Op donderdag 8 november om 19.15 uur in de auto naar Franeker, deze avond treedt Peter Heerschop op. Ik heb hem zien optreden met NUHR, maar ook eerder in solo-programma’s: 2013 in de Harmonie met “Gelukzoekers“, in 2016 in Theater Sneek met “Van horen zeggen“. Auto geparkeerd, daarna naar de Koornbeurs. Degene die mijn kaartje controleert is scherp, zelf had ik “rij 1, stoel 20” gezien, maar het is rij i, de letter “i” dus. Later tijdens de voorstelling ben ik ook maar blij dat ik niet op rij 1 zit. Jas op de kapstok, het café voorin zit al vol met publiek. Maar je hebt achter ook nog een grote ruimte, met een bar, lange banken en krukken bij tafeltjes. Een bakje koffie, even mijn planning voor de komende week doornemen.

Na achten lopen we de zaal in. Stoelen zitten goed, veel beenruimte. Ook heb je op de balkons nog plekken, aan de zijkant heb je trouwens ook best lekker zittende draaibare stoelen, mocht ik later nog eens een kaartje voor een voorstelling kopen, dan maar eens kijken of ik daar kan zitten. Achter me, rij J, daar zijn nog wel een aantal stoelen leeg, voor de rest zit de boel vol. Jong en oud, damesclubje die allemaal wat roods in hun haar hebben en zo herkenbaar als “groep” is.

Vervolgens krijgen we een voorstelling van anderhalf uur (geen tussentijdse pauze dus). Eerst Peter in Superman-pyjama, met de spreekbeurt die hij als kind hield over John F. Kennedy. Over hoe 20% het verschil kan betekenen, zoals de 20% van de leraren die je herinnert van je school. Later in pak met onder andere het verhaal met 3 moralen, een half bevroren mus die wordt onder gescheten door een koe, daardoor weer ontdooit, luidt begint te zingen, en daardoor door een adelaar gepakt en gedood wordt. Met de moralen: “degene die je in de shit brengt, hoeft niet altijd je vijand te zijn”, “degene die je uit de shit haalt hoeft niet altijd een vriend te zijn” en “nooit zingen als je in de shit zit”.

Peter is bezig een toespraak op te zetten, die zo episch moet zijn dat we een “periode voor de toespraak” en een “periode na de toespraak” kunnen onderscheiden in ons leven. Zo geeft Peter een aantal voorbeelden van toespraken die hij voor mensen gehouden heeft, de stratenmaker waar “mensen op neerkijken, maar dat is logisch als je altijd op je knieën ligt”, waar Peter allang niet meer op neerkijkt, omdat één verkeerde gelegde klinker het verschil kan maken, de vrouw die naar het conservatorium reed en niet onderuit ging op de fiets, daardoor slaagde voor haar examen en de nieuwe Montserrat Caballé geworden is. En omdat Peter vroeger gestotterd heeft en toen problemen had met “klinkers”. Vervolgens de toespraak voor “een hoer”. De vrouw die naar het conservatorium zou gaan, maar onderuit ging op haar fiets over een verkeerd gelegde klinker, daardoor alles mis liep. Er zou een straat naar haar genoemd moeten worden. Er is een Heerengracht, waarom niet een Hoerengracht? Zo ook de toespraak voor een oorlogsveteraan, waarbij hij na de tijd aan de praat raakt met een generaal. Die hem vertelt dat iedereen die voor hij/zij op missie gaat zijn/haar begrafenis/crematie met afscheidstoespraak moet maken “voor het geval dat”. 

Waarom was ik blij om niet op de eerste rij te zitten? Er wordt iets gedaan met een slaghout, er is geen bal, dus er wordt een krop sla gebruikt die half de zaal in gaat, halverwege de voorstelling blijkt dat zijn dochter dezelfde leraar heeft die hem teleurgesteld heeft in het verleden en spuugt hij tussen zijn vingers door om het kwaad af te weren. En er gaat nog een stuk plastic over de eerste rij omdat er ook nog een stukje koken in zit, waarbij tomaten met een slaghout geplet worden en dat flink de eerste rij in sputtert.

Een prima voorstelling, veel gelachen. Het succes meet ik soms wel eens af van hoe snel de mensen gaan staan voor de “staande ovatie”. Dat hoort een beetje standaard bij een voorstelling, soms duurt het een tijdje (geeft meestal aan dat de voorstelling een beetje zo-zo was), maar dat is nu niet het geval. Iedereen gaat gelijk staan om Peter zijn welverdiende applaus te geven. Na de tijd nog een biertje gedronken en weer terug naar huis.

Dit was nog een try-out, op 14 maart 2019 speelt Peter deze voorstelling in Theater Sneek en 12 april in de Harmonie in Leeuwarden. De speellijst is hier te vinden: link.