De foto bij dit artikel is afkomstig uit de Leeuwarder Courant van 11 oktober. Een zeer positief artikel over Percossa, de mannen die uit werkelijk alles nog een ritme tevoorschijn kunnen toveren. Dat wist ik al (en daarom had ik ook al een kaartje gekocht), in 2015 heb ik ze met ‘de real deal’ in de Harmonie in Leeuwarden gezien (link). Als ik in mijn eigen recensie een vet en cursieve top-voorstelling terug zie komen, dan is het duidelijk, komen ze in Friesland, dan ga ik naar de voorstelling.

Dus vrijdag 13 oktober 2017 rij ik in de auto naar theater Sneek. Maar als ik de afslag bij Reduzum neem, staan er borden, staan er wegwerkers en blijkt de N354 voor onderhoud afgesloten te zijn! Ai, hoe kom ik nu in Sneek? Dan maar de route volgen die ik op de fiets altijd doe, dus via Irnsum, Terherne, Joure via de A7. Daar neem ik de afslag, maar omdat het donker is en ik niet goed zie waar ik nu moet zijn, blijk ik via de rotonde weer de A7 op te rijden. Oke, dan de volgende afslag naar Sneek. Hier via wat buitenwijken (en industrieterrein?), maar uiteindelijk kom ik via een zijstraat uit bij de Singel, bekend terrein! Auto parkeren en toch nog een kwartier voor het begin aanwezig. Altijd een feel-good moment als de portier in zijn uniform je weer welkom heet, net zoals het altijd gezellig druk is in de lobby. Hier kom ik Jan Dirk nog tegen, zo zie je elkaar nog eens. Vervolgens de jas inleveren bij de garderobe, alvast betalen voor mijn biertje waar ik briefje voor terug krijg wat ik in de pauze in kan leveren.

Naar de zaal. Ik kijk nog even op mijn ticket, oh ja, ik zit op de eerste rij! Precies in het midden, prima plaats! We zien 4 spiegels op het podium staan, die bewegen, dus het is duidelijk dat de mannen er al achter staan, Jan Willem, Freek, Eric en René. De lichten dimmen, plots gaan er blauwe lampen branden en worden de spiegels doorzichtig, we zien daar 4 oude mannetjes staan. 2 met een looprek, 2 met een wandelstok, waar ze een ritmisch nummer mee maken (ja, er zit ook een stukje jumpstyle in). Ze hebben maskers op van oude mannetjes, geweldig gedaan. De spiegels gaan omhoog, en daarmee kun je dus zowel de mannen zo bekijken, maar ook van de andere kant / bovenaf. Dat is een hele goede actie. Want even later staan ze als een soort drumband op het podium, 1 op overslag, 1 op timtoms en 2 op bekkens. Ze staan daarbij met de rug naar ons toe, maar kun je via de spiegels het goed volgen. Zo ook bij een later deel, waarbij er één op contrabas speelt, de anderen op slagwerk en er één als een oud mannetje opkomt, met een soort dambord en daar belletjes op heeft staan. Hij speelt tegen zichzelf, zo nu en dan “slaat” een belletje een ander belletje van het bord, het “tingeling” past dan precies in het stuk muziek wat de anderen spelen. Dat spel kun je via de spiegels volgen. Ook het nummer waarbij de mannen matjes op het toneel leggen en daar verschillende pvc buizen van verschillende lengtes (en kleuren) neerleggen, waar ze muziek mee maken. Via de spiegels is dat goed te volgen. Een aantal van die buizen worden ook gebruikt bij een nummer waarbij ze op het podium staan, muziek maken door ze tegen elkaar te slaan, tegen het lichaam te slaan, of op een licht agressieve manier tegen de buurman aan de slaan. Geweldig wat voor geluid je daar uit krijgt, vermakelijk hoe (bekende) nummers zo nagespeeld worden. Ook staan ze met trommels tegenover het publiek, met zijn vieren naast elkaar zo’n beetje als op de foto bij dit blogartikel. Ik was te laat om een kaartje voor Proud on Stage op 14 oktober te kopen (het vervolg op de Taptoe Leeuwarden), waar dit jaar ook weer Top Secret zou spelen. Die heb ik bij de taptoe een keer eerder gezien, maar ik had ze graag nog een keer zien/horen optreden. Maar gelukkig maakt deze avond alles goed, want wat Top Secret doet, op elkaars trommels spelen en andere capriolen, Percossa doet het ook!

Ook spelen ze op gitaar, maar dan op de achterkant, de houten kast. Bij een ander nummer staan er 4 drumstellen op het podium en wordt daar een puik stuk slagwerk op gespeeld. We krijgen ook nog dat met de bongo’s en djembés gespeeld wordt, een soort carnavalsnummer. Eerst rustig, maar daarna blaast René op het fluitje en gaat het van dik hout zaagt men planken. Onze lyra’s hadden trommetjes boven op hun lyra, deze mannen hebben een installatie gemaakt op een soort stok, zodat je 8 of 10 van die trommetjes hebt en die kunt aanslaan door op een gespannen touw te drukken. Met verbazing naar gekeken. Met een stukje zang gaan we naar “… de pauzzzzzeeee…”. Er komt een grote houten kist op het podium, hier kunnen artikelen in gegooid worden, waarmee de mannen muziek gaan maken.

In de pauze een flesje Brand,  omdat de zaal (en balkons) vol zitten duurt de pauze even, zodat iedereen wat kan drinken. Aan de leestafel (waar ik ook nog even mijn planning voor dit weekend aanvul) zit ook een jochie met 2 drumstokken. Meer drummers moeten we hebben, méér!

Na de pauze krijgen we eerst dat muziek gemaakt wordt met de aangeleverde spullen. Dat varieert van plastic tassen, een zwembandje, een ballon, pvc buizen. Hierna wordt het donker op het podium en hebben ze in beide handen een aansteker, waarmee muziek gemaakt wordt (en ook licht). Er komt nog een deel terug uit een vorige voorstelling, namelijk de houten balletjes aan touwen waarmee rondgedraaid wordt, die tikken dan op het podium. Het blijft knap, het heeft wel wat van die nunchaka dingen waar vechtsporters mee ronddraaien. De boel moet niet in de knoop komen, je moet jezelf er niet mee raken. Ook het stukje met de kinderen in de buggy’s waarbij de vaders als commando’s de buggy hanteren als het geweer (presenteren, ronddraaien, rond-gooien) komt terug uit de vorige voorstelling, maar ook hiervoor geldt, het was leuk, het is leuk en het blijft leuk. Behalve slagwerk, wordt er ook op xylofoon gespeeld, ook een nummer waarbij ze met zijn vieren een nummer spelen! Daarbij kun je zien dat er voor de volle 100% gewerkt wordt, het zweet drupt op het podium van alle inspanning. Je moet een geweldige conditie hebben om dit te doen. Onder leiding van Eric klappen we luid, zacht, van luid naar zacht, van zacht naar luid. Freek zingt (spaans?) en heeft een sampler bij het drumstel staan (denk aan het apparaat bij Arjan Lubach op zondag op zijn desk). Hij kan daar geluiden mee opnemen. Hij speelt wat in op gitaar, hij laat ons ritmisch met de voeten stampen en ons een “ayé, ayooo” refrein zingen wat ook opgenomen wordt. Het resultaat laat hij afspelen, waarbij hij vervolgens een flinke set achter het drumstel speelt. Is moeilijk om dat allemaal wat in de maat te houden, maar het komt goed. Dan komen we bij het punt dat de voorstelling afgesloten is. Applaus, een staande ovatie…. en nog een toegift! We gaan zitten, het gordijn gaat weer open. We zien alleen de onderbenen van de mannen… gestoken in klompen! We krijgen een klompendans te zien/horen. Dan zien we ineens bovenaan weer 2 oude mannetjes, en onder de 2 paar voeten, nu lijkt het net alsof we naar 2 oude reuzen aan het kijken zijn. Hierna nog een paar kleine klompjes op stokken erbij, zodat je een soort flamenco-achtig muziekstuk krijgt. Daarna is het echt afgelopen.

Tijdens de voorstelling hoorde ik de dames op de rij achter mij al bewonderend spreken over alle nummers, het was deze avond een try-out, maar volgens mij is het wel duidelijk. Er moet niets geschrapt worden uit deze voorstelling, er hoeft niets aangepast te worden, het is in één woord gewoon een geweldige voorstelling!

Voor de Friezen onder ons, op 1 februari komen ze in het Posthuis Theater in Heerenveen. Misschien dat ik nog wel een keer ga 🙂

De speellijst is hier te zien: link.

Oh ja, en er zit nog een Fries tintje aan Percossa, want de regisseur is Jos Thie! Hij had me ook getipt over de Real Deal voorstelling en daar ben ik hem nog zeer dankbaar voor, deze voorstellingen had ik niet willen missen!

Hierbij nog even de teaser voor een visuele indruk: