post-header-photo

My Fair Lady in de Harmonie op 19 april 2018

Een musical? Niet echt mijn ding, maar met de cast die op de planken staat moet het wel een prima voorstelling worden! En ik heb dit eerder gezegd, maar met de voorstelling “ik haw in dream” van toneelvereniging Halbertsma in Wergea heb ik ook een zeer geslaagde avond gehad bij een musical. En hé, Soldaat van Oranje is ook een musical, die vindt iedereen leuk. Sowieso is Alfred v.d. Heuvel een prima acteur (in 2013 de voorstelling Midlife gezien) en ook een prima zanger (vorig jaar Purper met de 4 jaargetijden gezien). 

De voorstelling begint om 20.15 uur, ik zorg dat ik om 19.30 uur die kant opga. Donderdagavond, koopavond, dus niet veel vrije plaatsen meer in de parkeergarage. Jas bij de garderobe afleveren, daarna op een kussen-bank even de planning voor komend weekend uitgewerkt. Ik zit op de 5e rij, stoel 26, dus mooi in de midden, prima plaats. Sjoukje Hooymaayer, oftewel “dokter Van der Ploeg uit Zeg eens AAA” zou ook meespelen, maar omdat ze getroffen is door kanker is ze per direct gestopt. Gerrie van der Klei speelt de rol van Mrs. Higgins, de moeder van professor Higgins en zal dat waarschijnlijk met haar afgewisseld hebben. 

De gordijnen gaan aan de kant, we gaan beginnen. We zien een bloemenmeisje,  Eliza Doolittle, die een hele schelle stem heeft en “plat praat”. Professor Higgins bestudeert haar vanwege haar taalgebruik en komt daar kolonel Pickering tegen, gespeeld door Alfred v.d. Heuvel. Hij heeft een baard en snor, ik vind hem zo erg op de baron uit de Bassie en Adriaan-serie lijken. Higgins beweert dat hij het bloemenmeisje zo goed Engels kan laten spreken dat ze in de hoogste kringen kan komen. Eliza hoort die opmerking en meldt zich later bij het huis van Higgins, ze wil dat wel leren zodat ze later zelf een bloemenwinkel kan openen.

Het decor wisselt elkaar regelmatig af. Begonnen we “buiten”, waarbij er een joekel van een pilaar naar beneden komt, zo schuiven later delen naar voren, wordt er een bank en bureau geplaatst en zitten we in de luxe ruime kamer van Higgins. Eliza laat haar spullen bij het huis bezorgen, dat hoort haar vader Alfred Doolittle, waarbij “er geen kleren hoeven te komen”, hij denkt er dus het zijne van. Hij meldt zich bij het huis en vraagt een vergoeding om haar daar te laten blijven. Higgins wordt lastig gevallen door een Amerikaan die wil dat hij daar een lezing geeft en besluit om als grap Alfred Doolittle als referentie op te geven. Alfred wordt gespeeld door Han Oldigs, ook een bekend gezicht. Unit13, 12 steden 13 ongelukken, Ernstige Delicten en ook in Midlife. 

Het Spaanse graan heeft de orkaan doorstaan, in Frankrijk, Friesland en Finland vriest het fors, taal-gerelateerde zinnetjes die Eliza tot in den treure moet oefenen om een goede uitspraak te krijgen. 

Dan is het pauze. Een biertje en door met het tweede deel. Eliza gaat naar de paardenrennen in Ascot waar ze de moeder van Higgings ontmoet. Alles gaat goed, tot het paard waar één van de jongeheren die aanwezig is op gewed heeft niet vooruit te branden is en ze in plat Nederlands roept “vooruit met je luie reet”. Deze eerste test is mislukt, wel is die jongeman over zijn oren verliefd geworden en is niet meer bij de voordeur weg te branden. Ook weer goed gedaan, met een “voordeur op wielen”, die over het podium heen en weer kan schuiven. Tijd voor volgende test. Een gala, waarbij de koningin en prins van Transsylvanië de eregasten zijn. Er is nog een oud-leerling van Higgins aanwezig die beweert elke bedrieger te kunnen ontmaskeren. Omdat Eliza perfect Engels spreekt zegt hij dat ze niet Engels kan zijn en ze wel een Transsylvaanse prinses moet zijn. 

Higgins behandelt Eliza nog steeds als een soort slaafje, daar is ze helemaal klaar mee, ze vertrekt en gaat langs bij de moeder van Higgins die erg op haar gesteld is geraakt. Higgins beseft dat hij een hechte band met haar heeft gekregen en haar mist en we gaan door naar een happy end.

Mijn eindoordeel? Wat een top-voorstelling. En een geweldige cast. En kun je je soms irriteren aan “gaan ze nu alweer zo nodig zingen”, dat is hier absoluut niet het geval. Aanstekelijke nummers, thema’s die weer terugkomen. Een grote finale met een ovatie door ons, het publiek, en het ritmisch mee kunnen klappen met het afsluitende lied. Fan-tas-tisch! Een voorstelling die ik zo nog een keer zou willen bezoeken.

Na de tijd nog een biertje, daarna weer naar huis. Het is nog steeds lekker warm buiten, druk op de terrassen en bij de cafés. Een mooie afsluiting van een geweldige avond.

De speellijst staat hier