post-header-photo

Andrea Bocelli in de Ziggo Dome op 4 mei 2022

Het concert van Andrea Bocelli was al een aantal keren verschoven door een verder niet te noemen pandemie. Maar op 4 mei 2022 was het zover, hij trad op in de Ziggo Dome! Mooi op tijd die kant uitgereden en rond 18.00 uur stond ik met een biertje bij café Baco. Mijn startpunt voor de avond! Het zonnetje schijnt, dus ik kan nog net wat warmte meepakken. Wel valt het me op dat er wel heel vaak vliegtuigen voorbij komen. Ik snap wel dat Schiphol dit niet aan kan, want volgens mij is het nu een stuk extremer dan voorgaande jaren dat ik hier stond te wachten.

Rond 18.50 uur naar binnen, jasje in een kluis en naar mijn zitplaats. Ik zit “links achterin”, mooie plek, maar wel ver van het podium (maar omdat het op de 2e ring zit, wel een wijds uitzicht). Om 20.00 uur wappert er op het scherm een Nederlandse vlag half-stok, het is dodenherdenking. Een trompettist speelt het taptoe-signaal en we zijn 2 minuten stil. Indrukwekkend, eerst het geruis van iedereen die op staat en vervolgens de complete stilte in de zaal.

Hierna begint het concert. De maestro zelf, met bekende nummers. En een indrukwekkend krachtige en mooie stem! Andrea is grijs geworden, maar zijn stem klinkt nog als een klok! Tussendoor treedt nog eens een gastzanger of -zangeres op en doet dan ook een nummer samen met Andrea. Ook de zoon van Andrea (Matteo) zingt een nummer en doet dan een duet met zijn vader. En dan is er nog een danseres die danst op bepaalde nummers, zelfs vanaf mijn plek kan ik zien dat ze wel erg weinig kleren aan heeft onder dat kleed… wauw 😉

Door die wisselingen wordt Andrea zo nu en dan van het podium begeleidt en later weer naar het podium begeleidt.

Ook hier geldt weer, een geweldig concert en als hij weer naar Nederland komt, zit ik zeker in de zaal!

Dit is zo’n concert waar je heerlijk relaxt naar zit te luisteren en zo weinig mogelijk met je telefoon zit te  pielen. Daarom een paar opnames om een indruk te geven van de avond: youtube-playlist.

En ja, ook Nessun Dorma kwam voorbij. En dan denk ik altijd terug aan die uitzending van Britain Got Talent, met de telefoonverkoper Paul Potts die het zingt. En als zo’n nummer goed gezongen wordt zoals Paul dat doet, dan krijg je kippenvel en soms worden ook je ogen wat vochtig: