is. Dat is het dus niet, het zijn bakjes voor water voor kat en hond. Het gebouw waar we langsgelopen zijn is volgens mij de bibliotheek, oude muren, maar
met nieuw glas. In de kathedraal bevat het doopvont een groot stuk rood marmer, wat gepolijst is. Ook in het plafond zit een rode ring. In het plafond zitten ook schelpvormen,
en er is een prachtige opening waar de zon binnenkomt. Door de kier kun je zien dat de zon erin gebeeldhouwd is.

Kitty is iets later om ons op te halen, de stroom viel uit bij het tankstation. Had ze m half volgetankt, dan laten ze je niet meer gaan. Dus wachten tot de stroom er weer op is. Maar goed, om 16.36 uur zijn we weer terug. Doorlopen naar het barretje waar je met je voeten in het water kunt zitten. Twee pivo’tjes gehad en nog een goed gesprek met Kitty. #lifeisgood

‘s Avonds na het eten binnen in de half blijven zitten, de opstelling voor de muzikanten is uitgevoerd, maar het duurt even voor ze gaan spelen. Spijtig genoeg is er weinig publiek, wel mooi om te zien hoe de twee kleine meisjes (dochtertjes van één van de muzikanten) mee staan te springen op de muziek. Rond 23.00 uur vind ik het mooi geweest en besluit om te gaan slapen. Ik heb mijn boek uit!

Woensdag 9 september 2015
Vandaag een rondleiding in Zadar door de Duitstalige gids Mirjana.
Bij de haven wijst ze ons op hotel Zagreb waar Hitchcock overnacht heeft.
Er is een waterorgel, door de stroming van het water ontstaat er geluid.
Bij storm schijnt het dat je er niet van kunt slapen.
Ook zit er in de stenen op de grond een bol waar zonnecellen in zitten, dat moet de zon voorstellen.
De andere planeten van ons zonnestelsel zitten ook zo in de tegels verwerkt.

Ook geeft ze duidelijke uitleg over de oorlog, Servië wilde een derde deel van Kroatië innemen. Er is geen haat, maar er wordt niet vergeten wat ze gedaan hebben.

In de kathedraal neemt onze gids even het woord. Het blijkt niet gebruikelijk te zijn dat vrouwen in de kerk spreken (vrouwen zaten eigenlijk boven, de mannen beneden), ze heeft
toestemming om even wat toe te lichten.

We lopen nog een stukje de straat uit en nemen dan afscheid van de gids.
We gaan een stukje terug en nemen een cappuccino bij de Italiaan. Duurt even voor we bediend worden (krijg je als je er geen pizza bij koopt), maar het is wel van uitstekende kwaliteit.
Daarna een broodje gekocht wat we later aan het water opeten. Als we richting de haven lopen, gaan we hoek om. De dames gillen het uit, er zit daar namelijk een straatartiest in een hokje die je daar niet verwacht.

We zouden in hotel Mediteran overnachten, maar dit hotel is overboekt, we zitten wel in dezelfde plaats, Crikvenica, maar in hotel Esplanade.
Het is eerst even zoeken waar het hotel is, de boulevard is éénrichtingsverkeer, tussen de bomen door rijden we naar het hotel. Ik zit hier op de 4e verdieping, aan de achterkant
van het hotel. Daar brandt de zon niet zo op, dus de kamer is koel. Met een groepje lopen we de boulevard nog langs, verderop is niet zoveel te beleven, dus we lopen
terug en de andere kant nog even op. Er zijn allemaal automaten om een bal te trappen, te boksen, of pluche beesten met een grijper te pakken. We zien een prachtig mooie Audi staan (4 uitlaten, 2-zitter, leden bekleding), heb je natuurlijk net je fototoestel niet bij je. De rest loopt terug naar het hotel, ik ga nog even op een terrasje zitten bij Beach Bar Bamboo.
Hippe muziek, jonge gasten achter de bar. Mijn stoel zit nog net in de ondergaande zon, ik heb zicht op de zee en je hoort het water van de branding. Een halve liter pivo erbij maakt het compleet.
Het biertje kost 18 kuna, daar maken we 25 van, dit wordt gewaardeerd, als ik uiteindelijk ook richting hotel vertrek krijg ik een vriendelijk ‘ciao’ als afscheid.
Het eten is redelijk, maar niet zoals we het gewend zijn.
‘s Avonds nog even een blokje omlopen, er is een groot podium waar een soort big-band aan het spelen is. Niet zoveel publiek, ik loop terug naar het hotel.

Donderdag 10 september 2015
Bij het ontbijt horen we dat er een aantal medepassagiers overgegeven hebben of last van diarree.
Een kleine domper. In de bus meldt Kitty dat Riet en ik hier pilletjes voor hebben, dus wie een pilletje wil hebben kan zich melden.

Met een groepje lopen we rond het meer van Bled. Duurt even voordat we door hebben waar we lopen, aan het begin van de vakantie waren we hier ook, maar toen was het donker. We kunnen nu in ieder geval mooiere foto’s maken. Daarna nog even bij de winkel langsgegaan om chocolade te kopen (Zakladi Slovenije). Bij het teruglopen nog een groep motorrijders op hun verzoek op de foto gezet. Om 11.51 uur bij de Rock Bar, vlak bij de bus, een cappuccino en sendvic gegeten.

Later een tussenstop van de bus in de buurt van Flachau, een Landzeit autobahn-restaurant. Cappuccino met een Sachertorte 🙂

Het hotel is vandaag Mozartstuben in Denkendorf. Hadden we nog meer kilometers kunnen rijden, dan waren we in Schlüsselfeld uitgekomen.

Vrijdag 11 september 2015
Er zijn nog steeds medepassagiers die ziekjes zijn. Ik zit vandaag redelijk achterin de bus (er is een handig doorschuifsysteem, zodat iedereen de kans heeft voor in de bus te zitten en ook eens naast iemand anders te zitten), daar ben ik wel blij mee, want achterin zitten de meeste “gezonde” mensen. De nood-wc in de bus wordt vandaag regelmatig gebruikt. Rond 15.36 uur zitten we in de buurt van Keulen en rijden we stapvoets, maar gelukkig valt het qua drukte/opstoppingen mee. Ook onderweg nog een witte jaguar gespot.

Tijdens de reis respect voor de buschauffeurs gekregen. Wat een oelewappers zitten er soms in de auto’s. Met 50 km per uur in de uitvoegstrook, haalt de bus ze in dan kunnen ze wel gas geven. Zo hebben we ook weer een auto die niet fatsoenlijk optrekt. Ik merk op dat er een hello Kitty sticker op het raam zit, toepasselijk voor onze ‘Kitty’, maar als ik iets meer inzoom met de camera blijkt het ‘hello titty’ te zijn. Ja, dat hadden we eigenlijk ook wel verwacht dat er zoiets op het raam van die gozer geplakt zou zijn.

Zoals elke reis geven we de chauffeur ook altijd een “envelop met inhoud”. Meestal lukt het wel om onderweg een leuk kaartje te vinden, maar dat lukt dit keer niet. Om het in een plastic zak te geven, dat is schraal. Ik had nog een leeg colaflesje in de rugtas met het opschrift “talent”. Deze droog maken, vervolgens heeft Rudi nog een zakmes (en zijn vrouw een schaar) waarmee we een soort gleuf in de fles maken. Zo kan iedereen er geld in doen, flessenpost. Het resultaat ziet er best goed uit. Lolke is de “aanjager” en zorgt dat het flesje “undercover” de bus doorgaat. Maar ja, dan moet er ook iemand het woord doen. Nu ben ik degene die beter is in luisteren dan in lange verhalen afsteken, maar goed, daar zit ook niemand op te wachten. Dus Kitty bedankt voor haar geweldige rij-, reisbegeleidster- en sociale kwaliteiten. Dat praatje gaat me niet eens zo slecht af, dus die cursus “spreken in het openbaar” kunnen we laten vervallen 🙂

We eten deze avond in restaurant De Keet in Heerde, waar we met Paulusma al eens eerder gegeten hebben. Dat beviel toen prima en ook nu is het weer dik voor elkaar. Soep met flink wat ballen, patat, gebakken aardappeltjes, worteltjes, boontjes en een (heerlijk) ijsje na.

 

In totaal hebben we ruim 4.448 kilometer gereden.

Supervakantie gehad!

 

In de vakantie heb ik mijn pre-pay mobieltje mee, een boek, een puzzelboekje en voor de rest geen digitale shit. Maar je blijft een IT-er 🙂 Het viel me dus op dat op  bijna alle bonnetjes die je krijgt een lange hexadecimale code staat (bv. 3eb45695e563bb7735ee35603c8fe647, de Zastintni kod en vervolgens de Jir, een GUID: 5a312bec-139d-40fb-b53a-62725f99e2f1).

Er wordt ook verwezen naar een website: www.fiskal1.hr en op een andere bon naar www.prim.hr

De toeristische sector is inkomstenbron nummer 1 voor Kroatië, veel industrie is er niet meer (ergens bij een haven was nog maar één bedrijf actief). Hun administratie hebben ze zo dus prima op orde. Misschien een ideetje voor de Grieken? Mocht je dus van lekker warm weer houden dan is het aan te raden om hier eens op vakantie te gaan.