post-header-photo

Iron Maiden, The Book of Souls World Tour in het Gelredome – 8 juni 2016

Tweeduizendzestien is het jaar van de concertbezoeken. Muse, Fortarock en nu dus ook Iron Maiden. In de MAVO-periode was mijn muziekvoorkeur redelijk rechtuit-rechtaan: Michael Jackson, Thunderdome en top 40. Als je me in 1992 had verteld dat ik naar een concert van Iron Maiden zou gaan, was mijn reactie geweest “no way!”. Van 1993 tot 1995 ging ik naar de HAVO-MBO. We hadden daar een groepje wat in de kantine regelmatig zat te klaverjassen (vraag me niet meer naar de spelregels, want dat is wel heel erg verwaterd).  Jos Hindriks die ook naar Mavo Nijlân ging heeft me wat bijgespijkerd qua metal-kennis. Nummers op cassettebandje zetten, die ik dan op mijn walkman beluisterde.  Metallica, Iron Maiden, Kreator, Annihilator. Dus toen ik zag dat Iron Maiden naar Nederland zou komen: boeken!

Woensdag na werktijd in de auto richting Arnhem. Ik zou eerst in Heerenveen gaan eten, maar qua tijd leek het me beter om eerst wat kilometers te maken. In Meppel de afslag genomen en bij de Mc Donalds een Big Mac Menu genomen. Toen ik dit op had weer in de auto, door naar Arnhem. Dat reed voorspoedig door, totdat ik over het talud (waar ik met Qlimax altijd in de bus overheen ga) naar beneden ging, hop, in de file. De stoplichten laten maar mondjesmaat mensen door, dus hoewel ik hier rond 19.25 uur ben, het begin van het voorprogramma (The Raven Age), dat ga ik niet meer halen.

IMG_0282.jpg

Het oprijden van het terrein gaat soepel, de geprinte parkeerkaart wordt gescand en je kunt doorlopen. Uitstappen, het is mooi weer, dus de jas blijft in de auto liggen. Alleen zit ik nu aan de kant met ingang F en G, ik mag naar binnen via ingang L. Dus we lopen met een grote groep om het stadion heen en kunnen vervolgens in de rij gaan staan. Een snelle fouillering en je kunt naar binnen. Daar is het pikkedonker, het is inmiddels 20.15 uur, het één na laatste nummer is ingezet door The Raven Age. Voorzichtig naar beneden gelopen, door naar de muntenverkoop. Met de munten richting drankenverkoop, met een grote Heineken loop ik het “veld” op. Rondom is het druk, maar hier zijn nog wel rustige/ruime plaatsen. Het voorprogramma is afgelopen, dat is jammer. Volgende keer gewoon doorraggen, ook hier hebben ze voldoende tentjes voor een snack.

Een half uur pauze, dus ik kan mooi rond kijken hoe druk het is (en hoeveel mensen er op de tribune zitten).

IMG_0285.jpg

Time flies, het is tien voor negen, de show kan beginnen.

Het nummer “Doctor Doctor” komt voorbij (ik kende m nog niet), ik begin meteen associaties te maken met Dr. Who. Bij het later nazoeken op internet zie ik dat het nummer van de band UFO is, erg toepasselijk als je bedenkt dat Dr. Who een timelord (buitenaards wezen) is. Het nummer wordt van tape/disc gedraaid, want de mannen staan (nog) niet op het podium. De geluidsregelaars staan op een verhoging in het veld, iets wat het uitzicht wel wat blokkeert. Maar je kunt toch nog het podium zien en dankzij de grote schermen aan de zijkanten kun je het nog beter volgen. Hierna volgt een kort filmpje over het vliegtuig van Iron Maiden in het oerwoud wat verstrikt zit in de lianen en uiteindelijk wegvliegt. Dat wegvliegen, die geluidsgolf of wat het ook is voel je duidelijk in het publiek, cool gedaan.

In het begin is het geluid niet geweldig, de zang van zanger Bruce Dickinson is te horen, maar de instrumenten hebben zoveel meer volume dat het een beetje wegvalt. Later is dat wat beter, komt ook omdat er ik ergens anders ben gaan staan. De mannen zijn een flink stuk ouder geworden dan ik ze in mijn herinnering had (maar dat is dus van de jaren 90, dus 20 jaar geleden), maar nog steeds vol vuur qua zang en het spelen van hun instrument (gitaar/drumstel). Genoeg nummers die ik (nog) niet ken. Maar ook de klassiekers zoals Fear of the Dark, Bloodbrothers. Iedereen die meezingt en het zo een kippenvel-ervaring geeft. Tussendoor tijd voor mijn 2e biertje gemaakt 🙂

IMG_0291.jpg

Een mooie show. Bij elk nummer een andere achtergrond/vlag. Of een groot doodshoofd van The Book of Souls. Een beetje voor 23.00 uur houden de mannen al op, maar ze komen terug en spelen van The Number of the Beast, een klassieker, Bloodbrothers en Wasted Years.

Onder de muziek van “always look at the bright side of life” begint de boel weer te lopen. Mensen die met een bus gekomen zijn en zich daar weer gaan verzamelen. Ik wacht de drukte een beetje af en neem nog een broodje en cappuccino. Om kwart over elf loop ik rustig naar de auto, dat kan nu mooi via uitgang E, dus ik hoef niet het hele stuk weer om te lopen. Even wachten in de auto, maar doordat iedereen zich aan het “ritsen” houdt, in no-time van het parkeerterrein af, dwars door Arnhem naar de snelweg en door naar huis. Rond 1.00 uur weer thuis. Dit optreden duurde te kort, dus als ik nogmaals naar een concert van Iron Maiden kan gaan, zal ik dat zeker doen!

Vloggers zie ik een beetje als “luie bloggers”, geen zin om grote verhalen te typen en een groot deel onzinvideo’s (Gerard Joling is full-time aan het vloggen, maar wie wil dat nu zien…). Gelukkig kom je dan ook nog eens een positieve uitzondering tegen, hier één tegen gekomen die een mooie samenvatting van de avond geeft en waarbij het video-aspect dus echt meerwaarde heeft, het vlog van Emmelie Herwegh:

Ook Denis Schoen heeft een mooie compilatie gemaakt: