post-header-photo

De Partizanen in de Harmonie – Welkom in Partizanië

Donderdag 9 maart rij ik in de auto naar de Harmonie waar Thomas Gast en Merijn Scholten met hun show “Welkom in Partizanië ” optreden. Ik ken de mannen van TV, waar ze bij Cojones altijd een korte (absurde) sketch speelden. Schijnbaar zijn ze nu en dan ook in De wereld draait door te zien.

Het optreden is in de kleine zaal, dus ik ging er vanuit dat er niet zoveel publiek zal zijn, dat blijkt mee te vallen. We staan in de rij op de trap naar boven te wachten tot de deuren open gaan. Het is “vrije zit”, inschoven op de 5e rij, stoel 5. Allemaal attributen op het podium (of eigenlijk is het gelijkvloers) die gebruikt gaan worden tijdens deze voorstelling. De mannen beginnen met een liedje, vervolgens gaan we door een aantal absurde / hilarische scenes.

  • Thomas wil lucifers kopen. Merijn is de verkoper die met zijn gladde praatjes hem de ultieme (duurdere) lucifers wil laten kopen. Dus als hij de iets grotere versie heeft laten vallen “dat zijn kinderen er zo mooi mee kunnen tellen”. Blijkt vervolgens dat de vrouw van Thomas geen kinderen kan krijgen, wordt het vervolgens door Marijn zo gedraaid dat zijn vrouw waarschijnlijk binnenkort dood gaat en je dan met je met één barbecue-lucifer in één keer alle waxinelichtjes om de kist aan kunt steken…
  • Thomas als een vrouw die een diep trauma heeft. Op de donderdag is ze altijd vrij, het pakketje wat bezorgd zou worden kon niet bezorgd worden. Haar man die zijn werk afmaakt en zo snel mogelijk naar huis gaat. Haar kinderen die achteloos opmerken “dan komt  het toch over 2 dagen”, die hebben geen benul van de tijd. Dat ze in therapie is hiervoor, het anderhalf jaar geleden is en ze nu voorzichtig weer online sokken gekocht heeft.
  • De show heet Welkom in Partizanië. Een prachtig land. Wel is er een beweging opgericht om alle mensen die plat liggend bellen (met hun telefoon op de luidspreker) in elkaar te slaan. Dat heet niet zinloos geweld, maar is kameraderie.
  • Met jerrycans wordt een stukje zinloos geweld uitgebeeld, een jerrycan (bad guy) schiet de moeder (rode jerrycan) en 1 van de kinderen (kleine witte jerrycan) dood, het andere kind kan ontsnappen. Deze gaat wraak nemen, gaat trainen en wordt zo een grote, witte, gespierde jerrycan. Op de beeldschermen wordt het verhaal ondersteund, een beetje als vroeger met de “stomme film”. Knap dat je met zulke materialen een verhaal uit kan beelden én er ook nog eens emotie in kan toevoegen.
  • Vervolgens gaan we met de zaal op de foto. Lukt niet (niet iedereen zit schaterlachend in beeld), dus we krijgen allemaal een lachend masker voor de foto. Dan lukt ie wel!
  • Hierna een interview met onderzoeker “Ping Pong” die zich met humor bezig houdt. Een Chinees, dus met alle vooroordelen ( l in plaats van r ), met een vermakelijke spraakverwarring over “vrouwenhumor” en “flauwe humor”. 
  • Een interview over genderproblemen waarbij Marijn de man speelt die een gendercrisis heeft en in het weekend dan de vrouw “Lotte” is. Ook die wordt vervolgens geïnterviewd. Een redelijk schizofrene vertoning, hilarisch!

partizanie-publiek-2017

Prima voorstelling! Het meeste zit verwerkt in de trailer:

 

De speellijst is hier te vinden.