Woensdag 19 maart 2014 ga ik in de auto naar Leeuwarden, vanavond komt Jochem Myjer in de Harmonie! Op 28 mei 2010 heb ik de voorstelling “de rust zelve” van hem samen met mijn moeder in Zwolle gezien: link.

Deze avond zit ik redelijk achterin de zaal, maar heb prima zicht op het podium. Er staat een levensgrote buste van het hoofd van Jochem op het podium waar hij in klimt, zaken openklapt, waar hij op kan zitten en nog andere dingen mee kan doen. Ik weet niet wie dit bedacht heeft, maar het is echt super gedaan! Had Jochem in 2010 een gadget waarmee er “stoom uit zijn oren” kwam, ook dat gebeurt deze avond met deze buste.

Jochem speelt viool, speelt piano, zingt, rent over het podium, is superenthousiast, ritst zijn rits een aantal keren omhoog en omlaag en is duidelijk zo blij als een kind om weer op het podium te staan. En dat is wederzijds. De kaartverkoop was met kerst 2013, toen had ik de hoop al opgegeven omdat er zo’n lange rij stond dat mij duidelijk werd dat ik dit niet in mijn half uur pauze ging redden, maar gelukkig kwamen er na de tijd toch nog een paar kaarten op de site van de Harmonie en kon ik zo nog een zitplaats bemachtigen. Via Facebook zag ik al dat er donderdag en vrijdag nog meer bekenden van mij naar de voorstelling geweest zijn. Deze dinsdag zat ik bij Guido Weijers, en donderdag bij Thomas van Luijn, maar had ik voor alle 3 dagen een kaartje voor deze show gehad, dan was ik met plezier elke dag naar deze show gegaan!

De imitaties laten je lachen, maar er zijn ook serieuzere delen waarbij hij op de buste zit en een deel van zijn dagboek doorneemt, de periode dat er een tumor in zijn nek zat, hij 13 uur daaraan geopereerd is, de eerste tijd geen gevoel meer in zijn benen had en het maar de vraag was of het een goedaardig of kwaadaardig gezwel was. Maar ook hier weer een lach tussendoor, waarbij de dementerende patiënten om hem heen ter sprake komen, die geen blad meer voor de mond nemen, waar vervolgens  komische situaties uit ontstaan.

Die tumor, dat was al bekend, ook omdat Frank Evenblij een gesprek met hem op televisie heeft gehad. Maar het is geweldig om te zien dat ik Jochem weer net zo zie rondrennen als in 2010. Als ik het niet geweten had, had ik het niet gezien.

Zo komen er ook nog wat videobeelden die op de buste geprojecteerd worden. In zijn jeugd, verliefd op de juffrouw en als allerlaatste filmpje een fragment van zijn dochter, toen Jochem weer als een zielig vogeltje weer thuis kwam uit het ziekenhuis, op bed lag, kinderen niet eens kon optillen en zijn kinderen vol onbegrip zitten te kijken wat er met hun vader aan de hand is, ze de slingers ziet en dan denkt dat papa jarig is en vervolgens “happy birthday” zingt. Man, tranen sprongen in mijn ogen.

Jochem, ik hoop dat je nog veel voorstellingen maakt, ik zorg dat ik ze allemaal ga bezoeken, lukt het niet in Leeuwarden, dan probeer ik Zwolle of een andere plaats wel. Mocht je weer eens overnachten in Wergea, wil je dan de volgende keer wel even zwaaien? 😀