Trendship wordt dit jaar in Martiniplaza, Groningen op 18 oktober 2018 gehouden. Dit grote evenement is in het verleden opgestart door TRES (link) en doordat ik bij TRES werk heb ik de edities van 2014, 2015 en 2016 bezocht. Ik zie dat ik over het eerste event van 2014 geen blog geschreven heb, de foto’s van TRES van dat jaar zijn hier te vinden: link. Vervolgens heeft de NDC Mediagroep Trendship overgenomen en organiseert dit jaarlijkse event. In 2016 was het al overgenomen, werd het event nog in Sportstad Heerenveen gehouden. In 2017 in Groningen, toen ben ik er niet geweest. Dit jaar had TRES een aantal vouchers beschikbaar waarmee je als bezoeker naar Trendship kunt gaan, wel in overleg met het team om te zorgen dat de planning niet in gevaar komt én het kost je geen vrije middag. Kijk, dat is nog eens een goede werkgever. Nu kost het TRES voor mij ook geen middag, want de donderdagmiddag is altijd mijn part-time middag, een middag die ik beschikbaar heb juist om zulk soort evenementen te bezoeken.
Samen met mijn collega’s Menno en Timo rijden we naar Groningen. Parkeren is vlakbij Martini Plaza, klein stukje lopen. De rij bij de balie is kort, dus binnen no-time zijn we in het bezit van onze badge. Prima geregeld. Timo en Menno leveren hun jas in, voor mij is dat niet nodig, want vandaag heb ik mijn colbertje en nette broek aan gedaan, in de mail stond dat de dresscode “smart casual” was. Als de stagiaires op het werk je deze dag “Dirk-teur” noemen, dan weet je zeker dat je niet underdressed bent 🙂
Op het toneel staat een band (slagwerk, harp, viool, blaasinstrument) die het intro-muziekje verzorgt. Klinkt prima, maar omdat ik “opgegroeid” ben met Trendship is er eigenlijk maar één muziekje waarmee je mij in de Trendship-flow krijgt: Five Hours van Deorro. Als ik dat nummer hoor is het eerste wat ik denk “Trendship!”. Daarom vond ik het jammer dat dit nummer nu niet meer gebruikt wordt, maar goed, dat is een keuze.
Dit jaar wordt Trendship aan elkaar gepraat door Eric Corton (vorig jaar was dat Dionne Stax). Hij gaat er bij zitten en interviewt Dries Faems, een Belg die een aantal jaren in Groningen gewoond heeft en onderzoek naar innovatie in de provincie gedaan heeft. Hoewel ik “innovatie” nog wel eens een modewoord vindt (een bedrijf gaat blockchain gebruiken, maar zou dat eigenlijk ook, of misschien nog beter met de oude traditionele methoden kunnen gebruiken en is nu ineens “innovatief”), ik wel eens denk “al die onderzoeken, wat kost dat en wat levert het nu eigenlijk op?” zegt deze Dries wel een paar goede dingen. Zo is hij verhuisd naar Duitsland omdat onze regering een bepaalde 30% regeling voor mensen die van buiten Nederland komen en hier werken laat vervallen. Waardoor het voor hun lucratiever wordt om naar het buitenland te gaan. Gezien het feit dat een aantal grote bedrijven bijna full-pool draaien op een grote hoeveelheid “buitenlanders” die hier het tekort aan Nederlandse werknemers aanvullen is dit een gevaarlijke ontwikkeling. En ook de uitspraak dat er niet allemaal geld in leuke “innovatie-potjes” gestopt moet worden, maar je het geld moet investeren in het onderwijs, omdat de huidige 9-jarigen de innovatieve werkbevolking over een X-aantal jaren wordt doet me goed.
De tweede spreker is Magnus Lindkvist. Een Zweed, iemand die vindt dat kleine ideeën “het m doen”. Ook deze man heeft een goed verhaal. Één van zijn titels is “futuroloog”, maar hij geeft al aan dat je de toekomst niet kunt voorspellen. Hij komt met het voorbeeld uit 1988 dat de toetsenist van Roxette een synthesizer gekocht heeft, daar een dik boek, de handleiding bij krijgt, het hem te veel werk is, hij maar wat gaat aanklooien, er ergens iets blijft hangen waardoor er een toon blijft “hangen”. Na een harde reset (stekker eruit) gaat hij door. Volgende dag bij de repetitie zit de gitarist te jammen en speelt een vergelijkbare toon. Ze gaan dit combineren en komen vervolgens tot de succeshit “The Look”. Motto hiervan is: doe niet altijd wat anderen zeggen wat je moet doen, want had hij eerst de volledige handleiding doorgelezen, dan was dit succesnummer nooit ontstaan. Dat je zo ook zaken kapot kunt maken (zie mijn scanner, waarbij je eerst een knop moest omdraaien voordat je m aan de stroom aansluit is dan even een voorbeeld waarbij het dus ook fout kan gaan), dat vertelt hij er niet bij. Dan krijg je een overzicht van mensen die er goed uit zien, waardoor mensen er vanuit gaan dat ze ook goed ruiken, goede dingen zetten en intelligent zijn. Daar zetten we tegenover: lelijke mensen, ruiken niet goed, zeggen vreemde dingen, maar dan. Je verwacht “die dom zijn”, maar dat wordt “die juist super-intelligent zijn”. Er volgen nog een aantal regels. Waaronder “geduld”. Mensen die zeggen wat je wilt doen absoluut niet kan, absoluut geen kans van slagen heeft. Dat zijn juist de ideeën die later succesvol kunnen zijn (ja, of juist niet, maar dan is het gewoon een slecht idee of werken de omstandigheden niet mee). En we krijgen nog even een stukje Uptown Funk van Mark Ronson en Bruno Mars, volgens Magnus succesvol omdat er tig muziekstijlen in verwerkt zijn. Zo laat hij ook zien dat het aantal schrijvers aan 1 song de afgelopen jaren continu stijgt. Niet meer een Michael Jackson die zelf een fenomenale hit schrijft, maar een heel team wat dat nu doet.
De derde spreker is Claire Madden, volgens de specs “leading voice generatie Z”. Deze Australische gaat ons vertellen hoe de generatie Z (geboren tussen 1995 en 2010) te bereiken is. Volgens ons “een verhaal met open deuren”, maar dat komt ook omdat we bij TRES met een redelijk jonge groep mensen zitten en door het stage-lopen/afstuderen er mensen van generatie X-Y-Z over de werkvloer lopen. Ik kan me voorstellen dat een ondernemer die in de 40/50 is en weinig contact met deze doelgroep heeft zijn/haar ogen hierbij open gegaan zijn. Ook een mooi overzicht van afkortingen. irl, daar weet bijna iedereen wel van dat het in-real-life is. Maar pos is dus geen point-of-sale (wat ik noemde..) maar parent over shoulder. Over hoe de mobiel vergroeid is met hun lichaam (dat is bekend) en er ook gevraagd wordt waarom je wat zou moeten leren, want alles is te vinden/op te zoeken. Nou, dat zal best, maar als ik 7,20 moet betalen, ik vervolgens 10.00 geef, is het best wel “lame” als je het wisselgeld alleen kunt berekenen door de kassa zijn werk uit te laten voeren. De behoefte om nuttig werk te doen. Ook zelf zaken in kunnen brengen en daarmee een gelijkwaardig lid van het team worden en zijn. Eigenlijk alleen maar zaken die we kunnen toejuichen. Nu nog zorgen dat de aandachtsspanne verbeterd wordt, want door alle social-media-prikkels en andere afleidingen is daar nog wel een klein probleempje mee. Als je dan een paar uur je echt moet verdiepen in moeilijke materie is het essentieel dat er weinig afleiding is.
Hierna krijgen we een item over het innovatieve pak en app van Samsung wat de shorttrackers nu gebruiken om hun resultaten te verbeteren. Een hele verbetering (coach hoeft niet te schreeuwen dat iemand lager moet gaan zitten, maar er komt een piepje via een polsband binnen), maar ik vond dit niet een boeiend verhaal. Had je een verhaal gehad dat al die data verzameld werd, als big-data werd behandeld en daar allemaal filteringen/selecties op toegepast werden met dashboards/grafieken, dan had het voor mij wat innovatiefs gehad. Het geeft ook wel aan dat er al gauw gewenning optreedt. Maar na de Lord of the Ring films, waarbij Gollum een normale acteur is die ook met allemaal bolletjes op zijn pak de basis is geworden voor een levensechte animatie is het qua gedachtegang niet een hele stap naar een pak voor shorttrackers.
Als laatste komt Jonas Kjellberg aan het woord. Een co-creator van Skype en tech startup investor. Deze Zweed stond aan de basis van onder andere Skype, Zalando, HelloFresh. De tegendraadse man, mooie verhalen. Onder andere over Skype, hoe hij zag dat het gratis aanbieden de enige logische actie was gezien de dalende prijzen van de normale telefoons. Hoe zijn collega’s hem voor gek verklaarden. Ze vervolgens het zero-zero dobbelspel spelen, zoveel mogelijk zaken op nul kosten krijgen. Dus via VOIP, niet via de telefoonproviders (internet al door de klant zelf betaald), via de computer, niet via een fysiek telefoontoestel (computer al door klant aangeschaft), het gebruiken van de capaciteit van de computer waar het programma op staat (waardoor sommige CPU’s behoorlijk warm werden) en het delen via de mail als je het programma waardeerde (gratis promotie) en geen klantenservice, nergens contactgegevens op de site of waar dan ook. Zijn credo is “we weten wat iedereen doet, via de sociale media”, “je moet weten wat niemand doet”. Want daar zou een business-mogelijkheid kunnen liggen. Het businessboek wat hij gemaakt heeft en wat uitgevers juist niet wilden uitbrengen omdat het “cute” was. Je had alleen maar dikke pillen met veel tekst en totaal niet leesbaar, samen met een professor heeft hij een versie gemaakt van 100 bladzijden waarbij ook een groot deel afbeeldingen moesten zijn. Het volgende deel bestond alleen maar uit plaatjes. Waarbij hij bij Zalando ging navragen of de afbeeldingen op de site niet wat mooier gemaakt konden worden, waarop hij te horen kreeg dat hij niet op de hoogte was van de slechte smaak van de Duitsers (?). Ook daar werd alleen naar volume / afzet gekeken en niet naar andere zaken om te verbeteren.
Hierna gaan we naar de playground. Een aantal elektrische auto’s, holo-lens, virtual reality brillen, een apparaat waar je op kunt liggen om een soort zwevende sensatie met VR-bril te krijgen. Het kan zijn dat je als je naar bijna alle Trendships (en playgrounds) geweest bent een beetje verzadigd bent, maar na een rondje besluiten we dat we het wel gezien hebben en gaan we weer naar huis. Ik zie trouwens nu dat de inspiratie-domes van KPN en ING best interessant hadden kunnen zijn. Zo te zien zaten daar nog wel wat mensen, volgend jaar dan maar even meenemen!
Conclusie? Als je wat wilt gaan bouwen/opzetten, dan kijk je al gauw naar een andere succesvolle uitvoering en ga je daar je eigen versie van maken, R&D staat voor Rip Off and Duplicate. Had je vroeger het vernieuwende Apple: een mobiele telefoon, wow!, een i-pad, wow!, iets echt vernieuwends hebben ze niet meer geproduceerd (alleen sneller, groter). Wil je dus wat gaan opzetten, probeer het dus niet op die manier te doen.
De beide heren hebben ook boeken geschreven, ik ga onderstaande aanschaffen en doorlezen:
Everything we know is wrong van Magnus Lindkvist: link
Gear up van Jonas Kjellberg: link