Al jaren wordt er in Wergea één keer in de zoveel jaar een openluchtspel gehouden. De eerste keer dat ik ook in het publiek zat, dat was in 2009 bij “Cascada”. Een circustent met een combinatie van Alice in Wonderland. In 2013 was er de voorstelling “Sywart”, gebaseerd op de Truman Show met Jim Carrey. Die film heb ik gezien, vond hem fantastisch en ook deze versie van het openluchtspel op locatie (vanaf het Fricoterrein met de bus naar Warstiens, waarbij dit dorpje het decor van de voorstelling vormt) was zeer geslaagd. Op de website kun je ook de vorige openluchtspellen terug zien.
Via de Facebookpagina van het Iepenloftspul had ik de trailer al gezien (zag er goed uit) en omdat de voorgaande jaren dus ook goed bevallen zijn heb ik meteen een kaartje geboekt voor de op één na laatste voorstelling van 2016. De donderdag ervoor al veel positieve reacties gehoord bij de visboer. De suvering is gebaseerd op de filmkomedie O Brother, Where Art Thou? van Joel en Ethan Coen. Die namen zeggen me wel wat, maar de film heb ik niet eerder gezien. Op zich wel spijtig, want het leuke van Sywart was juist dat je veel scenes terug zag die je je herinnerde uit de film.
Ik had al wat van het stuk meegekregen, want toen ik in de tuin werkte, werd er druk gerepeteerd bij de oude waterzuivering, hemelsbreed niet erg ver van mijn huis. Eerst denken dat er mensen zijn die ruzie maken, maar als er later (prachtige) muziek klinkt is duidelijk dat er geen slaanderij is, maar dat er geoefend wordt. Van mijn buurvrouw hoor ik dat het dankzij de oostelijke wind in Swichum te horen is geweest!
Vrijdagavond 24 juni is het zover, je kunt op het terrein komen vanaf 20.00 uur, de voorstelling start om 20.45 uur. Rond 20.00 uur lopen er al zoveel mensen langs dat het me verstandig lijkt om niet al te lang te wachten om nog een mooi plekje op de tribune te bemachtigen. Dat komt goed, redelijk bovenin, helemaal aan de rechterkant.
Als de verwachtingen hoog gespannen zijn, dan kan het in het begin wel een beetje tegenvallen. Want als je de trailer ziet met de grote watervlakte, de voorstelling “de suvering” genoemd wordt, dan verwacht je een groot podium. Maar dat is niet zo, dat gedeelte zit meer naar achteren waar de spelers heen lopen of vandaan komen lopen. We beginnen, per 3 stuks aan elkaar geketende gevangenen lopen met een pikhouweel, een schep en een tinnen bord op. Met muziek en in een herhalend ritme wordt zo de grond gespleten, de aarde geschept en gefilterd. Het is niet zo erg dat dit herhalend is, maar voor je gevoel zit je wel heel lang naar hetzelfde ritueel te kijken, ik weet niet hoe het anders had gekund, maar ik vond dit niet zo’n sterke opening. De drie hoofdrolspelers ontsnappen. We volgend deze voorstelling het verloop van hun ontsnappingstocht, waarbij één van de boeven een schat verstopt zou hebben. Ze rijden mee met een blinde die op een pompkar op het spoor rijdt. Alle voertuigen zijn mooi gemaakt. Karren die rijden en die op een centraal punt blijven staan, zodat er virtueel wel gereden wordt, maar omdat anders de gesprekken tussen de spelers wel heel kort worden op deze manier opgelost. Zo komen ze voorbij een doop, twee van de boeven laten zich zo van hun zonden reinigen.
Ze zijn op weg naar een oom van één van de boeven. Op het hokje zit het zoontje van de oom gespeeld door Rik van der Veen. Met een flink geweerschot. Er is bij deze voorstelling niet op het buskruit bezuinigd, iedereen is weer goed bij de les. Ook Henk van der Veen heeft hier een mooie rol als de farmer, die de mannen in de kleren steekt en ze eten geeft, maar ook stiekem de sheriff met zijn hulpje informeert. Rik helpt de boeven ontsnappen. In het stadje is een strijd gaande tussen de partijen, aan de ene kant Bareld Mud als de conservatieve politicus en Bert Sinnema als de progressieve kandidaat. De boeven voeren een overval uit met een andere boef die ze tegenkomen. Goeie rol ook, geweldig ook de scene waarin hij uitgemaakt wordt voor ‘babyface’ door de overvallen dames en hij helemaal over de rooie gaat. Hun wegen scheiden, later komt er nog een gitarist bij die zijn ziel aan de duivel verkocht heeft. Ze treden op bij een radiostation waar een kleine financiële vergoeding tegenover staat.
De tocht gaat verder. Onderweg komen ze “sirenen” tegen, bekoorlijke dames die hun laten drinken en bedwelmen met hun doeken. Lijkt me een koude bedoening, of de technische mensen moeten iets gemaakt hebben om het water goed te verwarmen. Als ze wakker worden is één van de boeven verdwenen en vindt één van de overgebleven boeven een pad, hij vermoed dat degene die weg is in een pad betoverd is door de sirenen. Het is S-K-O-F-T.
Het wordt al frisser, maar gelukkig houden we het deze avond droog. Een drankje in de keet die hiervoor gebouwd is. Dan mogen we weer terug naar de tribunes.
We komen terug in een restaurant waar de boeven een bijbelverkoper tegenkomen. Die blijkt de 10 geboden niet in de praktijk te brengen, want hij berooft ze. De missende boef is opgepakt en heeft verraden waar de schat is. Ze komen elkaar weer tegen in een bioscoop waarbij ze met zijn drieën weer ontsnappen. Nog een indrukwekkende scene dat twee van de hoofdrolspelers door de KKK opgepakt worden, met brandend kruis en een groot deel van de ploeg in de witte gewaden met puntmuts. De andere twee zorgen ervoor dat ze kunnen ontsnappen. Ook komen ze de sheriff en zijn hulpje nog tegen. Geweldige rol van Tom Kamsma als de sheriff (sinds zijn rol als TomTom in Doch it foar dyn Doarp een held), die in deze rol optreedt in een lange zwarte leren jas, zwarte hoed en zonnebril draagt. Zonder woorden al een imposante en dreigende verschijning.
Uiteindelijk blijkt er geen schat te zijn, maar was het ontsnappen alleen maar opgezet door één van de boeven omdat zijn vrouw dreigde met een ander te trouwen, door hun muzikale optreden en populariteit besluit ze wel te trouwen, maar dan met hem. Dan moet hij nog wel de missende ring gaan zoeken. Aan het begin van die zoektocht komen ze de blinde van de pompkar weer tegen. En dan is het stuk “ineens” afgelopen.
Linksboven zit een groot “hok” waar de muzikanten zitten en spelen, mooie nummers, perfect. Geweldige techniek. Een kampvuur wat (met een knopje?) aangezet kan worden. De pompkar, de auto die echt rijden (op afstand bedienbaar)? De perfecte aankleding, het deel waar de spelers verdwijnen in de struiken/bomen, mooie gecamoufleerd. Het geluid is wel wat vreemd, want soms heb je het gevoel dat het geluid meer naar “buiten” gaat, dan naar ons op de tribune. Continu actie, in het verhaal hierboven ben ik vast wat vergeten, alleen het einde vond ik wat abrupt. Een zeer geslaagde voorstelling die vertoond is op 15, 17, 18, 21 (ingelaste extra voorstelling), 24 en 25 juni. Wat een werk heeft hierin gezet, wat een voorbereiding. En natuurlijk het opruimwerk, vandaag zag ik Piet en Rikus rondrijden met banken. Alles wat opgebouwd is moet ook weer afgebroken worden. Thumbs up!
Nog even terugkijken? Mooie playlist op Youtube.