In de gids van de Harmonie stond bij deze groep: deze 14 Argentijnse gaucho’s gaan het duel aan en dansen tot de vonken ervan af vliegen. De Zuid-Amerikaansen vonden de malambo uit, de dansstijl die draait om lenigheid, kracht, behendigheid en een vurige vorm van tapdans (zapateo). Een wervelend muziekspektakel met spectaculair voetenwerk, bombo-drums, krachtige zang en sensationele lasso-acts.
Op basis van het bijgevoegde plaatje van een groep met grote bombo-drums, drumstokjes in de lucht ging ik er vanuit dat we een soort drum-battle zouden krijgen. Mocht je alleen voor de drums naar de voorstelling gaan, dan zou ik er niet heen gaan, want de drums zijn “slechts” ter ondersteuning van de show.
Rond 19.30 uur rij ik in de auto naar Leeuwarden, het optreden is in de Harmonie in de Aegon-zaal. Een grote zaal (de mannen hebben ruimte nodig met hun tapdance- en overige acts). Hierdoor valt wel op dat er niet zoveel mensen in de zaal zitten, dat is jammer. De gordijnen schuiven open en we beginnen met de drums. Hierna volgt een soort tapdance-battle. Een snel ritme, afwisselende ritmes. Hierna volgt de act met de lasso’s. Ik dacht aan de gewone cowboy-lasso’s, maar het gaat hier om touwtjes met daaraan een kraal aan het einde of zoiets, waarmee ritmisch op de grond getikt wordt tijdens het ronddraaien. Dat ronddraaien gaat in een moordend tempo. Hierna komt een blote-voeten-act, wederom een soort tapdansen, maar dan op blote voeten op het podium. Doordat dit niet echt een tap-dance-vloer is, valt dat jammer genoeg wat weg. Vervolgens is het pauze.
Na de pauze krijgen we een soort herhaling van de show van voor de pauze, maar dan versie 2.0. Wederom trommels, maar nu wel afwisselend bespeeld. Hierna volgt een tapdance-deel, ongelovelijk hoe hoog ze de voeten omhoog trappen. Ook zie je dat ze op de zijkant van hun voeten staan. Hierna volgt een kort zang-intermezzo. Twee leden van de groep zingen prachtig tweestemmig, waarbij één op akoestische gitaar speelt. Ook speelt er iemand op bombo-drum mee, dat had weggelaten kunnen worden, want het laat de zang een beetje wegvallen. Jammer. Dan krijgen we de climax van de show, wederom een lasso-act. Maar was het voor de pauze een one-player-show, ditmaal doet de hele groep mee. Daarna wisselen bepaalde spelers elkaar af, waarbij er één is die echt fenomenaal met de touwtjes ronddraait en het in zo’n moordend tempo doet dat het lijkt alsof de stoom uit zijn haar komt (komt door het natte haar). Maar ook door de belichting, het podium is in het rode licht gezet, waardoor het bijna lijkt alsof de touwtjes aan het einde, waar de kraal zit, een vlammetje ronddraait.
De show is afgelopen, de spelers krijgen een terechte staande ovatie van het publiek. Dit is niet even een showtje geven, het zweet gutst van de hoofden door de 200% inzet met de lasso-acts, het tapdansen. Bij het artikel op de website van de Harmonie stonden een aantal reacties van het publiek in Eindhoven waar de groep ook opgetreden heeft, waarin gezegd wordt: “onze verwachting was wel wat anders, maar het was goed”, “het was geweldig! wat een souplesse, wat een kracht, wat een show!”, “fantastisch! spijtig dat de zaal niet vol zat voor nog meer dynamiek”. Ik kan me hier alleen maar bij aansluiten.
De groep reist nog een kleine periode rond in Nederland, wil je ze zien, zorg dat je een kaartje krijgt. Op hun website staat het overzicht waar ze optreden (onder andere in de Lawei in Drachten en in Zwolle):