Via Facebook kreeg ik een vriendschapsverzoek van Laura Lonetyy. Net voordat ik naar een voetbalwedstrijd zou gaan, dus even een snelle check gedaan. Want ik kende de dame in kwestie niet. Leuk blond koppie en na controle zag ik dat we 6 gemeenschappelijke vrienden hadden, Auke, Hendrik-Jan, Klaas, Wimer, Floris, Jeroen en Klaas. Dat er 1 of 2 mensen klakkeloos op “accepteren” klikken, dat kan ik me voorstellen, maar alle 6? Misschien dat ze via één van deze personen mijn Facebookpagina was tegengekomen en dacht, leuke gozer. Dus ik klik op accepteren en ga naar de wedstrijd.

Fout.

Als ik later thuis ben toch nog even bij de anderen informeren waar ze haar van kennen. Meesten zijn niet online, maar van een aantal krijg ik dus terug dat ze haar niet kennen. En ook naar “haar” zelf een berichtje gestuurd in het Nederlands. Zag dat op “haar” profiel stond dat ze uit Frankrijk komt en ook Engels spreekt. Na enige tijd krijg ik antwoord (mijn vraag zal via Google Translate omgezet zijn), dit is het antwoord: “in fact it is not know but my suggestion your profile that is why I add to your knowledge do it bothers you that I be your friend”. Als ik dit in een e-mail had ontvangen, dan was die meteen in mijn spam-folder verdwenen.

Bijna was ik er dus ingetuind. Maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Account geblokkeerd en zonet een post op Facebook gezet dat je deze persoon niet moet volgen.

Laat ik dan meteen maar even een kort lesje security geven. Als Hornstra hier al half de fout in gaat, dan gaat het bij meer mensen goed fout.

1, regelmatig wordt er op ons huisnummer nog wel eens gebeld door Engelstalige gasten (waarbij je kunt horen dat ze op een call-center zitten) en ze vragen “do you have a computer”. Ophangen die hap, dat zijn oplichters.

2, in september bij de Groninger Webweek geweest. Één van de credo’s was: stay paranoid as f*ck. Dat had ik hier ook moeten hebben. Even was mijn wall of defence in standby-mode gegaan. Don’t trust anyone. Want die spammers, dat levert steeds minder op met betere filters en omdat een groot deel van de internetters nu eindelijk wel eens doorheeft dat ze niet op elk linkje moeten klikken. Dus proberen ze op andere manieren in je personal space te komen. Beschouw alle vriendschapsverzoeken als inbraakpogingen. Afkappen dus. In november bij Coolblue geweest, hoewel ik de presentatie van Jeff niet de meest interessante vond, is zijn insteek wel goed. Namelijk digitale zaken omzetten naar real-world voorbeelden. Had er iemand bij mij een de deur gestaan en gevraagd “vriendjes worden”, dan doe je dat niet. Je vraagt eerst: “wie ben je, waar ken je me van, waarom wil je vriendjes worden, etc.”.  Facebook is wat dat betreft erg open, als je dat vergelijkt met Linked-In (daar moet je al een via een bepaald netwerk gekoppeld zitten en als je een connectie maakt, dan geef je aan via welk kanaal die connectie er is). Omdat je zelf de sites bezoekt en bezig bent op je eigen pc voelt wat je doet “eigen”. Maar eigenlijk moet je het Internet als de oceaan zien  (en Facebook als onderdeel daarvan, dus een zee). Je bent een vis en zwemt met de school door de oceaan. Die school, dat zijn je soortgenoten, vrienden, kennissen. Maar in die oceaan en in die zee zwemmen ook haaien rond. En andere roofvissen. En je hebt daar van die planten die er eetbaar uitzien, maar die uiteindelijk jou op hun menu hebben staan. Want als iets gratis is, dan ben jij meestal het product…

3, let niet alleen op je online activiteiten, maar ook op je real-world zaken. Eind 2014 naar Hij gelooft in mij geweest. Op de rij voor mij zaten wat oudere dames. In de pauze kwamen de mobieltjes tevoorschijn en werd Facebook gecheckt / er een foto van de zaal op gezet. Smartphone, dus bij de tijd. Maarr…. zonder een pincode of andere beveiliging er op. Dus als iemand je telefoon steelt, hoeft hij/zij geen moeite te doen, maar kan zo bij jouw gegevens. Het is vergelijkbaar met je pinpas in je beurs doen en ook meteen het briefje met je pincode erbij doen. Wat ook nog regelmatig gebeurt…

Hopelijk hiermee iedereen weer even op scherp gezet, inclusief mezelf. Don’t trust anyone. Only trust the music.

Soms doe je nog wel eens wat nuttigs met Facebook. Als developer volg ik natuurlijk Microsoft Visual Studio en (waarschijnlijk) daardoor toonde Facebook op mijn timeline een bericht dat AFAS op 26 november met XPirit een sessie zou houden over Microsoft Microservices. Omdat deze term ook gevallen was bij ons bezoek aan Coolblue even doorgeklikt en het artikel doorgelezen en ook meteen maar geboekt. Want 26 november is op een donderdag, daar kan mijn PT-middag prima voor gebruikt worden. Ook mijn collega Jeldert wilde wel eens horen wat ze te vertellen hadden, dus we zijn met zijn tweeën op de 26e afgereisd naar Leusden.

Een man bij het pand wijst waar we kunnen parkeren (op de stoep). Nadat we binnen zijn wordt een foto gemaakt en deze op de badge geprint die we krijgen. Valt me op dat er op het scherm een paar keer null in de gegevens staat. Je bent nerd of je bent het niet 🙂

Jas in de garderobe opgehangen, vervolgens in de kantine een bakje koffie. De opening, daarna lopen we naar boven, naar het AFAS Theater. Een grote zaal, je kunt een tafeltje voor je neerklappen zodat je aantekeningen kunt maken. Weer een beetje het college-gevoel teruggekregen.

Voor de tapas zijn er twee sessies die algemeen zijn. Deze worden gegeven door Ruud de Jonge, dagvoorzitter en werkzaam bij Microsoft en Alex Thissen, lead consultant bij XPirit. Er vliegen nogal wat termen voorbij.

Reactive Manifesto. Als je via Google zoekt komt als eerst zoeksuggestie reactive manifesto bullshit. Zijn nogal wat mensen die er niet zoveel geloof aan hechten. Zoals het op deze site beschreven wordt is het wel hoe je wilt dat je software werkt: responsive (korte wachttijden), resilliënt (werkend blijven, ook bij problemen, onder andere door replicatie), elastic (systemen die via bv. Azure automatisch op kunnen schalen bij een hogere workload) en message driven. Die term kwam ook naar voren bij Coolblue. Op deze pagina worden de begrippen toegelicht: http://www.reactivemanifesto.org/

Het definiëren van een microservice kan op verschillende manieren gedaan worden. Zo heb je het begrip “kan door 1 team onderhouden worden”. Maar ook dat het “niet te groot” mag zijn. Je zou hierbij kunnen kijken naar de herbouwtijd van de dienst. Voorbeelden van partijen die met microservices werken zijn OTTO, Netflix en Amazon. OTTO heeft de processen opgesplitst naar product / search / order / services. Op de slide wordt de URL ottodev.files.wordpress.com getoond, deze linkt door naar http://dev.otto.de/  Ook valt de naam Martin Fowler. De systemen die je maakt hebben “low coupling, high cohesion”. Bij de vraag van Ruud (of Alex) of iemand al Microservices gebruikt antwoordt iemand uit het publiek dat ze het beperken tot een domein. Hierdoor valt de naam Eric Evans die een boek over Domain Driven Design heeft geschreven.

Voor performance wil je veel zaken cachen. Maar sommige zaken zijn gepersonaliseerd. Oplossing daarvoor is Edge Side Includes. Tijdens de presentatie worden een aantal flows getoond, ik zie dat deze gemaakt zijn met websequencediagrams.com. Een Event Driven Architecture, daar zijn microservices op gericht. Bij een snelle zoektocht op dat begrip kom ik deze slideshare tegen: http://www.slideshare.net/chris.e.richardson/developing-eventdriven-microservices-with-event-sourcing-and-cqrs-phillyete

Componenten/tools die daarbij gebruikt kunnen worden zijn WebSphereMQ, NServiceBus, Google protocol buffers, Apache Thrift, AMQP, Chaos Monkey, Chaos Gorilla, het Circuit Breaker Pattern, het Retry Pattern, Heroku, Nano Server, Apache Mesos, Zookeeper, Kubernetes, Redis, Raven DB, Yarn, MongoDB, Hadoop.

Na de tapas komen Pieter de Bruin en Michiel Overeem aan het woord. Een aantal zaken die bekend zijn (ASP.NET 5 is open-source geworden). Docker waarmee je containers kunt maken. Maar ook nieuwe zaken. We krijgen een demo met Azure te zien. Azure heeft een SDK voor de Service Fabric.

We krijgen wat voorbeelden te zien, allemaal in een Azure-omgeving. Mooi (en goed ook!) dat Michiel meldt dat het ook op andere omgevingen draait en je dus niet vast zit aan Microsoft. Maar het dashboard en de andere zaken bij Azure zien er wel erg gelikt uit.

AFAS heeft 360 medewerkers en heeft 10.000 klanten. Daarbij worden er maandelijks 1.500.000 loonstroken gemaakt. De producten van AFAS worden gebruikt voor HRM en CRM. AFAS Online. Bij het opzetten van de systemen naar microservices is een splitsing gemaakt naar command system en het query system. We horen dat het developmentproces nog even mag duren, eind 2019 moet het gereed zijn. De ontwikkelingen (niet altijd overeenkomend met de huidige stand van zaken, maar soms versimpeld om het makkelijker te begrijpen) staat online en is te raadplegen: https://github.com/AFASSoftware/CQRS-Microservices

Volgens de flow zitten we met microservices nog in de startfase. Hoewel veel nieuwe zaken met veel ‘haleluja’ begroet worden en de oplossing voor alle problemen zouden moeten zijn, kom je er later achter dat dit toch niet zo is. Zo is het ook met microservices. Je moet kritisch kijken of je het voor jouw projecten wel kunt gebruiken. Maar als vervanger voor een groot monolitisch systeem is het zeker aan te raden.

En gelukkig, de presentaties e.d. zijn ook online beschikbaar. Te bekijken op: https://dev.afas.nl/terugblik-microservices

Donderdag 12 november vertrokken Jeldert, Matthijs en ik ‘s middags in de auto naar Rotterdam. Onze collega Dirk Jan van TRES link was online een bericht tegen gekomen dat je je aan kon melden voor een Behind de Scenes event. Drie presentaties én een rondleiding door het pand van Coolblue. Daar is eigenlijk mijn parttime-donderdagmiddag ook voor bedoeld. Studie en zulke events bezoeken. Jammer genoeg kan dat vaak niet omdat er andere klussen gedaan moeten worden (boodschappen, schoonmaken), maar vandaag dus wel! In de buurt van Utrecht was al wat filevorming, dichterbij Rotterdam konden we soms stapvoets rijden, om 18.00 uur stond de auto in de parkeergarage. Mooi op tijd. De inloop startte om 18.15 uur, de presentaties beginnen om 19.00 uur.

Eerst naar de MC Donalds aan de Coolsingel om die rammelende maag stil te krijgen, daarna door naar het hoofdkantoor van Coolblue. In de lift naar de achtste verdieping. Als we uit de lift stappen worden we welkom geheten door 2 medewerkers (en de dame achter de balie) en krijgen we een naambadge. Daarop kun je zien aan welke tafel je zit. We splitsen op en maken kennis met de andere bezoekers die aanwezig zijn. Zo zit aan mijn tafel Pat Hermens, een Australiër die bij Coolblue werkt en ook een presentatie gaat geven. Omdat we zo internationaal zijn worden de conversaties in het Engels gehouden.

Coolblue heeft 332 webshops en 7 fysieke winkels. De fysieke winkels zijn er zodat klanten het product eens vast kunnen houden, maar vooral “om een steen door de winkelruit” te kunnen gooien.
Klanten willen een adres waar ze bij problemen heen kunnen gaan. Erg herkenbaar. Op dit moment heeft CB 115 developers.

 – het Twitterscherm bij de receptie, ja ik sta ook in het lijstje. Ook is er een ipad voor de bezoekers voor het snel aanmelden.

We beginnen met de presentatie door Niels Abels, lead C# Developer.
Bij het backoffice-development zijn 24 .NET C# programmeurs werkzaam. Er wordt gewerkt met continuous delivery. Tools hierbij zijn Github, Teamcity en Octopus Deploy.
De automatische testen omvatten unit-testing, integration-testing, regession-testing en enduser-testing.
In een shared library worden custom controls bijbehouden (bv upload/download van documenten).
Na review van de code wordt er geen menselijke interactie meer uitgevoerd. Codes software testing, selfdocumenting het complete proces.
Met behulp van Application Insights wordt het systeem zichtbaar gemaakt voor monitoring (hier ligt meer de nadruk op dan testen).
Meer genoemde tools: NCrunch, CodedUI, ClickOnce. Zaken draaien intern op eigen hardware, er is wel de wens om dit ooit naar een externe provider (bv Azure) over te zetten.

De tweede presentatie wordt door Pat Hermens gedaan.
De presentatie van Pat gaat over legacy-systemen. Bij Coolblue wordt er gewerkt aan het herbouwen van de back office systemen. Maar hoe hou je 1200+ gebruikers tevreden? In den beginne was er een Oracle-database welke de naam Vanessa kreeg. Hé… het ligt toch in de aard van de programmeur om een systeem een vrouwennaam te geven. Ik herinner me nu spontaan “Carla” van Coolminds. Om de processen soepeler te laten verlopen zijn er allemaal losse api’s/ C# micro services gemaakt. Onder andere met Rabbit MQ kun je berichten tussen de systemen verzenden.
In het begin was er alleen mp3man.nl. In 2005 kwamen daar 350 orders uit het systeem. De Oracle-database had 250 tabellen. Momenteel zitten we met alle shops op 12.000 orders per dag. Toename van 3500%. In de applicatie zijn 1.150 schermen. In de database hebben we inmiddels 1.600 tabellen, 3.800 stored procedures en 2.800 triggers.
Vanessa wordt nu nog gebruikt om historische data aan te leveren.
De aanpak wordt uitgevoerd op basis van Agile/Reliable + Testable/Maintainable.
Het zijn nu taskbased workflows, gebaseerd op .NET WPF/UW.
Rabbit MQ is een messaging framework wat met lokale datastores werkt.
Interessant was dat gezegd werd dat dit gebruikt wordt om van tevoren data in andere tabellen op te slaan/bij te werken, zodat er niet na de tijd zware query’s op de huidige data uitgevoerd hoeven te worden.

De laatste presentatie werd door Jeff gegeven.
Deze presentatie ging over het beter laten samenwerken van de developers en de designers.
Voorkom technisch jargon. CYMK, ASP, LIFO, het vertroebelt de communicatie.
Als je deze termen wel nodig hebt, zorg dat je op je netwerk een lexicon hebt waar deze termen opgezocht kunnen worden.
Als zaken abstract zijn, leg ze dan uit met metaphors. Een inlogscherm met knopjes, leg het uit op basis van een uitsmijter die je tegen houdt en na 5 foutieve pogingen het pand uitslaat. Deze presentatie kon mij minder boeien. In plaats hiervan had ik dan graag een demo gezien van hoe het deployment uitgevoerd wordt, of hoe het testproces gaat. Of wat shots uit de code. Of misschien wat meer frontend gerelateerd, dus hoe die je dat met al die styling/onderhoud van de shops?

 – elk mobieltje toont je data anders. Daarom flink wat test-examplaren.

Als afsluiting krijgen we een rondleiding. Onze groep bevat een paar Engelstalige personen, maar die kunnen ook Nederlands praten/verstaan, dus onze “gids” kan gewoon Nederlands spreken.
Verdieping 6, 7 en 8 zijn in hun handen. Alles in huisstijl (blauw + oranje), besprekingskamers met thema’s (apenkooi, gebaseerd op Bokito, Pacman-kamer n.a.v. een prijsvraag). Tevens kamer met allemaal foto’s van poezen in Coolblue-dozen. Als je een doos met je pakket ontvangt, kun je er een foto van maken en opsturen en daar 100 euro mee winnen. Maar een poes in een doos is  (te) vaak ingestuurd, dus daar ga je het niet mee winnen. Ook de kamer van “de baas” Pieter gezien. Met uitzicht op het Centraal Station en op de deur “Pieter. Eindbaas.”.

Geweldig hoe alles “af” is. Een wand met allemaal mobieltjes waarmee getest kan worden. Je hebt de verschillende afdelingen. Hangt er een bordje “Gereedschap”. Onderschrift: “Stop. Hammertime”.  Een deur: “Development”. Onderschrift: “99 problems but a bit ain’t one”. De Bokito-vergaderruimte. Onderschrift: “Gaan met die banaan”. Een deur: “Opslag”. Onderschrift: “CTRL S”. Onze groep doet de volledige tour, dus Matthijs en Jeldert staan al aan een biertje te lurken als onze groep nog een laatste rondje maakt.

Mooi om zo eens bij een ander “in de keuken” te kunnen kijken. Niet directe uitleg over wat er nu in C# gedaan wordt, maar wel een lijst met tools die gebruikt wordt (altijd goed om daar zelf ook eens naar te kijken). Tevens de term “micro-services” hier opgepikt, waar we zelf (nog) geen ervaring mee hebben, maar wat door CB als zeer positief wordt ervaren.

Mocht je ook developer zijn en denken, ik wil nog wel wat meer informatie, de slides zijn door Coolblue online gezet: http://www.slideshare.net/CBbehindthescenes