In 2016 is Waylon begonnen met Radio Veronica zijn concerten (top 1000) in Ahoy te geven. Dat eerste jaar, toen was ik er ook bij (link). Vorig jaar was ik er niet bij, vorig jaar flink wat concerten bezocht en dan moet je kiezen (maar gelukkig werd het concert nog wel door Radio Veronica op de radio uitgezonden). Dus ik vond dat het dit jaar weer tijd was om wél te gaan. De vorige keer kwam ik door alle files nog maar net op tijd aan en waren ook alle toegangswegen naar de parkeerplaatsen dichtgezet, ik had toen de mazzel dat ik in een parkeergarage in de buurt kon parkeren.
Rond 13.15 uur vertrokken, eerst naar Nieuwegein. De laptop bij mijn oom afgeleverd en nog even wat doorgesproken/ingesteld. Rond 17.00 vertrek ik uit Nieuwegein, eerst nog even bij de Shell de tank weer volgooien zodat ik daar vanavond niet mee zit en dan door naar Rotjeknor. Aan mijn kant rijdt er wel aardig wat verkeer, maar het rijdt wel door. Aan de andere kant zie ik tussendoor wel eens dat flink wat auto’s in een file staan te wachten. Door het groene hart, inmiddels begint het wel steeds wat meer te regenen (en het is ook al redelijk donker). Dus ik zie dat ik langs de Kuip rijdt, maar kan er helaas weinig van bewonderen. Mijn TomTom stuurt me een iets andere kant langs, ik neem zelf ook nog een afslag te vroeg, maar ik kom netjes op een kruising waar ik tegenover me de blinkende billboards van Ahoy met Waylon zie knipperen. Die had ik toen aan de rechterkant, dus ik weet nu ook meteen waar ik nu sta. Rechtsaf slaan en daarna meteen weer links, zodat ik de weg in kan rijden waar de parkeerterreinen te bereiken zijn. Mijn QR code op het parkeerticket laten scannen (even om pielen, staat natuurlijk net een auto achter je te wachten, het miezert), maar de scanner werkt, boom gaat open en ik kan door. Ik heb de mazzel dat ik mooi op tijd ben en kan met degenen waar ik achteraan rijdt de hal inrijden. Staat de auto ook nog eens droog! Via de hal loop ik binnendoor en kom dan uit bij een aantal restaurants. Veel mensen, druk, gezellig. Eerst maar even een sanitaire stop, hierna een broodje met Unox-worst gekocht en opgegeten en navraag gedaan bij de garderobe of we via de deuren die naar de “Arena” gaan je ook bij de 1e en 2e rang kunt komen, dat kan dus. Jas en pet ingeleverd, daarna aansluiten in de rij. Mensen met tas(jes) worden gecontroleerd, rest kan doorlopen. Dus rond 18.45 uur zit ik met een Radler op een voor het grootste deel verlaten tribune te luisteren naar Lindo Duval die op het podium plaatjes aan het draaien is.
De tribunes beginnen te vullen, rond 19.30 haal ik nog even mijn tweede Radler op, in afwachting tot 20.00 uur. Het wordt iets later, Lindo draait We Will Rock You van Queen, vervolgens gaat er iets niet goed, dus draait hij nog een ander nummer en komt uiteindelijk We Are The Champions voorbij. De boel wordt van het podium gehaald, rond 20.15 uur gaan we los.
En dat begint bombastisch. Het beeld van een opstijgende spaceshuttle. Rook. Blauwe lichten. Linksboven een klein veld met aftellende cijfers (countdown). En de band die luid de tonen inzet van The Final Countdown van Europe. Één van mijn favoriete nummers en heerlijk om daarmee te beginnen. Een echte Michael-Jackson achtige opkomst!
Na dit nummers volgen nog vele, vele andere nummers. Outkast: Hey Ya!, Coldplay: When I ruled the world, Foreigner, I wanna know what love is, Michael Bolton: How am I supposed to live without you, Wake me Up als eerbetoon aan Avicii, Michael Sembello: Maniac. Medley van U2, Sunday Bloody Sunday, New Year’s Day en I Will Follow(toch?).
Behalve Waylon zelf zingen zijn “background-vocals”, de twee zangeressen ook nog solo met de band een nummer. Zo zingt de ene dame “Roar” van Katy Perry en de andere (Serina Voorn) zingt “You make me feel like a natural woman” van Aretha Franklin. Met haar zingt Waylon “I knew you were waiting for me” van George Michael en Aretha Franklin. En we hebben nog twee talenten die een nummer mogen performen, Kimberly Maasdamme van The Voice of Holland die “Earth Song” van Michael Jackson en Bram Boender van House of Talent die achter zijn piano “I’m Only Human After All” van John “The Ragin Cajun” Jones.
We krijgen nog twee toegiften. Te beginnen met “Highway to Hell”, gevolgd Paradise by the dashboard light, wat Waylon samen met Serina Voorn zingt.
Een hele rits aan hits waarbij ik in bovenstaande lijst niet volledig ben, maar zo ook niet weet te herinneren welke ik nu vergeten ben. Want het gaat maar door. Het draaien door Lindo van tevoren is een prima vervanger van het geouwehoer van Van Inkel en zijn side-kick van de vorige keer, maar dit jaar (vorig jaar misschien ook?) komt Giel Beelen zo nu en dan nog tussendoor. Ook dat vind ik geen toegevoegde waarde hebben, dat kan volgend jaar wel weggelaten worden. Kan Waylon nog 2 extra nummers zingen 😉
Rond 22.30 uur is het concert afgelopen (voor de meesten, na de tijd is er nog een Golden Circle concertje, maar daar hoor ik niet bij). Jas ophalen bij de garderobe, het wegrijden met de auto gaat ook nog redelijk snel en de wegen zijn in de rest van het land ook niet erg druk, dus iets na 1.00 uur ‘s morgens (450 km verder) ben ik weer thuis. Een zeer geslaagd concert!
Op Youtube zijn fragmenten te vinden, Robin van Gameren heeft een duidelijke (goeie kwaliteit camera/geluid) samenvatting gemaakt: