In 1998 speelde Jim Carrey in de film The Truman Show. Truman leeft in een stadje wat eigenlijk een studio is, zijn hele leven is dus “fake”. De film heb ik ergens in die tijd gezien, het plot was bij mij nog bekend, maar het verloop en eind wist ik nog vaag. Een mooi beginpunt dus om naar Sywart de soap te gaan, omdat je dan niet alles aan ziet komen. Donderdag 20 juni loop ik dus naar het Fricoterrein, wat voor deze gelegenheid omgedoopt is naar “mediapark Wergea”. Overdag heeft het flink geregend, de voorspelling van Piet Paulusma is angstaanjagend (wind uit alle richtingen, onweer, regen), maar buienradar laat zien dat het deze avond mee gaat vallen. En dat is ook zo. Doorlopen naar “de studio”, daar loop je tussen de vlaggen van de ondernemers door. Vervolgens word je welkom geheten door Rudy de Lange en kun je naar de kassa lopen. Je loopt daarbij langs een oude auto met caravan (die ik al had gezien toen ik de afgelopen week ging sporten bij F & F Bodygym). Daarmee zijn de grootste fans van Sywart  (4 dames) naar Wergea gekomen om samen met ons naar de aflevering van Sywart te gaan.
We worden met Arriva bussen naar Warstiens gereden. In de bus vertelt onze reisleidster Wietske Velde welke borden er in de weilanden staan, dit zijn de openluchtspelen van de afgelopen jaren. Daarbij ben ik alleen bij Cascada geweest, ik had niet door dat dit in 2009 (dus alweer 4 jaar geleden!) was. Op een bepaald moment is er “rechts niets te zien”. Dat is niet waar, daar staat Freya (Fenna Kerkstra) te protesteren tegen de soap, we zullen haar nog terugzien deze aflevering.
Op de kruising naar de boerderij van Schuurmans stappen we uit en lopen we naar studio Warstiens. Deze is afgesloten met een hefboom en we worden eerst geïnstrueerd door de beveiliging wat wel en niet mag. Mooie rollen voor Cor en Dennis Pijl. Donkere kleding, pet, grote zonnebril. Intimiderend! Freya is inmiddels tussen ons in “gesneaked” en loopt zo mee naar de tribunes. We volgen regie-assistente Marthe (Regina Veenstra) die ons naar de tribunes leidt. Hier krijgen we een mooi programmaboekje en gaan zitten. Wij zitten bij de tweede lichting (de bussen zijn er al een keer eerder heen gereden), de tribunes zijn al flink gevuld.
We kijken uit op het parkeerterrein van Warstiens, het huis van Sywart is het huis van de familie Terpstra en we hebben mooi zicht op de kerk waar Sywart koster is. De voorstelling is al begonnen, want er lopen al personages rond en de pastoor loopt in snelle pas zijn rondjes om de kerk (Bareld Mud). Die loopt deze avond flink wat kilometers, respect! En ook zijn met luide stem verkondigen “litte we bidde” en het voordragen van het “onze Vader” is top. Maar doordat we dus eigenlijk meteen beginnen lees ik het programmaboekje pas thuis door, want je wilt niets missen van wat er gebeurt. Vervolgens komt de regisseur op, Olaf, gespeeld door Bert Sinnema. Ik moet meteen aan Maik de Boer denken, wat een kekke bril en het blonderen van het haar met iemand kan doen. Hij legt uit wie Sywart is en dat er iemand van ons een rol kan krijgen in de soap. Eerst mogen er vragen gesteld worden.
De vier dames die met hun auto en caravan gekomen zijn gaan helemaal los. Grietje (Janke Alie Klaver) speelt haar rol uitmuntend. De meest fanatieke Justin Bieber fan is met haar vergeleken een watje, zo enthousiast en ADHD-erig wil deze Sywart-fan meespelen in de soap. En dat gebeurt (natuurlijk) ook. Hierna begint de aflevering van de soap. Via een groot scherm kunnen we volgen wat er binnen gebeurt (Sywart die voor de spiegel tegen zichzelf staat te praten, Sywart die in de kerk het sjaaltje van Freya bewaard heeft) en de rest zien we buiten afspelen. Met zo nu en dan wat product-placement (worst van Unox, chocolademelk van de Frico), de band die speelt (want het is feest) en zang tussendoor (waarbij het duet van Bauke en Toos me kippenveld geeft, It Hert, de bewerking van “Let it be me” van de Everly Brothers). En met het mooi in de maat lopen van onze beveiligers Cor en Dennis is duidelijk te zien dat ze jarenlange marcheerervaring bij de Drum- & Lyraselection opgedaan hebben.
Door de waarschuwing van Freya, de burgemeester die in plaats van zijn toespraak een deel van het script voorleest en het niet naar Tanzania kunnen afreizen wordt Sywart steeds wantrouwender. Op een bepaald moment heeft hij door dat er een bepaalde flow is waarmee de acteurs langslopen/fietsen, en natuurlijk is het oppakken van de zwerver die erg op zijn vader lijkt ook een reden tot twijfel.
Het eind van de voorstelling gaat gepaard met vuur en water om Sywart in zijn dorp te houden, een oproep van de regisseur om te blijven via de speakers en vervolgens het met piepende banden arriveren van Freya, waarna Sywart en Freya verdwijnen. Het scherm toont alleen nog ruis…
Op dat moment kijk je dus eigenlijk naar een lege set en vraag je je af, is het nu afgelopen? Of krijgen we op het scherm nog te zien hoe het verder gaat met Sywart en Freya? Het is dus een nogal abrupt einde (was bij de Truman Show volgens mij ook al zo) en dat verklaart ook dat het applaus wat twijfelend inzet. Als de cast opkomt wordt dat gelukkig uitbundiger, want er is ook deze avond weer een mooie voorstelling neergezet. Later bij de fitness hoor ik dat de ene groep bezoekers er niet zoveel aan vond en de andere groep wel. Ik heb een mooie avond gehad en hoor dus bij groep 2 🙂
We lopen in de schemer, het is nog mooi weer, de maan staat aan de hemel, weer terug naar de bussen die klaar staan bij de kruising, waarmee we weer naar mediapark Wergea gebracht worden. Nog een slokje en dan weer naar huis. It wie moai.
Sywart heeft een eigen website (mooi gemaakt): www.sywart.nl
Elke bezoeker (ik ook) is op de foto gekomen met de Sywart-pop op het mediapark Wergea, de foto’s zijn op deze site te vinden. De 2 foto’s die ik in dit artikel heb gebruikt zijn ook afkomstig van deze site, ze zijn gemaakt tijdens de generale repetitie door Hette Bonnema.
En voor de mensen die de Truman Show nog eens willen zien (ik ga hem nu ook nog maar eens terugkijken), hier is de trailer: