Zo’n beetje al mijn theaterbezoeken zijn in de avond, deze is op een zondagmiddag, 14.30 uur. Deze club heette eigenlijk De Dubliners, maar toen in 2012 voorman John Sheahan er mee stopte is de naam aangepast. Volgens de omschrijving in de mail was zanger/gitarist Sean Cannon van 1982 tot 2020 lid van De Dubliners. Maar hij is er nu weer bij.

Je kunt een uur van tevoren al naar binnen, dus eerst maar even een cappuccino. Het grootste deel van de bezoekers is 65+, maar ik zie ook nog een paar jonge knapen die het concert bezoeken, dus ik ben niet de jongste 🙂

Op de 5e rij, mooi in het midden, dus prima zicht op het podium. We zien 4 muzikanten op het podium, uiterst links de violist, die soms de banjo bespeelt, daarnaast de nestor van de club, Sean Cannon die een soort gitaar bespeelt, daarnaast een banjo-bespeler en nog een gitarist.

Voor de pauze worden nummers gespeeld die ik niet ken, maar dat ligt aan mij, want een groot deel van het publiek zingt de nummers mee. Wel denk ik “Sean is best wel oud”, dus na de tijd nog even op Wikipedia gezocht, daar zie ik dat hij 84 jaar oud is. Mijn buurvrouw zegt dat ze eerder bij een concert geweest is en hij toen bijna geen stem had, dus ze dacht toen dat het zijn laatste optreden zou worden. Maar deze middag is hij uitstekend bij stem. Omdat er flesjes water op het podium staan zeg ik “hij heeft vast goed water gedronken”, waarop mijn buurvrouw reageert “of wat sterkers!”. Wat het ook geweest is, het heeft geholpen.

Na de pauze komt er nog een andere muzikant (zanger/gitarist) bij en komen ook nummers voorbij die ik ken en mee kan zingen, Whiskey in the jar, Seven drunken nights (“as drunk as drunk can be”), The Wild Rover. Dirty Old Town kende ik niet, maar de tekst ken je snel genoeg, dus ze laten ons (het publiek) het refrein na een aantal keren zingen, dat gaat best goed. In het toegift-deel komt ook Molly Malone langs, met de “cockels” and “mussels”. Het liedje kende ik niet, de naam wel. Want in Dublin staat een standbeeld van Molly, tijdens mijn reis naar Ierland hebben we dat bekeken. Ik lees in mijn blog dat het lied toen nog in de bus gespeeld is, dus ik had het “kunnen kennen”, maar ja, 2016 is alweer even geleden 😉

Een zeer geslaagde middag, zowel voor publiek als voor de artiesten. Sean gaat zelfs zo ver dat hij enthousiast “tot volgend jaar” roept. Nou, daar wil ik wel een kaartje voor kopen!

In de pauze en na de voorstelling treedt No Saint in de foyer op. Omdat ik na de tijd nog een afspraak heb, maar dat is pas over een uur, blijf ik nog even een tijdje in de foyer zitten. Theater Sneek heeft goed op het optreden ingespeeld, je kunt namelijk een Guinness biertje kopen, in een echt Guinness glas. Dat smaakt goed, nog even een overzicht gemaakt van wat ik de komende week moet doen en na verloop van tijd mijn jas opgehaald en vertrokken.

Ik meende dat Freek zou stoppen met optreden, dus toen in 2024 Freek toch nog een keer op de planken zou staan (veroorzaakt door een presentatie van zijn boek en toen waren mensen dol enthousiast), heb ik een kaartje gekocht voor zijn show in Odeon Zwolle.

Prachtige voorstelling, Vrede op Aarde, deze is ook nog een keer op televisie uitgezonden. Maar… toen had Freek de smaak te pakken en zo komt het dat ik op vrijdagavond 12 september 2025 in Heerenveen bij zijn voorstelling “De Stemming 7” zit.

De voorstelling start om 20.15 uur en is rond 22.00 uur afgelopen, geen tussentijdse pauze. Hella (de vrouw van Freek) zorgt dat alles in goede banen loopt (net als in 2024).

Freek maakt er zelf ook even een grap over, toen Youp van het Hek afscheid nam kreeg hij als dank een fles wijn (hij had meer verwacht), dus daar is hij wat stampij over gaan maken. Dat is de reden dat Freek tot het einde der tijden voorstellingen gaat blijven maken 😉

Freek begint met “Leven na de Dood”, een klein fragment en doet dat in de Friese variant, dus “libben nei de dea”. De perfecte binnenkomer, de hele zaal zingt mee en Freek kan verheugd vaststellen dat bij geen enkele voorstelling “zo snel de stemming er al goed in zat!”.

Freek is “links”, maar zoals hij al aangeeft is dat de “authenticiteit”, de uitstraling en hoe mensen hem zien, dat kan daar nog wel eens van afwijken. In de zoektocht naar “wat er fout gegaan is bij links” gaan we alle minister-presidenten van Nederland na de 2e wereldoorlog langs lopen. Het publiek in de zaal is wat ouder, dus de meeste namen worden redelijk snel genoemd. Ook namen van mensen die in het kabinet zaten die ik “nog wel ken”, zoals Jan Pronk en Ien Dales.

Ook een item uit de Bijbel, Deuteronium “zoveel” komt voorbij, waarin wordt gezegd dat je jouw vijanden moet verwoesten, iets wat Israël schijnbaar nu heel erg letterlijk neemt bij hun acties in de Gaza-strook. Ik meende dat ik columnist Wim Beekman met zijn vrouw voorbij zag lopen, ik ben benieuwd of we dit binnenkort nog in een column in de Leeuwarder Courant gaan teruglezen.

Zijn droom van een zelfrijdende bus, Dick Schoof die achter het stuur gaat zitten (dat hoeft niet Dick, alles gaat vanzelf, zijn reactie: dat zeiden ze ook bij dit kabinet…). De lijst van geschenken met de bedragen die kabinetsleden online moeten delen, waarbij blijkt dat Caroline van der Plas een aantal blikken stroopwafels cadeau heeft gekregen. Geert Wilders die niets heeft gepresteerd maar nog steeds hoog in de peilingen staat, Bosma van de PVV die kamer-voorzitter is (van de partij waar de uitspraak ‘nep-parlement’ vandaan komt). Het afscheidspraatje van Pieter Omzigt, tenenkrommend omdat hij daar onder andere zegt: “ik en nog een paar anderen die het toeslagenschandaal openbaar gemaakt hebben”. We hebben allemaal geleerd dat je niet begint met “ik”. En Bosma die “tussen de middag” Pieter even een onderscheiding opgespeld heeft (je hebt ochtend, middag, avond, wat is “tussen de middag”??).

De avond vloog voorbij, Freek doet het nog steeds erg goed, ik verwacht dat deze voorstelling binnenkort ook weer op televisie wordt uitgezonden.

Ergens in mei start de kaartverkoop voor het openluchtspel in Jorwert, die zijn altijd redelijk snel uitverkocht. Dus het is een gok of je een kaartje koopt voor een weekend met mooi zomerweer, of dat je in je poncho in de regen op de tribune zit…

Ik had een kaartje gekocht voor de voorstelling van zaterdagavond 6 september en heb mazzel: het is één van de laatste mooie zomeravonden, dus de jas kan los, na de pauze toch maar dicht en we houden het droog. Erg fijn voor het publiek, maar ook voor de spelers, want het decor is een soort grote houten muur zonder uitsteeksels, dus bij (zware) regen houden ook zij het niet droog.

Een avond waarbij bekenden en familie gespot wordt, bij het inleveren van mijn entreenummer kom ik mijn oud klasgenote Mariëlle tegen, bij het naar de tribune lopen mijn oud klasgenoot Hindrik, ik spot nog wat Wergeasters en ook mijn oom en tante zitten op de tribune.

Als je het boek “Oorlogswinter” van Jan Terlouw gelezen hebt, dan weet je wat je kunt verwachten in deze voorstelling. De persoon die “fout” lijkt te zijn is dat niet, de persoon die “aan de goede kant lijkt te staan” blijkt toch wat andere motieven te hebben. En degene die niet expliciet zijn afkeer tegen de bezetter laat blijken wordt door anderen met wantrouwen bekeken, terwijl die persoon dat juist alleen doet om hopelijk te kunnen voorkomen dat er (nog) meer slachtoffers vallen.

Ook als je het plot kent is het nog steeds een prachtige voorstelling. Het boek is ook een boek dat je nadat je het gelezen hebt nog wel eens wilt lezen. Complimenten ook voor de makers hoe “de Duitse bezetter” in deze voorstelling verwerkt is. Geen figuranten in SS-uniformen met hakenkruizen op hun mouw, maar op het podium worden de hoofdrolspelers “onzichtbaar” opgepakt en meegenomen. En als de bezetter spreekt, dan is dat vanuit een luidspreker en een indringend rood zoeklicht wat op de muur schijnt.

Die houten muur is trouwens niet massief, deuren en ramen. En een soort lopende band op het podium waardoor er “net echt!” een veerpont kan “overvaren”. Ook het “rennen van hoofdrolspelers” wordt daarmee prachtig uitgebeeld.

Een mooie avond gehad, ook nog “bekende Friezin” Simone Scheffer gespot en na een paar biertjes rij ik weer huiswaarts.